Door Jean-Nicolas Beuze, UNHCR-vertegenwoordiger voor de EU, België, Ierland, Luxemburg en Nederland.
© UNHCR Nederland
In Oekraïne vielen dit jaar ongekend veel burgerslachtoffers. Elektriciteitsnetten worden voortdurend aangevallen waardoor mensen worden blootgesteld aan temperaturen onder nul. Libanon, ooit een toevluchtsoord voor meer dan een miljoen Syriërs die de oorlog ontvluchtten, is nu zelf slachtoffer van conflict. Niet alleen zijn de Syrische vluchtelingen opnieuw op de vlucht, ook hun gastgemeenschap – de Libanese bevolking – lijdt onder de oorlog. Ondertussen heerst er in Gaza hongersnood, wordt Haïti geteisterd door hernieuwd geweld en laait het conflict in Soedan alleen maar verder op. De lijst met tragedies is enorm. Als gevolg hiervan zijn massa’s mensen op zoek naar veiligheid, voedsel en een dak boven hun hoofd.
Heel weinig van deze ontheemden zullen ooit onze kusten bereiken. Ondanks deze realiteit is het politieke discours in Nederland verschoven in de richting van het versterken van grenzen en het beperken van de toegang tot asiel. Ik weet dat velen van ons zich zorgen maken over de economie, de hoge prijzen en de nationale veiligheid. Mensen die betrokken zijn bij de opvang van asielzoekers en vluchtelingen weten dat door een tekort aan sociale huisvesting, velen die Europa wél halen, gedwongen zullen zijn om op straat te slapen. Wanhopig op zoek naar beschutting tegen de kou nu de winter zijn intrede doet.
Het huisvestingsprobleem waarmee we geconfronteerd worden, wordt niet veroorzaakt door vluchtelingen en asielzoekers die hier hun toevlucht zoeken, maar door een gebrek aan overheidsinvesteringen in de vastgoedmarkt: veel Nederlandse gezinnen weten hoe moeilijk het is om een betaalbare woning te vinden.
Nu we de laatste weken van 2024 ingaan, denk ik net als velen van ons na over het afgelopen jaar en vraag ik me af of we nog wel in staat zijn om voor anderen te zorgen en onze medemenselijkheid te tonen. Zijn we de gedeelde verantwoordelijkheid uit het oog verloren om de meest kwetsbaren te beschermen, ongeacht waar ze vandaan komen, tot welke God ze bidden of wat hun huidskleur is?
Ik weet dat heel veel mensen -soms onderdeel van de zwijgende meerderheid- een ander niet aan zijn lot wil overlaten. En u kunt erop rekenen dat wij, de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties (UNHCR), zullen blijven pleiten bij regeringen om de grenzen open te houden voor mensen die asiel nodig hebben en om ervoor te zorgen dat er voorzieningen zijn om het menselijk lijden te verlichten. Deze winter zijn onze teams in onder andere Oekraïne en Libanon weer onvermoeibaar aan het werk om schuilplaatsen te repareren, kachels te verstrekken of collectieve huisvesting te bieden aan mensen die nergens anders heen kunnen.
Een dak boven je hoofd hebben, vooral in de winter, is een reddingsboei. Een eerste stap voor een gezin om een beetje waardigheid terug te krijgen. Een eerste stap richting het helen van wonden. We kunnen dit niet alleen – en ik weet dat we op u kunnen rekenen. Voor de miljoenen mensen op de vlucht die afhankelijk zijn van ons werk, is medemenselijkheid van cruciaal belang. Blijf u uitspreken en eis dat vluchtelingen, waar ze ook zijn, waardig worden behandeld en welkom zijn. Ook in onze eigen gemeenschap.
Jean-Nicolas Beuze
UNHCR-vertegenwoordiger voor de EU, België, Ierland, Luxemburg en Nederland
Deel op Facebook Deel op Twitter
