De Syrische Shaam maakte met drie kinderen de gevaarlijke oversteek per boot van Turkije naar Europa. Nadat haar man was opgepakt en hun huis in Damascus verwoest, was in Syrië blijven geen optie.
Foto © Marjolein van Rotterdam
Ze heeft net de sleutel gekregen van haar nieuwe flat in Rotterdam. Na dertien keer verhuisd te zijn van AZC naar AZC is de 52-jarige Shaam blij dat ze met haar zoon, dochter en neefje in Nederland nu een nieuw leven kan opbouwen.“Het voelt alsof ik hier nieuwe familie heb. Iedereen is zo aardig voor ons!”
Shaam is een van de bijna 6 miljoen Syriërs die het land zijn uitgevlucht. Na een barre tocht te voet, in volle vrachtwagens, lekke boten en gammele treinen belandde ze eind september 2015 in Nederland. “We hadden een goed leven in Damascus. Mijn man was docent, ik had een baan als laborant. Met onze kinderen gingen we vaak naar een van de mooie parken in de stad. Iedereen kon goed met elkaar opschieten ongeacht religie of afkomst.”
Toen de burgeroorlog uitbrak, veranderde dat gelukkige, veilige leven snel. “Er werd regelmatig geschoten in onze wijk. Een bom verwoestte ons huis. Op een dag kwam mijn man niet thuis. Hij was samen met andere mannen door militairen van straat geplukt. Ik heb overal geprobeerd hem te vinden maar tevergeefs. Omdat ik het te gevaarlijk vond voor mijn kinderen zijn we vertrokken. Samen met mijn neefje, omdat mijn zus bij haar zieke man moest achterblijven. Of we gaan hier samen dood, of we bouwen in Europa een nieuwe toekomst op, dacht ik. Die gedachte hield me op de been terwijl we met veel te veel mensen op een lekke boot zaten die ons van Turkije naar Griekenland bracht. We hebben doodsangsten uitgestaan. De hele overtocht zijn we bezig geweest om het zeewater uit de boot te scheppen.”
De gedachte dat ze haar familie niet meer kan zien stemt haar verdrietig. “Vorige week is mijn vader overleden. Ik had zo graag afscheid van hem willen nemen.” Ze is wel blij dat haar kinderen en haar neefje in Nederland een veilige toekomst hebben. “Mijn neefje is Nederland zo dankbaar dat hij later voor de veiligheidsdienst als tolk wil gaan werken.”
Shaam wil om veiligheidsredenen niet dat haar echte naam niet wordt gebruikt. Haar naam is bekend bij UNHCR Nederland.
Geschreven door Marianne Wilschut – eerder gepubliceerd in Metro
Deel op Facebook Deel op Twitter
