Met vrede en stabiliteit in Ivoorkust komt er een einde aan de vluchtelingenstatus van Ivorianen. De VN Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen sloot zich aan bij een groep die terugkeerde uit Liberia.
Maurice Glanhan Banhan (73) was met zijn vrouw en kinderen naar Liberia gevlucht in 2012. Nu woont hij samen met zijn vrouw in een nieuw huis in Ivoorkust, gefinancierd door UNHCR. © UNHCR/Colin Delfosse
Basile (47), herinnerde zich de dag in november in 2002, toen hij vluchtte naar buurland Liberia. “Ik moest twee dagen lopen over de 47 kilometer die mijn dorp van de grens scheidde”, zei hij. Twintig jaar later is hij blij om met zijn vrouw, twee kinderen en twee kleinkinderen naar huis terug te keren en is hij hoopvol voor de toekomst.
“In de jaren die ik in Liberia heb doorgebracht, heb ik verschillende ambachten geleerd, waaronder loodgieterswerk, timmerwerk en metselwerk. Ik hoop dat deze kennis me in staat zal stellen mijn leven weer op te bouwen en een betere toekomst voor mijn kinderen te bieden”, zei hij.
In oktober 2021 deed de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de VN, Filippo Grandi, de aanbeveling de vluchtelingenstatus voor Ivorianen beëindigden na de vreedzame oplossing van twee decennia van burgerconflicten en instabiliteit in Ivoorkust. UNHCR heeft samen met zeven regeringen duurzame oplossingen gevonden voor alle Ivoriaanse vluchtelingen.
Filippo Grandi vergezelde hen op hun korte maar gedenkwaardige reis. Grandi stapte van boord en hield de hand vast van een van de jongste passagiers die naar huis terugkeerde, een klein meisje wiens oranje reddingsvest bijna haar voeten bereikte toen ze samen over de loopplank liepen. “Het was een heel ontroerend moment om deze Ivorianen naar huis te begeleiden, terwijl ik de hand van dit kleine meisje vasthield”, zei Grandi. “Ik kan haar alleen maar een schitterende toekomst in haar eigen land toewensen.”
De burgerconflicten tussen 2002 en 2007 en 2011 en 2012 dwongen zo’n 340.000 Ivorianen hun land te ontvluchten. Sinds 2011 konden zo’n 310.000 Ivoriaanse vluchtelingen terugkeren naar huis na een verbetering van de politieke situatie. Daaronder zijn zo’n 140.000 Ivorianen die sinds begin dit jaar zijn teruggekeerd met hulp van UNHCR.
Ivoriaanse vluchtelingen zwaaien naar wachtende vrienden en familie vanaf het schip dat hen van Liberia terug naar Ivoorkust brengt. © UNHCR/Colin Delfosse
Nadat ze van boord waren gegaan, werden de Ivorianen naar een transitcentrum in Toulepleu gebracht, waar ze konden uitrusten en cash hulp of medische diensten konden krijgen voordat ze aan het laatste deel van hun reis naar huis konden beginnen.
Voor velen is de re-integratie in Ivoorkust niet zonder uitdagingen, vooral als het gaat om het vinden van huisvesting, werk en het navigeren door verschillende administratieve procedures. Om het proces te vergemakkelijken, heeft UNHCR een programma voor hulp bij terugkeer opgezet.
Sea Inès Diehi (50), was dankbaar voor deze hulp toen ze in 2019 terugkeerde en ontdekte dat haar land was bezet door andere families. Ze kreeg huisvesting en cash hulp waarmee ze een klein bedrijfje kon beginnen en juridische bijstand waardoor ze haar land weer in bezit kon krijgen. “Met een dak boven mijn hoofd, een manier om wat geld te verdienen en bezit van mijn land, kan ik de toekomst met vertrouwen tegemoetzien”, zei ze.
De VN Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen, Filippo Grandi, met Sea Inès Diehi, een Ivoriaan die in 2019 naar huis terugkeerde en een klein bedrijf opzette met hulp van UNHCR. © UNHCR/Colin Delfosse
Aan de vooravond van Wereldvluchtelingendag op 20 juni, en nu het aantal mensen dat wereldwijd gedwongen is te vluchten onlangs de 100 miljoen passeerde, zei de Hoge Commissaris dat hij ervoor had gekozen voormalige vluchtelingen terug naar Ivoorkust te begeleiden om een boodschap van hoop te verspreiden. “Dit is het bewijs dat duurzame oplossingen mogelijk zijn als herkomstlanden, het maatschappelijke middenveld, internationale organisaties, maar ook gastlanden samenwerken.”
Terwijl Basile en zijn gezin zich voorbereidden op het laatste deel van hun reis naar huis, nam hij even de tijd om zijn dankbaarheid te uiten voor de veiligheid die ze in het buurland Liberia hadden gevonden. “Dank aan onze Liberiaanse broeders en zusters die ons al jaren hebben verwelkomd en gesteund.”
Toen gingen zijn gedachten terug naar huis, en alle mogelijkheden die voor hen liggen. “We zijn er nu eindelijk! Laten we nu kijken wat de toekomst in petto heeft.”
Deel op Facebook Deel op Twitter
