Op vrijdag 4 oktober heeft UNHCR haar donateurs uitgenodigd voor een bijzondere avond over de mentale gezondheidszorg voor mensen op de vlucht. Onder begeleiding van Saskia Baar, Hoofd Marketing en Private Partnerships, vertelden UNHCR-collega Peter Ventevogel en de Syrische Abdul Karim Albrem hun verhaal. Een korte impressie.
“Eerder dit jaar hebben we een triest record met u gedeeld,” vertelt Saskia Baar tijdens haar opening in het Humanity House in Den Haag. “Maar liefst 70,8 miljoen mensen zijn wereldwijd op de vlucht voor oorlog, geweld en vervolging. Er zijn afgelopen jaar mensen terug gekeerd naar huis, maar helaas zijn er ook weer nieuwe vluchtelingen en ontheemden bij gekomen.”
Baar praat de aanwezigen bij over de huidige situatie. Door weer en wind zijn ze naar Den Haag gekomen om bijgepraat te worden en vragen te kunnen stellen aan medewerkers van UNHCR. Als de eerste vragen zijn beantwoord, stelt Baar de twee gasten van vanavond voor: Peter Ventevogel en Abdul Karim Albrem.
Peter Ventevogel is van huis uit psychiater. Hij is opgeleid in Nederland en wilde al snel wat doen voor migranten en vluchtelingen. Hij stapte kort na zijn studie in het vliegtuig naar het buitenland. Hij werkte in verschillende vluchtelingencrises, zoals in Afghanistan, Burundi, Pakistan, Egypte, Jordanië en Syrië. Over zijn werk in Bangladesh werd een indringende reportage gemaakt.
Sinds zes jaar werkt Ventevogel voor UNHCR. “Ik denk dat steeds meer hulporganisaties en overheden zich beseffen hoe belangrijk de geestelijke gezondheidszorg is,” vertelt hij. “In crises wordt toch als eerste gedacht aan schoon water, eten en onderdak. Psychische zorg werd lange tijd als een luxe gezien. Maar gelukkig verandert dat beeld langzamerhand.”
Saskia Baar, Hoofd Marketing en Private Partnerships (links), in gesprek met Peter Ventevogel, Senior Mental Health officer bij UNHCR (midden) en Abdul Karim Albrem, gevlucht uit Syrië, hulpverlener in de mentale gezondheidszorg en Jeugdvertegenwoordiger voor UNHCR (rechts). Foto: © UNHCR/Joyce van Klooster
Daar is de volgende gast Abdul Karim Albrem ook blij mee. Op deze 4 oktober is hij 24 jaar geworden. Maar dit onderwerp ligt hem nauw aan het hart. Daarom deelt hij ook op zijn verjaardag graag zijn verhaal. “Ik heb nu een baan, ik betaal belastingen en wil graag iets terugdoen en anderen helpen.” Achter zijn olijke gezicht schuilt een indrukwekkend verhaal. Albrem vluchtte op zijn 19de weg uit Aleppo, Syrië, nadat het huis waar hij met zijn ouders, zus en broertjes woonde, voor de derde keer geraakt was tijdens zware bombardementen. Zijn vader zette hem op de bus naar Libanon.
Hij kwam in Turkije terecht en vluchtte net als duizenden andere landgenoten per rubberboot naar Europa. In Duitsland kwam hij in een asielzoekerscentrum terecht. “De nachtmerries die in Syrië waren begonnen, bleven. Ook al zeiden de mensen dat mij daar niets kon gebeuren, het lukte me niet te ontspannen,” vertelt hij. Psychische hulp wuifde hij weg, omdat dat dacht dat het voor mensen is die gek zijn.
“Het veranderde mijn leven totaal.”
Maar daar is hij anderhalf jaar later op terug gekomen. Via via leerde hij over zijn ervaringen praten, leerde hij zich te ontspannen en hoe hij met zijn trauma’s kon omgaan. “Het veranderde mijn leven totaal,” vertelt hij. “Kijk nou hoe ik hier zit. Dat is het resultaat van goede psychosociale ondersteuning. Ik kan daardoor verder met mijn leven. Ik kan weer studeren en een bijdrage leveren aan de maatschappij. Ik gun dit iedereen toe. Daarom vertel ik overal waar ik kom mijn verhaal.”
Het is tijd voor vragen uit het publiek. “Hoe kun je als persoon zonder psychische opleiding toch hulp bieden aan vluchtelingen,” is een van de vragen. “Hoe komt het dat er nu pas aandacht is voor dit onderwerp?” “Wat hopen jullie dat er uit de Internationale Conferentie voor Mentale gezondheidszorg en psychologische ondersteuning in crisis situaties komt?
“Zo gek eigenlijk. Maar ik had er nooit zo over nagedacht. Natuurlijk hebben deze mensen ook psychische hulp nodig. Ik heb echt wat geleerd vanavond. Meneer Ventevogel legde heel goed uit hoe jullie dat aanpakken. Ik ben echt onder de indruk.”
De betrokkenheid van de aanwezigen is groot. Na het programma wordt er nog druk verder gepraat over het onderwerp. “Ik vond het bijzonder interessant,” vertelt een donateur uit Rotterdam. “Als je in die film zag hoe de mensen verder moeten leven… Je man vermoord, je kind overleden, zelf verkracht en dan zit je daar in een tent met bijna niets meer over. En als je dan ziet hoe Karim er hier vanavond bij zit, dan zie je goed welk verschil dit kan maken.”
Ook op een donateur uit Leiden heeft het indruk gemaakt. “Het verhaal van Karim kwam echt binnen,” begint ze. “Veel oorlogen en ellende staan toch wat verder van je af. Maar vanavond zit je hier voor zo’n leuke jonge man en dan komt het opeens heel dichtbij. Ik ben echt diep onder de indruk van wat hij heeft meegemaakt en hoe hij er bovenop is gekomen. Zo goed dat hij nu ook anderen wil helpen. Echt heel mooi.”
Ook voor ons, medewerkers van UNHCR in Nederland, was het een avond om niet te vergeten. We zijn onder de indruk van de oprechte interesse en betrokkenheid van onze donateurs en supporters. Het was bijzonder waardevol om in gesprek te zijn met jullie: de mensen die het mogelijk maken dat UNHCR haar werk kan doen.
Heb je vragen over de donateursavond of suggesties voor de volgende keer? Laat het ons dan weten via [email protected].
Deel op Facebook Deel op Twitter
