Het aanhoudende bloedvergieten in Soedan heeft ’s werelds ergste crisis in decennia op het gebied van burgerbescherming veroorzaakt – en de wereld schenkt er geen aandacht aan.
© UNHCR/Andrew McConnell
Deze week bereikten we een vreselijke mijlpaal. Sinds de oorlog 19 maanden geleden uitbrak, zijn meer dan 3 miljoen mensen Soedan ontvlucht, op zoek naar veiligheid in buurlanden of daarbuiten. Al meer dan anderhalf jaar vinden er onvoorstelbaar leed, bruut geweld en wijdverspreide mensenrechtenschendingen plaats. Elke minuut worden levens verwoest door oorlog en geweld, ver weg van de aandacht van de wereld.
De uittocht uit Soedan gaat door en heeft een nieuw niveau bereikt. Alleen al in oktober kwamen ongeveer 60.000 Soedanezen aan in Tsjaad, na een escalatie van de gevechten in Darfur en overstromingswater dat zich terugtrok.
Mensen komen aan in wanhopige omstandigheden, nadat ze getuige waren van onvoorstelbaar geweld en dingen die niemand zou moeten doorstaan.
Burgers betalen de hoogste prijs in dit gewelddadige conflict. Mensen die erin slagen om naar Tsjaad te ontsnappen, vertellen over wreedheden: burgers die worden geterroriseerd, huizen die worden geplunderd, mensen en dieren die worden gedood. Velen werden gedwongen toe te kijken hoe hun dierbaren werden vermoord. Mensen zijn het doelwit op basis van hun etniciteit; mannen en jongens worden gedood en hun lichamen worden verbrand. Vrouwen op de vlucht worden verkracht. Veel mensen herinneren zich de lichamen die langs de weg worden achter gelaten.
Maar liefst 71 procent van de vluchtelingen die in Tsjaad aankomen, zegt mensenrechtenschendingen in Soedan te hebben overleefd tijdens hun vlucht. De trauma’s zijn verwoestend. Families verkeren in shock na het ontvluchten van de verschrikkingen en leven nog steeds in angst, ondanks dat ze in relatieve veiligheid zijn.
Landen in de regio dragen hun steentje bij, maar de nood is enorm in veel gastlanden, waar de bevolking al humanitaire nood kende. Buurlanden voelen de druk; nationale voorzieningen bezwijken onder de aanhoudende toestroom van vluchtelingen.
Tsjaad is een reddingslijn en toevluchtsoord geworden voor meer dan 700.000 Soedanese vluchtelingen – waarvan de meerderheid vrouwen en kinderen. Dit is de grootste vluchtelingenstroom in de geschiedenis van Tsjaad. De totale Soedanese vluchtelingenpopulatie in het land komt op meer dan 1,1 miljoen.
Adre was ooit een kleine grensstad met 40.000 inwoners, maar de bevolking is verzevenvoudigd. Het biedt nu onderdak aan 230.000 Soedanese vluchtelingen, van wie velen maandenlang in barre omstandigheden moeten wachten tot ze naar het binnenland worden overgebracht.
Ondanks de inspanningen is de gezondheidszorg uitgeput. Er is slechts één dokter voor 24.000 patiënten – veel meer dan de noodnorm van één dokter per 10.000 mensen. De toegang tot water is onvoldoende. Onderwijs blijft een topprioriteit voor gezinnen, maar de meeste kinderen gaan al bijna twee jaar niet meer naar school. Voedsel in Soedan is schaars en steeds meer kinderen steken ondervoed de grens over.
Andere buurlanden, zoals Egypte, dat volgens de laatste cijfers van de regering het grootste opvangland is met 1,2 miljoen nieuwe Soedanese vluchtelingen, doen hun uiterste best om mensen in veiligheid te brengen, ervoor te zorgen dat kinderen naar school kunnen, vluchtelingen het recht te geven te werken, nieuwe bedrijven te starten en de kans te geven bij te dragen aan de gemeenschappen die hen opvangen.
Ethiopië versterkt sociale voorzieningen voor zowel Soedanese vluchtelingen als hun gastgemeenschappen. Oeganda verschaft nieuwkomers documentatie zodat ze hun onderwijs en vaardigheden kunnen gebruiken om de lokale economieën een boost te geven. In de Centraal-Afrikaanse Republiek hebben Soedanese vluchtelingen landbouwgrond toegewezen gekregen.
In Libië tonen lokale gemeenschappen, waaronder Soedanezen die al vele jaren in het land verblijven, solidariteit en steun aan tienduizenden Soedanese vluchtelingen. Onder de 3 miljoen mensen die het geweld in Soedan zijn ontvlucht, zijn 650.000 Zuid-Soedanezen die terugkeren naar een kwetsbaar land met enorme humanitaire behoeften. UNHCR werkt samen met de autoriteiten en ontwikkelingsorganisaties om de omstandigheden in de gemeenschappen die hen opvangen te verbeteren.
Hoewel dit een van de grootste noodsituaties ter wereld is, is het ook een van de minst gerapporteerde en gefinancierde. Het werk van UNHCR en onze humanitaire partners in Soedan en de regio is slechts voor 29 procent gefinancierd. Zonder substantiële steun van de internationale gemeenschap komt de regionale stabiliteit verder in gevaar en zullen miljoenen mensen het enorm zwaar te verduren krijgen.
Deel op Facebook Deel op Twitter
