Na całym świecie COVID-19 wywołuje zgony i zmienia życie społeczności, ale wirus powoduje również ogromne zagrożenie dla przymusowo przemieszczonych kobiet i dziewcząt, ostrzega Gillian Triggs, Zastępczyni Wysokiego Komisarza ds. Ochrony w UNHCR, Agencji ONZ ds. Uchodźców. „Musimy pilnie zapewnić lepszą ochronę w czasie pandemii wysiedlonym i bezpaństwowym kobietom i dziewczętom oraz […]
Ofiara przemocy na tle seksualnym z Wenezueli otrzymuje wsparcie w bezpiecznym schronieniu w Riohacha, Kolumbia. © UNHCR/Ruben Salgado Escudero
Na całym świecie COVID-19 wywołuje zgony i zmienia życie społeczności, ale wirus powoduje również ogromne zagrożenie dla przymusowo przemieszczonych kobiet i dziewcząt, ostrzega Gillian Triggs, Zastępczyni Wysokiego Komisarza ds. Ochrony w UNHCR, Agencji ONZ ds. Uchodźców.
„Musimy pilnie zapewnić lepszą ochronę w czasie pandemii wysiedlonym i bezpaństwowym kobietom i dziewczętom oraz uchodźczyniom. Są one wśród osób najbardziej zagrożonych. Nie możemy zostawiać żadnej przestrzeni dla sprawców przemocy i nie powinniśmy szczędzić pomocy kobietom, które jej doświadczyły” – zaznacza Triggs.
Skutkiem izolacji, blokad i kwarantanny wdrażanych na całym świecie w celu walki z pandemią są ograniczenia w mobilności, zredukowane kontakty społeczne, brak niektórych usług i pogarszające się warunki społeczno-ekonomiczne. Te czynniki w znaczny sposób nasilają zagrożenie przemocą ze strony bliskich.
„Niektóre kobiety mogą być zamknięte w swoich domach lub schronieniach, uwięzione z osobami, od których doświadczają przemocy, bez możliwości odseparowania się od nich lub szukania pomocy innych”.
„Inne, w tym te bez dokumentów lub które w wyniku załamania się gospodarki z powodu pandemii COVID-19 straciły niestabilne źródło utrzymania, mogą być zmuszane przez swoje rodziny do prostytucji lub zawierania dziecięcych małżeństw. Wiele kobiet boryka się również ze zwiększonym obciążeniem związanym z opieką nad innymi domownikami”.
Dla osób, które doświadczyły przemocy lub tych, którym taka przemoc zagraża, konsekwencje COVID-19 oznaczają również ograniczony dostęp do ratującego życie wsparcia, w tym usług psychologiczno-społecznych, zdrowotnych i w zakresie bezpieczeństwa. Narzucone ograniczenia mobilności i obostrzenia mogą utrudnić kobietom dostęp do pomocy, a niektóre ośrodki, w tym bezpieczne schroniska, zostały tymczasowo zawieszone, zamknięte lub zmieniono ich przeznaczenie.
„Nasza globalna sieć pracowników ds. bezpieczeństwa UNHCR jest w stanie podwyższonej gotowości. Tam, gdzie jest to możliwe, dostosowujemy nasze programy ratowania życia kobiet i dziewcząt będących ofiarami przemocy. W niektórych miejscach takie programy są obecnie prowadzone zdalnie przez pracowników społecznych z pomocą sieci przeszkolonych wolontariuszy” – powiedziała Triggs.
Wysiedlone kobiety same angażują się w działania na pierwszej linii frontu, informując swoje społeczności o zagrożeniu przemocą oraz o działaniach, z jakich można skorzystać, aby jej przeciwdziałać i chronić zdrowie. Pomagają również osobom, które doświadczyły przemocy w uzyskaniu dostępu do wyspecjalizowanego wsparcia.
UNHCR rozdziela również awaryjną pomoc pieniężną, aby wspierać kobiety, które doświadczyły przemocy i te, które mogą być narażone na przemoc. Działania są koordynowane również w całym sektorze pomocy humanitarnej, aby łagodzić zagrożenie przemocą na tle seksualnym i płciowym poprzez interwencje angażujące wszystkie obszary sektora, w tym między innymi pomoc w nagłych przypadkach zagrożenia zdrowia.
„Aby ratować życia i zapewnić realizację podstawowych praw, rządy wraz z organizacjami humanitarnymi muszą uwzględniać rosnące ryzyko przemocy wobec wysiedlonych i bezpaństwowych kobiet w krajowych planach zapobiegania, zwalczania i leczenia COVID-19” – wskazuje Triggs.
Oznacza to, że krytyczne wsparcie dla osób, które doświadczyły przemocy na tle płciowym, jest traktowane jako istotne i również dostępne dla przesiedlonych. Takie usługi wsparcia obejmują usługi zdrowotne i związane z bezpieczeństwem, wsparcie psychologiczne i społeczne oraz zapewnienie bezpiecznych schronień. Nie można również ograniczać takim osobom dostępu do instytucji sprawiedliwości.
Zważywszy na pogarszające się warunki społeczno-ekonomiczne, z jakimi obecnie zmaga się wiele krajów przyjmujących uchodźców, konieczne będzie wsparcie od darczyńców, aby utrzymać działanie istotnych usług w zakresie przeciwdziałania przemocy na tle płciowym i reagowania na przypadki takiej przemocy, w tym usług świadczonych przez lokalne, prowadzone przez kobiety organizacje.
„Wszystkie kobiety i dziewczęta mają prawo, by ich życie było wolne od wszelkich form przemocy. Musimy wspierać wysiedlone i bezpaństwowe kobiety i dziewczęta. Przywołujemy komunikat Sekretarza Generalnego i nalegamy, by wszystkie kraje uwzględniły w swoich działaniach związanych z pandemią bezpieczeństwo kobiet i dziewcząt”.
