خلاصه بیانات سخنگوی کمیساریا بابر بلوچ که در جلسه مطبوعاتی امروز در کاخ ملل در ژنو گفته شد و متن نقل شده منتسب به او می باشد
دانش آموزان در یک کلاس در دبیرستان دخترانه شهید محمدم اکرم خاکرزوال در قندهار افغانستان، مشغول تحصیل هستند، فوریه 2020.
آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد (کمیساریا) ، خواستار سرمایه گذاری های هدفمند در افغانستان و کشورهای میزبان پناهندگان، ایران و پاکستان بوده و هشدار می دهد که عدم اتخاذ عمل می تواند منجر به موج های بیشتر حرکت جمعیت، ادامه رنج و بی ثباتی و عمیق تر شدن بحران اقتصادی – اجتماعی منطقه ای در پی بیماری همه گیر کووید-19 شود.
با ورود بحران طولانی مدت افغانستان به دهه پنجم خود، تمرکز مجدد بر همبستگی بین المللی لازم است تا از مواجهه با دهه دیگری از بیجاشدگی و ناامیدی پیشگیری شده و امید برای میلیون ها افغانستانی احیا شود.
حدود 2.7 میلیون پناهنده افغانستانی هنوز در خارج از کشورشان زندگی می کنند، در حالی که 2.6 میلیون نفر دیگر در داخل افغانستان بیجا شده اند.
افغانستان ، ایران و پاکستان از سال 2012، رویکردی منطقه ای – راه حل راهبردی برای پناهندگان افغانستانی – را برای ایجاد محیطی مناسب برای بازگشت داوطلبانه و ادغام مجدد پایدار در افغانستان و نیز کاهش فشارها بر کشورهای میزبان، دنبال کرده اند.
کمیساریا با همکاری این سه کشور و شرکای خود طیف وسیعی از پروژه های بشردوستانه و توسعه محور را در زمینه های آموزش، بهداشت، معیشت، سرپناه، انرژی، آب و زیرساخت ها ، برای تقویت سرمایه انسانی و در نهایت حمایت از بازگشت پناهندگان و ادغام مجدد آنها در افغانستان، در نظر گرفته است.
از سال 2002، نزدیک به 6 میلیون پناهنده افغانستانی – از جمله 5.3 میلیون نفر با حمایت آژانس پناهندگان سازمان ملل – با امید به بازسازی کشور خود، به خانه بازگشته اند. البته، سرعت بازگشت با سرعت سرمایه گذاری در بخش توسعه مطابقت نداشته است. میزان بازگشت داوطلبانه به افغانستان در سال 2019 از جمله کمترین میزانهای ثبت شده طی سالها بود.
آخرین مذاکرات برای برقراری صلح و ثبات در کشور، نقطه عطفی برای مردم افغانستان بوده است. با این حال، بسیاری از افغانستانی های دور از وطن ، قبل از بازگشت به خانه، امیدوارند اول شاهد بهبود وضعیت باشند. اکثر پناهندگان در جمهوری های اسلامی ایران و پاکستان برای بازگشت و ادغام مجدد پایدار در افغانستان چندین مانع اصلی را قید می کنند. این موارد شامل عدم دسترسی به معیشت، زمین، سرپناه و خدمات اساسی و همچنین ادامه ناامنی در کشور است.
در افغانستان، خلأهای چشمگیر در ارائه آموزش نیز باید مورد توجه قرار بگیرند. تقریباً نیمی از جمعیت حدودا 37 میلیونی افغانستان زیر 15 سال هستند. این ابتکار عمل به دنبال سرمایه گذاری های راهبردی برای گسترش فرصت های تحصیل، آموزش مهارت، توانمند سازی جوانان و توسعه زیرساخت های عمومی از جمله مدارس است.
جوامع بیجاشده و میزبان نیز به سرپناه، پول نقد و مداخلات هدفمند در بخش های بهداشت، آب و فاضلاب و همچنین سرمایه گذاری در معیشت نیاز مبرم دارند.
ایران و پاکستان طی 40 سال گذشته میزبان اکثریت قریب به اتفاق پناهندگان افغانستانی بوده اند و بصورت نامتناسب، مسئولیت فراهم آوردن پناه و مراقبت برای آنها را متحمل شده اند. امروزه، این دو کشور هنوز هم با وجود کمبود منابع و زیرساخت ها در هر دو کشور، تقریباً 90 درصد از پناهندگان افغانستانی در سطح جهان را میزبانی می کنند. با وخامت اوضاع اقتصادی و اجتماعی در منطقه به دلیل ویروس کووید-19، این سخاوت دیرینه اکنون در معرض خطر به تحلیل رفتن است.
روز دوشنبه، 16 تیرماه، کمیساریا با نمایندگان دولتهای جمهوری اسلامی افغانستان، ایران و پاکستان به منظور دستیابی به پشتیبانی عملی و ترغیب جدی اقدامات تحت راه حل راهبردی برای پناهندگان افغانستانی، در یک نشست عالی رتبه مجازی شرکت خواهد کرد.
این اقدام به دنبال جذب سرمایه گذاری از کشورهای اهدا کننده، عاملین توسعه محور دو جانبه و چند جانبه، مؤسسات مالی بین المللی، آژانسهای سازمان ملل، بخش خصوصی، سازمانهای غیردولتی و جامعه مدنی است.
آینده مردم افغانستان به مشارکت های جدید و تعهد پایدار جامعه جهانی بستگی دارد.
جهت کسب اطلاعات بیشتر با پانیذ زمانیان تماس حاصل نمایید:
[email protected] | 00982189349114
Share on Facebook Share on Twitter
