Uchodźcy uciekający przed konfliktami lub prześladowaniami są bezbronni. Jeżeli inne kraje nie zezwolą im na wjazd na swoje terytorium lub odeślą ich z powrotem, mogą być prześladowani, skazani na życie bez praw, tortury, a nawet śmierć. Chociaż uzasadnionym prawem każdego rządu jest zabezpieczenie swojego terytorium i zapobieganie nieudokumentowanej migracji, istotne […]
Uchodźcy uciekający przed konfliktami lub prześladowaniami są bezbronni. Jeżeli inne kraje nie zezwolą im na wjazd na swoje terytorium lub odeślą ich z powrotem, mogą być prześladowani, skazani na życie bez praw, tortury, a nawet śmierć.
Chociaż uzasadnionym prawem każdego rządu jest zabezpieczenie swojego terytorium i zapobieganie nieudokumentowanej migracji, istotne jest także, aby nawet najbardziej restrykcyjne zarządzanie granicami nie pozbawiało dostępu do terytorium państwa osobom ubiegającym się o azyl. Zgodnie z prawem międzynarodowym państwa są zobowiązane chronić tych, którzy są w potrzebie i nie wolno im odsyłać ludzi do miejsc, w których ich życie lub wolność, mogłyby być zagrożone. Jest to podstawowa zasada ochrony uchodźców, zasada non-refoulement.
Aby zapewnić, że każda osoba ubiegająca się o status uchodźcy w Europie Środkowej ma dostęp do terytorium zapewniającego bezpieczeństwo, oraz uczciwej i skutecznej procedury azylowej, UNHCR wprowadził w całym regionie projekty zarządzania granicami.
Dzisiejsze ruchy migracyjne są jeszcze bardziej złożone i obejmują nie tylko uchodźców, ale także miliony imigrantów. Imigranci, w większości imigranci ekonomiczni, także szukają lepszego życia, a przemytnicy na całym świecie prowadzą wart miliardy dolarów biznes żerowania na ich desperacji i pragnieniach. Wschodnia granica terytorialna UE nie stanowi w tym zakresie wyjątku.
Uchodźcy i imigranci różnią się zasadniczo. Imigranci decydują się na przeprowadzkę w poszukiwaniu lepszego życia dla siebie i swoich rodzin. Uchodźcy muszą uciekać, jeżeli chcą uratować swoje życie lub swoją wolność. Dlatego też UNHCR chce zagwarantować każdemu uchodźcy podróżującemu w grupie składającej się z migrantów i osób ubiegających się o azyl, uzyskanie dostępu do terytorium danego kraju i niebycie odesłanym, jak to wielu przypadkach ma miejsce, na śmierć lub niebezpieczeństwo.
