Mivtar Rustemov and his daughter Lirije pose for a portrait while attending a UNHCR stateless workshop in Skopje, Macedonia. Most stateless persons in the former Yugoslav Republic of Macedonia originate from other former Yugoslav republics. The community includes ethnic minorities, mostly Roma but also Ashkali, Egyptians and Albanians, who were habitual residents in the country prior to or at the time of the dissolution of the former Yugoslavia, but who did not manage to register in time in order to regulate their citizenship. Mivtar Rustemov said, ‘I’d like my children to have [citizenship] papers, like others have. They shouldn’t end up like me, working in the streets. I want all of them to have the same conditions as other people’s children. Without papers, they can’t even give them shoes at school, no way, they ask for a birth certificate to justify to the principle what they have given them, like they give clothes and everything to other children. He said if they receive citizenship, It will be different. They will have a better life. They will go to school and learn skills that will help them work. They will not be illiterate as I am. I am also ashamed when my friends or neighbors tell me that I have my kids on my conscience, for not providing education for them. I feel bad, like something is eating me inside. Why leave them uneducated, it’s a shame. I did as much as I could and I will continue. If I get these papers I will be so happy that I will not sleep day and night. If I used all my strength working today, I would make additional efforts, as long as I know that my kids have papers, that there are no more problems. I would have no headaches. However, I did the best I could. I went with witnesses to register my children in the Office for Management of Register of Births. I was there couple of times, and they would always tell me to wait. You are like a dead person without documents.’ ; Most stateless persons in the former Yugoslav Repub
U novom izveštaju UNHCR-a upozorava se da su diskriminacija, isključenost i progon gruba realnost u životima velikog broja manjinskih zajednica bez državljanstva širom sveta i poziva se na hitnu akciju s ciljem da se osiguraju jednaka prava na državljanstvo za sve.
U izveštaju se navodi da su više od 75% poznatih slučajeva ljudi bez državljanstva na svetu pripadnici manjinskih zajednica. Ukoliko se taj problem ne reši, dugotrajna marginalizacija tih ljudi može za posledicu da ima povećanje nezadovoljstva i straha i, u najekstremnijim slučajevima, može da dovede do nestabilnosti, nesigurnosti i raseljavanja.
Iako se izveštaj zasniva na istraživanju koje je urađeno pre kraja avgusta, kada su stotine hiljada Rohindža, najvećeg manjinskog naroda bez državljanstva na svetu, počele da beže iz Mijanmara u Bangladeš, njihova situacija ipak ilustruje probleme do kojih mogu da dovedu dugogodišnja diskriminacija i dugotrajna isključenost i na koji način oni utiču na status državljanstva.
,,Ljudi bez državljanstva samo traže iste osnovna prava koja imaju svi građani. Ali manjine bez državljanstva, poput Rohindža, često se suočavaju sa ukorenjenom diskriminacijom i sistematskim uskraćivanjem prava“, rekao je visoki komesar UN za izbeglice FIlipo Grandi (Filippo Grandi).”
U poslednjih nekoliko godina, preduzeti su važni koraci u rešavanju problema apatridije širom sveta. Međutim, napredak koji je postignut umanjuju novi izazovi, poput sve češćeg prisilnog raseljavanja i proizvoljnog lišavanja državljanstva. Države moraju da deluju sada i moraju da deluju odlučno da bi se omogućilo da se okonča apatridija“, dodao je Grandi.
Izveštaj „Ovo je naš dom“: Manjine bez državljanstva i njihova potraga za državljanstvom objavljen je na treću godišnjicu kampanje UNHCR-a za okončanje apatridije pod nazivom #IBelong (Ja pripadam). Izveštaj je zasnovan je na konsultacijama koje su održane u maju i junu 2017. godine sa pripadnicima manjinskih naroda koji su ranije bili bez državljanstva, koji su trenutno bez državljanstva ili koji su izloženi riziku od apatridije na Madagaskaru, u Bivšoj Jugoslovenskoj Republici Makedoniji i u Keniji, koje su odabrane kao primeri da bi se istakli problemi sa kojima se suočavaju manjinski narodi bez državljanstva širom sveta.
Na osnovu razgovora sa više od 120 pojedinaca, u izveštaju je pokazano da je za mnoge manjinske narode uzrok apatridije upravo njihova različitost: njihova istorija, njihov izgled, jezik ili vera. Istovremeno, apatridija često još više pogoršava isključenost sa kojom se suočavaju manjinski narodi, što ima dalekosežan uticaj na sve aspekte njihovog života – od slobode kretanja do mogućnosti za razvijanje, kao i od pristupa uslugama do prava glasa.
Svedočenja u izveštaju pokazuju na koji način diskriminacija negativno utiče na manjinske narode bez državljanstva i intenzivira njihovu anksioznost u pogledu fizičke sigurnosti i bezbednosti. Takođe, doprinosi i siromaštvu i otežava im pristup ispravama, obrazovanju i zdravstvenoj zaštiti.
Da bi se osigurala jednakost u pogledu prava na državljanstvo, u okviru kampanje UNHCR-a #IBelong, sve države pozivaju se da preduzmu sledeće korake:
Share on Facebook Share on Twitter
