Υπεύθυνη Εξωτερικών Σχέσεων
Ο Khaled, πρόσφυγας από τη Συρία, δείχνει στην Ευγενία το ιατρικό ιστορικό της γυναίκας του, η οποία χρειάστηκε να περάσει από μια σειρά από ιατρικές διαδικασίες με τη βοήθεια της Ύπατης Αρμοστείας από τότε που έφτασε στην Ιορδανία. © UNHCR Mohammad Hawari
«Όλοι μας μπορούμε να ενισχύσουμε την αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες. Με το να είμαστε ευγενικοί, ανοίγοντας την καρδιά μας και καλωσορίζοντας τους πρόσφυγες, ακούγοντας τις ιστορίες τους, πίνοντας μια κούπα καφέ μαζί τους ή ακόμα και με το να σκεφτόμαστε δύο ή τρεις φορές πριν κρίνουμε οποιονδήποτε άνθρωπο».
Πώς θα περιέγραφες τη δουλειά σου;
Ένα σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μου έχει να κάνει με την οικοδόμηση σχέσεων με κράτη-δωρητές, κυρίως μέσω των πρεσβειών τους, τη διοργάνωση ενημερωτικών συναντήσεων, αποστολών στο πεδίο και επισκέψεων σε προγράμματα για τους πρόσφυγες που υλοποιεί η Ύπατη Αρμοστεία. Επίσης, συντάσσω εκθέσεις για τα αποτελέσματα των προγραμμάτων μας ενώ υλοποιώ και δράσεις επικοινωνίας, αναδεικνύοντας τον αντίκτυπο των δράσεων του Οργανισμού, με τη συνδρομή δωρητών, αλλά και ιστορίες προσφύγων που έχουν βρει καταφύγιο στην Ιορδανία.
Πώς αποφάσισες να εργαστείς στον ανθρωπιστικό τομέα;
Από τα σχολικά μου χρόνια στο Λύκειο αλλά και κατά τη φοίτησή μου στο Πανεπιστήμιο, με ενδιέφερε ιδιαίτερα το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδιαίτερα των πληθυσμιακών ομάδων με λιγότερες ευκαιρίες. Για αυτό και υποστήριζα φιλανθρωπικές δράσεις στο πλαίσιο των εξωσχολικών μου δραστηριοτήτων. Νομίζω πως η υποστήριξη των ανθρώπων που βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση ήταν για εμένα ηθική υποχρέωση. Όταν το 2015, οι επιπτώσεις του πολέμου στη Συρία και οι προσφυγικές ροές έφτασαν στο κατώφλι της Ευρώπης, το ενδιαφέρον μου για τον συνάνθρωπο εξελίχθηκε σε κίνητρο να βοηθήσω τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Μάλιστα το κίνητρο αυτό συνοδευόταν από μια αίσθηση επείγοντος αφού η κρίση αυτή εκδηλωνόταν και στη χώρα μου. Έτσι αποφάσισα πως ήθελα να γίνω μέρος αυτής της προσπάθειας, μιας πολύ μεγάλης προσπάθειας που δεν περιοριζόταν σε εμένα ή στην Ελλάδα, και να υποστηρίξω τους ανθρώπους που αναζητούν ασφάλεια σε όλον τον κόσμο.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισες δουλεύοντας μακριά από την Ελλάδα;
Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι ότι βρίσκομαι μακριά από την οικογένειά μου και τους στενούς μου φίλους, ειδικά όταν έρχομαι άμεσα αντιμέτωπη με τη δύσκολη ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων με τους οποίους δουλεύουμε. Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου είναι πολύ σημαντικοί για μένα, είναι η δύναμή μου. Το να είμαι μακριά τους έχει αντίκτυπο στις σχέσεις και δυσχεραίνει τη διαχείριση των πολύ στρεσογόνων καταστάσεων σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Παρόλα αυτά, είχα την τύχη να δημιουργήσω καλές επαφές σε κάθε χώρα που έζησα, κάτι που κάνει τη ζωή μακριά από το σπίτι πολύ ευκολότερη.
Η Ευγενία (δεξιά) συζητάει με τη Sabha από τη Συρία, τις κόρες και τα εγγόνια της στο σπίτι τους στο Αμμάν. Η υγεία της Sabha είχε επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο επηρέασε την ομιλία της και την κατάστασή της, με αποτέλεσμα να εξαρτάται από τη βοήθεια των παιδιών της. © UNHCR/ Mohammad Hawari
Μοιράσου μαζί μας μια εμπειρία από τη δουλειά σου στο πεδίο, που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.
Μια από τις πρώτες αναμνήσεις μου είναι από το 2016, ως μέλος μιας ομάδας έκτακτης ανταπόκρισης της Ύπατης Αρμοστείας για την υποδοχή προσφύγων που έφταναν στις ακτές της Λέσβου. Ήταν νωρίς το πρωί, όταν έφτασε μια μικρή βάρκα με περισσότερους από 60 ανθρώπους, βρεγμένους και εξαντλημένους από το δύσκολο ταξίδι. Ανάμεσά τους ήταν και ένας άντρας από το Ιράκ που κρατούσε ένα μικρό παιδί. Με πλησίασε και με ρώτησε αν είχαν φτάσει στην Ελλάδα. Όταν απάντησα ναι, δάκρυσε και άρχισε να προσεύχεται, γεμάτος ευγνωμοσύνη που ήταν ασφαλής. Το αίσθημα της ανακούφισης που τον κατέκλυσε, η ανάγκη του να νιώσει ασφαλής και η αντοχή του, με συγκίνησαν βαθιά.
Τι σημαίνει για εσένα αλληλεγγύη και πώς μπορούμε να την καλλιεργήσουμε περαιτέρω;
Σε ένα πρωταρχικό επίπεδο, αλληλεγγύη σημαίνει να συμπαραστέκεσαι στον συνάνθρωπο, να τον στηρίζεις σε μια δύσκολη στιγμή, να προσφέρεις χείρα βοηθείας σε μια ώρα ανάγκης. Σημαίνει να αποδέχεσαι τους ανθρώπους γι’ αυτό που είναι, ανεξάρτητα από το υπόβαθρο, το χρώμα, την εθνικότητα, την εθνότητα, τη θρησκεία. Σημαίνει επίσης να μοιράζεσαι και να συμπορεύεσαι. Όλοι μας μπορούμε να ενισχύσουμε την αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες. Με το να είμαστε ευγενικοί, ανοίγοντας την καρδιά μας και καλωσορίζοντας τους πρόσφυγες, ακούγοντας τις ιστορίες τους, πίνοντας μια κούπα καφέ μαζί τους ή ακόμα και με το να σκεφτόμαστε δύο ή τρεις φορές πριν κρίνουμε οποιονδήποτε άνθρωπο.
Ενημερώνοντας τον πρέσβη της Ιρλανδίας στην Ιορδανία, τον Περιφερειακό Σύμβουλο Ανθρωπιστικής βοήθειας της Ιρλανδικής Πρεσβείας και τον Διευθυντή του Ανθρωπιστικού Τομέα του Ιρλανδικού ΥΠΕΞ, οι οποίοι επισκέφθηκαν τον προσφυγικό καταυλισμό Zaatari τον Νοέμβριο του 2022 © UNHCR/Shawkat Alharfoush
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο αφιερώματος της Ύπατης Αρμοστείας για την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπιστικής Δράσης 2023. Σήμερα η Ευγενία εργάζεται ως Donor Relations Officer στη Γενεύη.
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
