Een nieuw UNHCR-rapport waarschuwt dat discriminatie, uitsluiting en vervolging een dagelijkse realiteit zijn voor veel staatloze minderheden en vraagt om onmiddellijke maatregelen die zorgen voor gelijke burgerrechten.
Julieta Simenya Nangulomba is one of several thousand Makonde people being issued identity papers and Kenyan citizenship after years of statelessness. ; Around 6,000 Makonde people whose parents and grandparents arrived in Kenya from Mozambique during the British colonial period still live in the East African country. The original Makonde arrivals came as labourers, settled and formed families. But their descendants are not eligible for citizenship, denying them access to vital services such as healthcare and education. Without identity papers, getting bank loans is problematic, travelling is impossible and obtaining birth certificates a bureaucratic nightmare. In 2015, Makonde activists marched from Kwale County to Nairobi to meet with President Kenyatta. Following the meeting, Kenyatta issued a directive for their naturalisation and registration as citizens and, in February 2017, the Makonde community was declared the 43rd tribe of Kenya and issued identity cards, ending their longstanding statelessness.
Volgens het rapport behoort meer dan 75% van de staatloze mensen tot een minderheid. Als er niets wordt gedaan, kan deze langdurige marginalisatie leiden tot weerzin, angst, en in de meest extreme gevallen tot instabiliteit, onveiligheid en ontheemding.
Het rapport is gebaseerd op onderzoek dat is uitgevoerd voor het einde van augustus 2017, toen honderdduizenden Rohingya (de grootste staatloze minderheid ter wereld) van Myanmar naar Bangladesh begonnen te vluchten. De situatie van de Rohingya is illustratief voor de gevolgen die jaren van discriminatie, langdurige uitsluiting en gebrek aan nationaliteit kunnen hebben.
“Staatloze mensen zoeken dezelfde basisrechten die andere burgers hebben. Maar staatloze minderheden, zoals de Rohingya, lijden vaak onder discriminatie en een systematische ontkenning van hun rechten,” zei de VN-Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen Filippo Grandi.
“De afgelopen jaren zijn belangrijke stappen gezet om staatloosheid wereldwijd te voorkomen en te beëindigen. Maar nieuwe uitdagingen, zoals mensen die gedwongen worden te vluchten, of willekeurige acties die mensen hun nationaliteit ontnemen, bedreigen deze vooruitgang. Staten moeten nu actie ondernemen om een einde te maken aan staatloosheid,” voegde Grandi toe.
Het rapport “This is our home”: Stateless minorities and their search for citizenship’ is vandaag gepubliceerd, precies drie jaar na de lancering van de UNHCR #IBelong campagne. Met deze campagne wil UNHCR voor 2024 een einde maken aan staatloosheid. Het rapport is gebaseerd op interviews met staatlozen, voormalig staatlozen en minderheden die risico lopen op staatloosheid in Madagaskar, Macedonië en Kenia. Zij zijn illustratief voor de problemen waarmee staatloze minderheden worden geconfronteerd.
Uit interviews met meer dan 120 personen blijkt dat de oorzaak van staatloosheid voor veel minderheden hetzelfde is: hun geschiedenis, hun uiterlijk, hun taal, hun geloof zijn anders. Tegelijkertijd verergert staatloosheid vaak de uitsluiting die minderheden ondervinden. Dit beïnvloedt alle aspecten van hun leven – van bewegingsvrijheid en ontwikkelingsmogelijkheden tot het hebben van stemrecht.
De verklaringen van de geïnterviewde mensen laten zien dat discriminatie een negatieve impact heeft op hun staatloze gemeenschap. Het versterkt hun angst voor hun eigen veiligheid, draagt bij aan armoede en compliceert hun mogelijkheden om toegang te krijgen tot documentatie, onderwijs en gezondheidszorg.
Om ervoor te zorgen dat staatloze minderheden dezelfde burgerrechten krijgen, verzoekt UNHCR’s #IBelong campagne alle staten om de volgende stappen te nemen:
Deel op Facebook Deel op Twitter
