کمیسرعالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان خواستار مشارکت جهانی برای رسیدگی به نیازهای افغانستان است

کابل، افغانستان – فیلیپو گراندی، کمیسر عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، با بیان اینکه جهان باید از مردم افغانستان به طور مستمر حمایت نماید، خواستار کمک های قدرتمند برای رفع نیازهای بشردوستانه افغانستان و پناهندگان افغانستانی خارج از این کشور شد.

گراندی در پایان سفر چهار روزه خود به این کشور گفت: «به همان اندازه که جهان به حق درگیر جنگ در اوکراین است، افغانستان در حال مواجهه با یک بحران بسیار شدید است».

«ما با افرادی صحبت می کنیم که نمی دانند برای وعده غذایی بعدی خود چه خواهند خورد، زنان سرپرست خانواری  که نگران سلامت و رفاه فرزندان خود هستند، پدران و مادرانی که با استیصال به دنبال تامین معیشت خانواده خود هستند.» گراندی پس از بازدید از افتتاح یک مرکز بهداشتی در قندهار و یک مدرسه دخترانه در جلال آباد که هر دو توسط کمیساریا ساخته شده اند، اظهار داشت: «نیازها در اینجا بسیار شدید هستند.»

گراندی روز دوشنبه وارد افغانستان شد و با دولت موقت افغانستان، کارکنان سازمان ملل و سازمان های مردم نهاد که همواره به ارائه کمک های حیاتی در سراسر کشور می پردازند، دیدار کرد. گراندی در جریان دیدارهای خود گفت که تعهد کمیساریا به ماندن و ارائه کمک های بشردوستانه به مردم افغانستان تزلزل ناپذیر است.

تا کنون در سال 2022، برنامه های کمک و امداد آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد به بیش از 500،000 افغانستانی یاری رسانده است، از جمله به بیش از 130،000 نفر که اقلام امدادی یا کمک های مستقیم مالی دریافت کرده اند تا زمستان را پشت سر بگذارند و بیش از 370،000 نفر که از مراکز بهداشتی، مدارس و سایر زیرساخت هایی که کمیساریا با اولویت برای بازگشت پناهندگان و بیجاشدگان داخلی در برخی مناطق ساخته است، بهره مند شده اند.

گراندی اظهار داشت :«حدود 3.4 میلیون نفر در داخل کشور به دلیل درگیری بیجا شده اند، سیستم مراقبت های بهداشتی در بحبوحه بحران بیماری کووید و شیوع سرخک با کمبود شدید مواجه است، کارگران کلیدی در بخش های حیاتی مانند مدارس و بیمارستان ها حقوق خود را دریافت نکرده اند، این در حالی است که بحران نقدینگی، افزایش قیمت مواد غذایی و انرژی نیز در سطح جهان تاثیر مخربی دارند.» وی افزود:«در مجموع، امسال 24 میلیون نفر در سراسر افغانستان به حمایت بشردوستانه نیاز دارند. ما از اهداکنندگان درخواست می کنیم این تلاش عظیم بشردوستانه که من شاهد نتایج حیاتی آن بوده ام را تأمین مالی نمایند».

کمیساریا به مدت چهار دهه در افغانستان حضور داشته و به افغانستانی های بیجا شده و بازگشت کننده کمک و حمایت اضطراری ارائه نموده است. کمیساریا در حال حاضر از طریق 55 برنامه منطقه­ای که به ادغام و ایجاد ثبات و تاب آوری  در جوامع، تحت راه حل های راهبردی برای پناهندگان افغانستانی کمک می کند مشارکت دارد، که متمرکز بر بیش از 11,000 روستا در افغانستان و همچنین در مناطق میزبان پناهندگان درکشورهای همسایه است.

گراندی گفت:«حمایت از حقوق و سلامت افغانستانی ها مستلزم ثبات سیاسی و اقتصادی بلند مدت است. جامعه جهانی باید در افغانستان فعال و متعهد بماند. با این حال، رویکردهای بشردوستانه به تنهایی کافی نخواهد بود. احیای سیستم بانکی و اقتصاد افغانستان و از سرگیری پروژه‌های عمرانی می‌تواند به ایجاد پایه‌هایی بیانجامد که با کمک آن افغانستانی‌های بی جا شده و پناهندگان بتوانند در صورت فراهم شدن شرایط، گزینه بازگشت داوطلبانه را در نظر بگیرند».

وی افزود:«این امر مستلزم آن است که میان مسئولین کشور و افراد بیجا شده اعتماد سازی شود. در ملاقات‌هایم با آنها، تصریح کردم که بهترین راه برای انجام این کار حصول اطمینان از برخورداری برابر همه افغانستانی‌ها اعم از اقلیت‌ها، مردان، زنان، دختران و پسران از حقوق خود و دسترسی به شغل و خدمات است».

گراندی گفت با توجه به اهمیت تصدیق مساله ارائه خدمات به همه افغانستانی ها از سمت همه مقامات این کشور، از آنچه در این زمینه نه تنها در کابل، بلکه در قندهار و جلال آباد شنیده استقبال کرده است. وی همچنین به همه حاضرین در جلسات اعلام کرد که اکنون اثبات این حسن نیت در گرو تصمیم‌‌ها و اقدامات مشخص است که با بازگشایی مدارس برای دختران و پسران آغاز می شود.

نهادهای بشردوستانه که در افغانستان مشغول به فعالیت هستند، برای رفع نیازهای حیاتی 22 میلیون افغانستانی و جلوگیری از گرسنگی، بیماری، سوءتغذیه، مرگ و بیجاشدگی، تحت برنامه پاسخگویی بشردوستانه (HPR)  به مبلغ 4.44 میلیاد نیاز فوری دارند. علاوه بر این، تحت چارچوب تعهد انتقالی سازمان ملل متحد (TEF) ، آژانس ها نیازمند 3.6 میلیارد دلار مضاعف برای تداوم ارائه خدمات اجتماعی ضروری جهت کمک به 38 میلیون ساکن این کشورهستند.

کمیساریا در سال جاری به 340.3 میلیون دلار برای افغانستان نیاز دارد تا از برنامه پاسخگویی خود به بیجاشدگان و دیگر افغانستانی های آسیب پذیر حمایت کند. در حال حاضر فعالیت این نهاد در افغانستان تنها 28 درصد تامین بودجه شده است، یعنی تا به امروز 97 میلیون دلار دریافت گردیده.

گراندی تصریح نمود که عواقب تأمین مالی دیرهنگام یا ناکافی برای این درخواست ها بسیار جدی خواهد بود.

گراندی افزود:« TEF  و HRP، در کنار طرح 623 میلیون دلاری برنامه پاسخگویی پناهندگان (RRP) برای حمایت از حدود 6 میلیون پناهنده افغانستانی و سایر اتباع افغانستانی ساکن کشورهای همسایه، با هم زیربنای یک چشم انداز فرامرزی را پی­ریزی می کنند که در نهایت به دنبال بهبود وضعیت کلی بشردوستانه افغانستانی ها، ترفیع حمایت از آنها ازجمله راه حل ها است.

گراندی گفت: «نیازها واقعاً زیاد است، اما فرصت‌ها نیز زیاد هستند – همانطور که در مدرسه دخترانه جلال آباد دیدم. اکنون به جامعه جهانی  بستگی دارد که به مردم مقاوم افغانستان کمک کند تا بتوانند از ظرفیت های خود نهایت استفاده را ببرند.»

«با این حال، بدون حمایت از فعالیت سازمان ملل متحد و شرکا، سختی هایی که من در این هفته در جلال آباد، قندهار و کابل مشاهده کردم، افزایش خواهد یافت».