Η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων στόχο έχει να τιμήσει τη δύναμη και το σθένος εκατομμυρίων ανθρώπων που – παρόλο που είναι εκτοπισμένοι και έχουν χάσει τα πάντα – πασχίζουν αδιάκοπα να βελτιώσουν όχι μόνο τη δική τους ζωή αλλά και τη ζωή της οικογένειας και της κοινότητάς τους.
Ωστόσο, η φετινή χρονιά αποτελεί μια ακόμα υπενθύμιση για τη δουλειά που έχουμε μπροστά μας, καθώς οι παγκόσμιοι ηγέτες εξακολουθούν να μην μπορούν ή να μη θέλουν να επιλύσουν τις συγκρούσεις. Ως Ύπατη Αρμοστεία ανακοινώσαμε πρόσφατα κάτι που έμοιαζε απίθανο: 100 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πλέον αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, καθώς και νέες ή συνεχιζόμενες κρίσεις σε περιοχές όπως η Αιθιοπία, η Μπουρκίνα Φάσο, η Μυανμάρ, η Νιγηρία, το Αφγανιστάν και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, έχουν συμβάλει στο να φτάσουμε σε αυτόν τον συγκλονιστικό αριθμό.
Το έλλειμμα στις λύσεις επιμένει, καθώς είναι περισσότεροι οι άνθρωποι που αναγκάζονται να φύγουν από όσους μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, να εγκατασταθούν σε μια τρίτη χώρα ή να ενταχθούν πλήρως στη χώρα στην οποία αναζήτησαν ασφάλεια. Με άλλα λόγια, ο αναγκαστικός εκτοπισμός ξεπερνάει σε ρυθμό την εύρεση λύσεων για τους ανθρώπους που τρέπονται σε φυγή.
Όμως δεν χρειάζεται να είναι έτσι η κατάσταση.
Οι ηγέτες μπορούν να συνεργαστούν για να επιτευχθεί ειρήνη και να δοθεί μια λύση στα δεινά του εκτοπισμένου πληθυσμού μέσα από βιώσιμες και ανθρώπινες λύσεις.
Η Ακτή του Ελεφαντοστού, για παράδειγμα, όπου βρίσκομαι με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων, μόλις ξεπέρασε μια περίοδο σκληρών συγκρούσεων που ανάγκασαν εκατοντάδες χιλιάδες να διαφύγουν από τη χώρα. Περισσότεροι από 310.000 πρόσφυγες από την Ακτή του Ελεφαντοστού – ή το 96 τοις εκατό του εκτοπισμένου πληθυσμού – έχουν επιστρέψει εθελοντικά σπίτι τους την τελευταία δεκαετία. Ενώνοντας τις δυνάμεις τους, οι χώρες της περιοχής ανέλαβαν να εντάξουν όσους επέλεξαν να παραμείνουν, κανονικοποιώντας τη διαμονή τους στα νέα τους σπίτια και τις κοινότητες.
Η επιστροφή στο σπίτι ή η μόνιμη εγκατάσταση στο νέο τους σπίτι προσδίδει μια αίσθηση ασφάλειας καθοριστικής σημασίας για τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν κάποια στιγμή να εγκαταλείψουν τα πάντα. Η Elodie επέστρεψε από τη Λιβερία, μαζί με τις αδερφές της, στο χωριό τους Bably Vaya το 2020. Με ένα ποσό από την Ύπατη Αρμοστεία, άνοιξαν ένα κομμωτήριο που το ονόμασαν Sehatizi. Η Elodie εξήγησε ότι το όνομα του κομμωτηρίου τους σημαίνει «η περίοδος των δεινών έχει περάσει», καταδεικνύοντας το τέλος της εξορίας και μια νέα ζωή από την αρχή πίσω στην πατρίδα.
Η ιστορία της Elodie – όπως και εκατοντάδων χιλιάδων άλλων – δείχνει ποιες λύσεις υπάρχουν για τους πρόσφυγες και άλλους εκτοπισμένους ανθρώπους όταν η ειρήνη επιτυγχάνεται και οι χώρες συνεργάζονται. Δυστυχώς, πρόκειται για σπάνιο παράδειγμα.
Γι’ αυτό σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, καλώ τα κράτη να στρέψουν το βλέμμα τους σε χώρες όπως η Ακτή Ελεφαντοστού που αναγνωρίζουν ότι το να τερματιστούν οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις είναι το καλύτερο – και μοναδικό – αντίδοτο στον αναγκαστικό εκτοπισμό. Ο κόσμος έχει επιλογή: είτε θα συσπειρωθεί για να αντιστρέψει τη τάση των διώξεων, της βίας και του πολέμου είτε θα αποδεχτεί ότι η κληρονομιά του 21ου αιώνα θα είναι ο συνεχιζόμενος αναγκαστικός εκτοπισμός. Όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο σωστός – και έξυπνος – δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Πάρε μέρος στην εκστρατεία για την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων!
Κάθε χρόνο στις 20 Ιουνίου, όλος ο κόσμος τιμάει την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. Αυτή τη χρονιά, το κεντρικό θέμα είναι το δικαίωμα στην αναζήτηση ασφάλειας.
Κάθε άνθρωπος στον πλανήτη έχει δικαίωμα να αναζητάει ασφάλεια – όποιος ή όποια κι αν είναι, από όπου κι αν προέρχεται και οποτεδήποτε αναγκάζεται να ξεριζωθεί.
Την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, καλωσορίζουμε τους πρόσφυγες, ακούμε τους πρόσφυγες και είμαστε μαζί με τους πρόσφυγες. Πάρε μέρος στην εκστρατεία:
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter