Bijna drie weken nadat in Kenia op 13 maart het eerste geval van COVID-19 bevestigd werd, voerde de regering een maatregel in: iedereen werd verplicht gezichtsmaskers te dragen op openbare plekken. Een herbruikbaar masker van stof was ineens het meest begeerde accessoire van het land.
Kleermaker Maombi Samil maakt gezichtsmaskers in zijn winkel in het Kakuma-kamp in Kenia. Hij is een van de vele door vluchtelingen geleide bedrijven die COVID-19 helpen bestrijden. © UNHCR/Samuel Otieno
Maombi Samir (24) is een vluchteling uit de Democratische Republiek Congo. Hij runt een modeontwerp- en kleermakerij in kamp Kakuma in Kenia. Toen de coronavirus-pandemie werd uitgeroepen, besefte hij dat zijn vaardigheden een nieuwe bestemming konden krijgen. Samir gebruikt zijn vaardigheden om maskers te naaien voor zijn gemeenschap.
“Er was een tekort aan maskers en ik had voorbeelden van gezichtsmaskers op internet gezien,” zegt Samir, professioneel beter bekend als Ontwerper Samir. “Ik wilde mijn talent en lokaal beschikbare stoffen gebruiken om te laten zien dat wij vluchtelingen ook kunnen bijdragen aan de respons op de pandemie, en niet alleen op hulp rekenen.”
“Ik wilde mijn talent en lokaal beschikbare stoffen gebruiken om te laten zien dat wij vluchtelingen ook kunnen bijdragen aan de respons op de pandemie, en niet alleen op hulp rekenen.”
Samir en zijn team, bestaande uit drie anderen, gingen direct aan de slag met hun naaimachines. Ze gebruiken direct verkrijgbare katoen die met was bedrukt is, beter bekend als Ankara-stof.
Binnen een week had hij 300 gezichtsmaskers afgeleverd bij het UNHCR-kantoor in Kakuma. Deze konden worden uitgedeeld aan het personeel dat daar werkt. Hij gaf ook maskers weg aan vluchtelingen en lokale mensen die het niet konden betalen om ze in zijn winkel te kopen.
“We leven in een gemeenschap samen met veel andere vluchtelingen en het is moeilijk om te bepalen wie het virus heeft en wie niet. Social distancing is in de kampen gewoon niet mogelijk. Het beste wat we kunnen doen is onszelf zoveel mogelijk beschermen.”
“Social distancing is in de kampen gewoon niet mogelijk. Het beste wat we kunnen doen is onszelf zoveel mogelijk beschermen.”
Samir is niet de enige. Naarmate meer en meer landen hun burgers adviseren of verplichten om gezichtsbedekking te dragen om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan, zetten steeds meer vluchtelingenkleermakers en -ondernemers zich in om hierbij te helpen:
Rashid Ibrahim, een kleermaker uit Syrië, woont nu in Seddiner See bij Potsdam, Duitsland, naait gezichtsmaskers om zijn lokale gemeenschap te ondersteunen in de strijd tegen het coronavirus. © UNHCR/Fatima Ibrahim
Een vluchteling maakt persoonlijke beschermingsmiddelenn bij de Maleisische sociale onderneming Earth Heir. © Earth Heir
Fatouma, een vluchteling uit Mali, maakt met een naaimachine gezichtsmaskers in een werkplaats in Niamey in Niger. © UNHCR/Marlies Cardoen
Deel op Facebook Deel op Twitter
