Verhalen

Voorheen werd in de Bijlmer-bajes voor 1000 gevangenen gekookt, nu is de keuken van de voormalige gevangenis het domein van Jay Asad. Ondernemer in hart en nieren, sinds 2014 als vluchteling in Nederland, en nu eigenaar van een eigen bedrijf en stichting.

Bushara houdt haar 1-jarige broertje Mohammed stevig vast. Vanuit haar nieuwe thuis, een tent in vreemd land, vertelt ze over het moment dat ze moest vluchten uit Myanmar.

Saleh loopt met zijn zoon Faisah buiten bij hun tent in het Dilhamye-kamp in Libanon. Het kan er wel -12 °C worden in de winter, en ze hebben weinig om zich warm te houden.

De 14 jaar oude Tabu Sunday vluchtte samen met haar tweelingzus Rena en hun kleine broertje voor het geweld in Zuid-Soedan. Zonder ouders…

De Nederlandse Jolanda van Dijk werkt voor UNHCR in Damascus, Syrië. “Ook al is er oorlog, het leven gaat gewoon door. We gaan nog gewoon uit eten, naar bruiloften.”

Hun ouders, broers en zussen waren in Nederland, maar de yezidi-zussen Kouri (23) en Amina (22) moesten achterblijven in Irak. Toen viel IS hun dorp aan.

De familie Khanjar moest twee keer vluchten. Eerst uit Syrië, toen uit Libië.

Yomna was ernstig ziek in Syrië. Haar vader vluchtte naar Nederland om haar zorg en veiligheid te kunnen bieden via gezinshereniging.

Nujeen, spastisch geboren, ontvluchtte twee jaar geleden de Syrische oorlog in een rolstoel. Nu krijgt ze de nodige steun in Duitsland.

Mohamed is staatloos: “We bestaan niet, we horen nergens bij. Oorlogen eindigen, maar ons probleem zal nooit eindigen.”