Verhalen

Steeds meer alleenstaande kinderen komen zonder ouders aan in Griekenland. Eén van hen is de 15-jarige Zemar*. Nadat zijn broer is vermoord, slaat hij met zijn ouders op de vlucht. Onderweg raakt hij zijn ouders kwijt en nu is hij alleen op Lesbos, waar de opvangfaciliteiten niet zijn ingericht op kinderen zoals hij.

Vladimir (48) is geboren in de Sovjetrepubliek. Hij heeft een verblijfsvergunning, maar door de val van de Sovjetrepubliek staat hij geregistreerd als ‘nationaliteit onbekend’. Bekijk hier zijn verhaal.

Ieder mens heeft recht op een nationaliteit. Daarom wil UNHCR dat er een eind komt aan staatloosheid in Nederland. Leyla (22) heeft de status ‘Nationaliteit Onbekend’ en vertelt wat dit voor haar betekent.

Ieder jaar is het op 19 november Wereld Toilet Dag. Op die dag is er wereldwijd extra aandacht voor de 2,4 miljard mensen die nog niet over sanitaire voorzieningen beschikken. Voor UNHCR is het zorgen voor schoon water en sanitaire voorzieningen voor vluchtelingen en ontheemden een van de prioriteiten.

Peter Ventevogel is sinds zes jaar werkzaam voor UNHCR. Als Senior Mental Health Officer is hij verantwoordelijk voor de activiteiten die wereldwijd worden uitgerold om vluchtelingen en ontheemden geestelijke gezondheidszorg en psychosociale ondersteuning te geven. “Psychische zorg is geen luxe.”

Kinderen die asiel zoeken en gescheiden zijn van hun ouders, vertellen dat ze in een opvangcentrum op het Griekse eiland Lesbos geconfronteerd worden met zware omstandigheden en bedreigd worden met geweld.

Mislukte oogst, stervend vee en afpersing door de militie groepering Al-Shabab dwingen duizenden boeren en veehouders om hun land te verlaten en toevlucht te zoeken.

UNHCR probeert op verschillende manieren het leven van vluchtelingen te verbeteren. Een van de manieren is via het Cash-for-shelter-programma. In dit programma kunnen vluchtelingen via een speciale pinpas geld ontvangen waarvoor ze zelf hun huis kunnen bouwen met materialen die ze bij de plaatselijke gemeenschap hebben gekocht. Dit gebeurt bijvoorbeeld in Kalobeyei, een opvangkamp in Kenia.

De Zuid-Soedanese jongen Gift is op de vlucht voor een burgeroorlog en vastberaden om zijn studie voort te zetten. Momenteel gaat hij naar school in de Democratische Republiek Congo en ondanks zijn vindingrijkheid, scherpzinnigheid en vastberadenheid, bestaat de kans dat hij niet naar de middelbare school kan.

Meer dan de helft van alle vluchtelingenkinderen wereldwijd gaat niet naar school. Het Borderless Center in Libanon biedt basisvaardigheden voor lezen en rekenen, en probeert vluchtelingenkinderen die op straat werken terug naar school te krijgen.