Door de gevechten in Tripoli werden Hanan en haar kinderen twee keer uit hun huis verdreven. Uiteindelijk vonden ze toevlucht in een onafgemaakt gebouw. Nu ontvangen ze financiële hulp van UNHCR.
De Libische weduwe Hanan staat in het onafgemaakte gebouw in Tripoli waar ze momenteel woont nadat ze door gevechten haar huis in een ander deel van de stad moest ontvluchten. © UNHCR/Mohamed Alalem
Hanan en haar familie behoren tot de meer dan 200.000 Libiërs die gedwongen werden hun huizen te ontvluchten door het geweld in Tripoli, dat uitbrak in april 2019 en meer dan een jaar voortduurde.
“We hebben geleden. De beschietingen vonden recht boven ons plaats,” zegt Hanan. Ze verliet haar huis om toevlucht te zoeken in een ander deel van de stad, maar werd gedwongen opnieuw te vluchten toen de gevechten hen weer inhaalden. “Vluchten is een angstaanjagende ervaring. Ik heb mijn buren achter me gelaten, mijn rustige plek, mijn gemoedsrust.”
Sinds acht maanden woont ze met haar twee dochters, twee zoons en een schoondochter in een onafgemaakt flatgebouw in het centrum van Tripoli. Ze behoren tot meer dan 100 ontwortelde Libische families die – wanhopig op zoek naar beschutting te midden van de gevechten – het complex met grijze betonnen torens betraden.
“We begonnen ons leven helemaal opnieuw.”
De met puin bezaaide appartementen hadden geen ramen, deuren of zelfs maar een afgemaakte trap. Maar vanwege hun erbarmelijke financiële situatie hadden Hanan en haar familie geen andere keuze. “Er was geen teken van leven in het appartement. Het was zo winderig. Er was niets,” herinnert ze zich.
“Mijn zoon verbleef hier drie of vier dagen met een groep van zijn vrienden. Ze maakten vuur en hielden de wacht. Iedereen bewaakte zijn appartementen, want er waren geen deuren,” zei Hanan. “We begonnen ons leven helemaal opnieuw.”
Het gezin ging aan de slag om hun kale woonruimte te verbeteren. Ze vulden gaten in de lege deuropeningen met stukken hout en ander materiaal dat ze konden vinden, ruimden op en maakten schoon. Ze vertrouwden op hulp van de gemeente en lokale bewoners om rond te komen.
Om de broodnodige hulp te bieden aan de meest kwetsbare ontheemde gezinnen, introduceerden UNHCR en haar partner de Deense Vluchtelingenraad (Danish Refugee Council) een systeem van cash hulp door middel van prepaidkaarten. Deze kunnen worden gebruikt om goederen rechtstreeks in winkels te kopen.
Het programma is bedoeld om mensen op een waardige manier te helpen voorzien in hun basisbehoeften, zoals voedsel, water, gezondheidszorg en onderdak, door hen een keuze te geven over hun bestedingsbehoeften. Tot dusverre heeft de regeling dit jaar cash hulp verstrekt aan zo’n 1.750 ontheemden in heel Libië.
Hanan is een van de mensen die voor hulp waren geselecteerd. Ze ontving een prepaidkaart die ze drie maanden op kon waarderen. Hiermee kon ze essentiële spullen voor haar gezin kon kopen, waaronder voedsel en medicijnen.
“Het heeft me gered,” zegt Hanan. Ze voegt eraan toe dat de financiële hulp vooral belangrijk was toen COVID-19 zich in Libië verspreidde, waardoor de kosten van voedsel en kookbrandstof omhoogschoten. “Ik heb de kaart gebruikt voor het kopen van boodschappen, groenten en in de apotheek. Ik moet bloeddrukmedicatie nemen en ik heb de kaart gebruikt om die te kopen, net als persoonlijke spullen voor mijn dochters.”
Hanan zegt dat ze de kaart bij verschillende verkooppunten kon gebruiken en vermeed urenlang in de rij te moeten staan voor contant geld, wat in Libië vaak niet beschikbaar is vanwege de huidige liquiditeitscrisis. “De kaart is beter. Het is gemakkelijk te gebruiken.”
Naast haar volwassen kinderen en schoondochter moest Hanan ook zorgen voor de drie katten die haar zoon en zijn vrouw naar het appartement hadden meegenomen.
Hanan terwijl ze bidt in haar tijdelijke verblijfplaats in de Libische hoofdstad Tripoli. © UNHCR/Mohamed Alalem
Een raam zonder glaswerk in het appartement van Hanan kijkt uit over andere onafgemaakte gebouwen die momenteel onderdak bieden aan meer dan 100 ontheemde Libische families. © UNHCR/Mohamed Alalem
Een van de katten van het gezin ligt op een bed in het appartement, die helpt om het vrij van knaagdieren te houden. © UNHCR/Mohamed Alalem
Hanan en haar familie hebben lege deuropeningen in het kale appartement gevuld met alle materialen die ze kunnen vinden. © UNHCR/Mohamed Alalem
“Mijn zoon en schoondochter houden van dieren,” legt Hanan uit. “Soms, als ik eten kocht, wachtte mijn zoon tot ik sliep en voerde ons eten aan de katten. Ik werd altijd boos.”
Haar houding jegens de dieren verzachtte echter toen ze zich realiseerde dat de katten hielpen om het appartement vrij te houden van de knaagdieren die door het onafgemaakte gebouw dwalen.
“Ik vond ze zelf niet leuk. Maar toen ontdekte ik dat ze muizen vangen… dus nu vind ik het fijn dat ze er zijn,” zegt Hanan. “Ik voelde me rot en begon ze te voeren, omdat ze ons ook helpen.”
“Nu is alles moeilijk.”
Hoewel de gevechten in Tripoli in juni zijn geëindigd, is het in veel buurten nog steeds onveilig om naar terug te keren vanwege het grote aantal geïmproviseerde explosieven dat er nog ligt, en de wijdverspreide schade aan gebouwen.
Hanan en haar familie hopen dat ze terug kunnen verhuizen naar hun voormalige huis voordat de winter aanbreekt. Hoewel hun eigen huis niet werd verwoest tijdens de gevechten, werd het volledig geplunderd. Ze hebben reparaties uitgevoerd, waaronder het plaatsen van een nieuwe watertank en het opnieuw installeren van de elektriciteit.
“Ik hoop dat we terug kunnen gaan voor de winter… De winter is erg moeilijk als je ontheemd bent,” zei Hanan. “Mijn familie en ik hebben moeilijke tijden doorgemaakt.”
* Naam gewijzigd wegens veiligheidsredenen
Deel op Facebook Deel op Twitter
