Ongedocumenteerde Venezolaanse vrouwen komen samen op het eiland en delen hun verhaal.
UNHCR high-profile supporter Jouman Fattal in gesprek met de Venezolaanse Sofia (52) na afloop van een focusgroepdiscussie op Curacao. © UNHCR 2024
“Ik ben weg bij hem…” De tranen komen als ze de woorden uitspreekt. Verdriet, maar ook opluchting. Er wordt geapplaudisseerd. De Venezolaanse Maria wordt omhelsd door directrice Ana Madero die als een leeuwin over haar waakt. De vrouwen die hier bij elkaar zijn gekomen, kijken met trots naar Maria nu ze met haar kinderen uit een situatie van huiselijk geweld is gestapt. De kinderen zitten in de ruimte ernaast te spelen en steken af en toe hun hoofd om de hoek.
Tijdens de focusgroepbijeenkomst die Venex* en UNHCR samen organiseren, praten ongedocumenteerde vrouwen met elkaar over wat ze hebben meegemaakt. De verhalen zijn beladen. De emoties liggen direct onder de oppervlakte.
Dat merkt ook Jouman Fattal, high-profile supporter van UNHCR, die deze avond bijwoont. In de kleine ruimte van het Venex-kantoor spreekt ze met Sofia, een Venelozaanse vrouw die vertelt waarom ze in 2017 Venezuela verliet. Iedereen knikt begripvol als ze vertelt dat ze vreesde voor haar leven en dat van haar kinderen. Sofia werd zwaar bedreigd door overheidsfunctionarissen, waarbij haar dochter 18 uur lang gekidnapt werd. De onzekerheid tijdens die uren verlamde Sofia, alsof de grond onder haar voeten wegzakte. Nadat haar dochter werd vrijgelaten, zag ze geen andere optie dan vluchten naar het dichtstbijzijnde eiland.
De situatie van Zuid-Amerikaanse vluchtelingen en migranten op Curaçao is precair. Zonder papieren en bescherming zijn ze kwetsbaarder voor allerlei vormen van misbruik. Een vrouw die samen met haar zus gekomen is, vertelt hoe ze hun huis dreigen te worden uitgezet omdat ze de huur niet meer kunnen betalen. Ze hebben geen huurcontract en durven niet naar instanties te stappen uit angst voor uitzetting. Dat sentiment wordt breed gedragen onder de aanwezige vrouwen. Het leven onder de radar is zwaar, er heerst veel onzekerheid. Onzekerheid over een dak boven je hoofd, over betaald werk en over gezondheid. Een aantal vrouwen heeft gezondheidsklachten, maar kan zonder zorgverzekering geen specialistische zorg krijgen in het ziekenhuis. De vrouwen voelen zich angstig door de onzekere situatie, ze staan onder grote druk.
“We hebben elkaar, we zijn zusters,” zegt Ana, “hier op het eiland zijn we verbonden in pijn én kracht.” Inmiddels worden er hier en daar zakdoekjes uitgedeeld. De pijn is groot, maar de liefde en het begrip voor elkaar ook. Verbonden door het lot, door zusterschap, steunen ze elkaar. Een jonge Venezolaanse vrouw van 27 zat zeven maanden in detentie bij aankomst op Curaçao en werd gescheiden van haar destijds tweejarige dochtertje. Haar lichtgroene ogen kijken de kamer rond, ze huilt niet. Haar veerkracht is bewonderingswaardig. Ze is met haar moeder naar de bijeenkomst gekomen en wordt omarmd door het zusterschap. Ondanks de heftige ervaringen en het dagelijkse leed dat ze delen, vinden deze vrouwen nu bescherming en geborgenheid bij elkaar.
* Venex is een organisatie voor Venezolanen en andere vluchtelingen en migranten op Curaçao
Vorige week maakte UNHCR bekend dat het aantal mensen dat gedwongen op de vlucht is, opnieuw wereldwijd recordniveaus bereikt. Het totale aantal mensen op de vlucht steeg voor het twaalfde jaar op rij – tot 120 miljoen in mei 2024 – en laat het onvermogen zien om oplossingen te vinden voor nieuwe en langdurige crises. Ook op Curaçao blijft UNHCR pleiten voor solidariteit met vluchtelingen.
Deel op Facebook Deel op Twitter
