Bushara houdt haar 1-jarige broertje Mohammed stevig vast. Vanuit haar nieuwe thuis, een tent in vreemd land, vertelt ze over het moment dat ze moest vluchten uit Myanmar.
"I feel better here because life in Myanmar wasn't so good. All our life, year after year they would come to our village, firing guns. I saw my house on fire, people were running, it was a terrible moment. I don't miss anything from my village." Eleven-year-old Rohingya refugee, Bushara, recalls the hardship her family suffered in Myanmar as she holds her one-year-old brother, Mohammed, at Palong Khali refugee camp in Bangladesh. ; As an estimated 600,000 Rohingya sought safety in Bangladesh between late-August and November 2017, UNHCR doubled its efforts to provide shelter in and around existing camps near Cox’s Bazar. Whole families, young mothers and unaccompanied minors were among those fleeing for their lives when fighting reignited in Myanmar. They came by boat or walked barefoot for days, wading through vast rice fields. They left most of their possessions behind. Large groups crossed into south-eastern Bangladesh hungry, traumatised, in poor physical condition and in need of life-saving support. UNHCR is working with the Bangladesh Government to provide Rohingya refugees with protection, food, clean water, shelter, health care, trauma counselling and reunification for separated families.
Bushara houdt haar 1-jarige broertje Mohammed stevig vast. Vanuit haar nieuwe thuis, een tent in vreemd land, vertelt ze over het moment dat ze moest vluchten uit Myanmar.
“Ik zag mijn huis in brand staan, mensen renden weg, het was een verschrikkelijk moment. We konden niks meenemen. We zijn gevlucht en hebben er 14 dagen over gedaan om hier te komen. Al die tijd hebben we niet geslapen, en schuilden we in de bossen voor het leger”
Bushara en haar familie zijn nu veilig in het Palong Khali vluchtelingenkamp in Bangladesh. UNHCR vangt hier tienduizenden vluchtelingen op. Ze krijgen onderdak, schoon drinkwater, voedsel en medische hulp. Omdat veel Rohingya in hun thuisland en onderweg te maken hebben gehad met extreem geweld verleent UNHCR ook psychosociale hulp bij traumaverwerking.
“Nu hoef ik niet meer bang te zijn. Vóór [deze aanvallen] waren we bang. Heel ons leven al, jaar in jaar uit. Ze dreigden dat ze naar ons dorp zouden komen, dat ze zouden schieten met vuurwapens. Ik mis mijn dorp niet. Ik ben hier zo gelukkig!”
Wil jij het verhaal van Bushara delen? Zo kan jij kinderen zoals Bushara een stem geven waardoor we samen meer mensen kunnen bereiken en meer vluchtelingenkinderen een veilig onderdak kunnen bieden. Dankjewel!
Deel op Facebook Deel op Twitter