Vluchtelingen en migranten worden geconfronteerd met extreme vormen van geweld, mensenrechtenschendingen en uitbuiting, zowel op zee als op de landroutes over het Afrikaanse continent naar de Middellandse Zeekust. Dit blijkt uit een nieuw rapport van UNHCR, de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) en het Mixed Migration Centre (MMC): “On this journey, no-one cares if you live or die”.
© UNHCR
Meer mensen steken de Sahara-woestijn over dan de Middellandse Zee, en het aantal doden onder deze vluchtelingen en migranten in de woestijn is naar verluidt dan ook dubbel zo hoog als op zee. Het rapport toont de veel minder gedocumenteerde en onderbelichte gevaren die vluchtelingen en migranten op deze landroutes tegenkomen.
Het rapport, dat drie jaar aan gegevens verzamelt, waarschuwt voor een toename van het aantal mensen dat deze gevaarlijke landroutes probeert te maken en voor de risico’s waar zij mee te maken krijgen.
Bekijk het rapport: “On this journey, no on cares if you live or die”
Deze toename is deels het gevolg van de verslechterende situatie in landen van herkomst en opvanglanden. Nieuwe conflicten in de Sahel en Soedan, de verwoestende impact van klimaatverandering en rampen die nieuwe noodsituaties en langdurige crises in het oosten en de Hoorn van Afrika veroorzaken, spelen een rol. Daarnaast treft de toename van racisme en xenofobie veel vluchtelingen en migranten.
Ook reizen vluchtelingen en migranten steeds vaker door gebieden waar gewelddadige groeperingen, milities en andere criminele actoren actief zijn. Mensenhandel, ontvoering voor losgeld, dwangarbeid en seksuele uitbuiting zijn veelvoorkomende problemen. Sommige smokkelroutes verleggen zich nu naar afgelegen gebieden om actieve conflictzones en grenscontroles te omzeilen. Mensen die deze tochten ondernemen worden daardoor aan nog grotere risico’s worden blootgesteld.
Vluchtelingen en migranten worden geconfronteerd met een breed scala aan risico’s en misbruik, waaronder marteling, fysiek geweld, willekeurige opsluiting, ontvoering voor losgeld, seksueel geweld en seksuele uitbuiting. Daarnaast worden ze blootgesteld aan slavernij, mensenhandel, dwangarbeid, orgaanverwijdering, beroving, uitzetting en refoulement (gedwongen terugkeer naar onveilige gebieden).
Criminele bendes en gewapende groepen zijn de voornaamste daders van deze misstanden, gevolgd door veiligheidstroepen, politie, militairen, immigratieambtenaren en grenswachten.
De huidige internationale actie om deze situatie aan te pakken is niet voldoende.
Langs de hele Centraal-Middellandse Zeeroute zijn er ernstige tekortkomingen op het gebied van bescherming en hulpverlening, waardoor vluchtelingen en migranten gedwongen worden om hun reis voort te zetten via gevaarlijke routes. Overlevenden van verschillende vormen van misbruik hebben op deze routes zelden toegang tot passende hulp en juridische bijstand. Bovendien vormen een tekort aan financiering en beperkte toegang tot humanitaire hulp, met name op belangrijke locaties zoals informele detentiecentra en opvangfaciliteiten, grote obstakels.
UNHCR, IOM, onze partners en diverse overheden hebben hun inspanningen opgevoerd om levensreddende hulp en bijstand te bieden, evenals mechanismen voor identificatie en doorverwijzing – maar humanitaire actie is niet genoeg.
We roepen op tot concrete maatregelen om levens te redden en het lijden te verminderen. Daarnaast pleiten we voor een aanpak van de onderliggende oorzaken van ontheemding. Bovendien bzijn veilige migratieroutes die landen van herkomst, asiel, doorreis en bestemming met elkaar verbinden noodzakelijk.
We hopen dat de conclusies van dit rapport zullen leiden tot meer actie om de huidige tekortkomingen aan te pakken.
Deel op Facebook Deel op Twitter
