Wafaa Tabra, 33 ετών: «Στη Συρία δούλευα ως σχεδιάστρια μόδας. Σπούδασα ραπτική και σχέδιο μόδας στο Διεθνές Κέντρο Mamoun στη Δαμασκό. Περισσότερο από όλα, μου άρεσε να ράβω νυφικά». «Μετά, ήρθε ο πόλεμος. Τα πάντα καταστράφηκαν. Ο άντρας μου έφυγε από το σπίτι πριν από περίπου ένα χρόνο. Από τότε έχω να τον […]
Wafaa Tabra, 33 ετών: «Στη Συρία δούλευα ως σχεδιάστρια μόδας. Σπούδασα ραπτική και σχέδιο μόδας στο Διεθνές Κέντρο Mamoun στη Δαμασκό. Περισσότερο από όλα, μου άρεσε να ράβω νυφικά».
«Μετά, ήρθε ο πόλεμος. Τα πάντα καταστράφηκαν. Ο άντρας μου έφυγε από το σπίτι πριν από περίπου ένα χρόνο. Από τότε έχω να τον δω. Κατάφερε να φτάσει στη Γερμανία. Ήλπιζα ότι θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι μαζί ξανά, μέσω του προγράμματος οικογενειακής επανένωσης, όμως κάτι τέτοιο καθυστερούσε πολύ. Κάποια στιγμή, το σχολείο των παιδιών βομβαρδίστηκε. Έχασα τον αδελφό μου σε βομβαρδισμό, φίλοι και συγγενείς σκοτώθηκαν. Ζούσαμε υπό συνεχή φόβο. Ήταν πολύ επικίνδυνο να συνεχίσουμε να ζούμε στη Συρία. Εγώ μπορεί και να είχα αντέξει, τα παιδιά όμως δεν μπορούσαν. Αποφάσισα ότι έπρεπε να φύγω».
«Ήρθα στην Ελλάδα το Φεβρουάριο. Αρχικά, κοιμόμασταν σε μια μικρή σκηνή σε ένα βενζινάδικο κοντά στην Ειδομένη. Επί εβδομάδες, ελπίζαμε ότι τα σύνορα θα άνοιγαν. Περίπου πριν από ένα μήνα, μεταφερθήκαμε σε αυτό τον καταυλισμό. Εδώ έχουμε τη δική μας μεγάλη σκηνή. Τα παιδιά μπορούν να ζωγραφίσουν και να παίξουν. Τα εικαστικά μας βοηθούν να ξεχάσουμε τις δυσκολίες μας. Στα παιδιά μου, όμως, λείπει ο πατέρας τους».
«Τώρα, κάνω όνειρα. Ονειρεύομαι ότι συνεχίζω τις σπουδές μου, ότι ράβω ξανά ρούχα. Ονειρεύομαι ότι τα παιδιά μου πάνε ξανά σχολείο. Πάνω από όλα, όμως, ονειρεύομαι ότι η οικογένειά μου είναι πάλι ενωμένη».
Στα Λαγκαδίκια, το κέντρο προσωρινής φιλοξενίας προσφύγων στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης, η Wafaa και τα τρία παιδιά της, από 3 έως 15 ετών, φτιάχνουν φαναράκια από χαρτόνι για το Ραμαζάνι, τη μεγάλη θρησκευτική γιορτή των Μουσουλμάνων.
Η 33χρονη σχεδιάστρια μόδας εγκατέλειψε τη γενέτειρά της, το Χαλέπι της Συρίας, το Φεβρουάριο του 2016. Ήλπιζε να επανενωθεί με τον σύζυγό της που βρίσκεται πια στη Γερμανία, καθώς εγκατέλειψε την πατρίδα τους πριν από ένα χρόνο περίπου. Ωστόσο, το ταξίδι της οικογένειας μακριά από τον πόλεμο σταμάτησε στην Ελλάδα, όταν οι χώρες κατά μήκος του “βαλκανικού διαδρόμου” έκλεισαν τα σύνορά τους το Μάρτιο.
Επί έξι εβδομάδες, η Wafaa και τα τρία παιδιά της κοιμόντουσαν στην Ειδομένη, σε μια μικρή σκηνή δίπλα σε ένα βενζινάδικο κοντά στα σύνορα. Περίμεναν επί εβδομάδες, ελπίζοντας ότι τελικά θα τους επιτρεπόταν να συνεχίσουν το ταξίδι τους στα βόρεια. Η Wafaa ήταν απεγνωσμένη, έψαχνε να βρει ένα ασφαλές μέρος για τα παιδιά της. Πριν από περίπου ένα μήνα, μεταφέρθηκαν σε ένα νέο χώρο προσωρινής φιλοξενίας προσφύγων στα Λαγκαδίκια.
Η Wafaa θα κάνει αίτηση για το πρόγραμμα οικογενειακής επανένωσης. Τώρα, μαζί με τα παιδιά της, περιμένουν το ραντεβού τους με την Υπηρεσία Ασύλου
Κείμενο: Στέλλα Νάνου
Βίντεο: Vania B. Turner
Δείξε την αλληλεγγύη σου με τους πρόσφυγες όπως η Wafaa υπογράφοντας σήμερα την έκκληση #WithRefugees..
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter