Zondag 12 mei is het in Nederland Moederdag en zullen vele moeders worden verwend met cadeaus en knutselwerkjes. We staan die dag stil bij het moederschap. Moeder zijn is lang niet altijd gemakkelijk, zeker niet als je gezin in een gevaarlijke situatie zit. Dat laatste was het geval voor de zwangere Venezolaanse Annabel.
Annabel (28), mother of five children including one-year-old Disleydy, was forced to flee Venezuela in February 2019 when her community was attacked by armed forces. She escaped in the night and clambered across rocky hills to avoid danger and reach safety across the border in the village of Tarauparu. She was three months pregnant during that difficult journey. ; Tarauparu is a small indigenous community in Brazil's northernmost state, Roraima, on the border with Venezuela. Since February 2019, the community - inhabited by the Pemon-Taurepã ethnic group - has been receiving Pemon refugees that were forced to flee Venezuela due to violence and persecution. In just two months, more than 837 refugees have arrived. Before the influx, Tarauparu was a village of only 263 people, and now its population has quadrupled. Since their arrival, UNHCR has provided registration and protection support, as well as delivery of shelter materials, hygiene items, kitchen sets, mattresses and blankets. We are also working with local leaders and authorities to identify and address ongoing needs.
Annabel (28) is moeder van vijf kinderen. In februari dit jaar werd haar dorp in het zuiden van Venezuela aangevallen door gewapende groepen. “Ik was bang. We hoorden dat ze via het bos eraan kwamen,” vertelt ze.
Samen met haar gezin kon ze wegkomen. Ze vluchtten de rotsachtige heuvels in om andere gewapende groepen te mijden. Uiteindelijk kwamen ze aan bij het dorpje Tarauparu, net over de grens in Brazilië. Annabel: “We zijn uit angst gevlucht en konden maar een paar van onze bezittingen meenemen. De kinderen zijn bang en getraumatiseerd.”
Het dorp bestond tot voor kort uit maar 263 inwoners. Afgelopen twee maanden zijn daar 837 vluchtelingen bijgekomen, allemaal mensen uit Venezuela. “Toen we hier arriveerden, werden we gelijk geaccepteerd. De mensen gaven ons eten en onderdak,” vertelt Annabel.
Omdat het dorp in korte tijd is verdrievoudigd, helpt UNHCR met matrassen, keukenspullen, hygiënische benodigdheden, materialen om een onderkomen te bouwen en andere noodzakelijke goederen. Annabel en haar familie wonen nu ook in de Braziliaanse gemeenschap. Ze delen een gemeenschappelijke ruimte met vier andere families.
Naast het zorgen voor vijf kinderen, is Annabel ook vier maanden zwanger. “Ik maak me zorgen over het feit dat we geen huis hebben. Hoe kan ik voor deze nieuwe baby zorgen zonder een eigen huis?” Ze leeft in grote onzekerheid. Ze weet niet hoe lang ze hier zullen blijven, of ze ooit nog terug kunnen naar huis en hoe het met de hyperinflatie in Venezuela zal gaan.
Ondanks de onzekerheid, de angst en de nieuwe situatie is Annabel een trotse moeder. “Mijn grootste trots zijn mijn kinderen. Als ik bij hen ben, ben ik gelukkig. Het belangrijkste is dat we bij elkaar blijven en samen zijn.”
Op Moederdag leven net als Annabel miljoenen vrouwen en gezinnen als vluchtelingen.
Help moeders zoals Annabel om hun families veilig en gezond te houden.
Deel op Facebook Deel op Twitter
