Δήλωση του Filippo Grandi, Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες
UNHCR
Πέρυσι, την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών διακρίσεων, απηύθυνα ένα κάλεσμα για ενδοσκόπηση, ως ένα μέσο για να επανεξετάσουμε τις διακρίσεις, τα προνόμια και τον τρόπο με τον οποίον βλέπουμε τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς που μας πέρασε ενισχύθηκε περαιτέρω η προσωπική μου δέσμευση για μεγαλύτερη διαφορετικότητα και συμπερίληψη ανάμεσα στο ανθρώπινο δυναμικό μας, ως ένα από τα πολλά βήματα που χρειάζονται για να διασφαλίσουμε ότι η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες θα γίνει ένας αντιρατσιστικός οργανισμός.
Στην Ύπατη Αρμοστεία εργαζόμαστε συλλογικά για να άρουμε τα εμπόδια πρόσβασης σε ευκαιρίες τόσο για το ανθρώπινο δυναμικό μας, όσο και για τους πρόσφυγες, τους εκτοπισμένους και τους ανιθαγενείς. Αναγνωρίζουμε ότι αυτό είναι κάτι που χρειάζεται ακόμη δουλειά. Κάθε μέρα οι συνάδελφοί μου κι εγώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με καινούριες προκλήσεις – και ευκαιρίες – προκειμένου να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας: στα σπίτια μας, στη δουλειά, στις χώρες μας και στον κόσμο γενικότερα.
Θα πρέπει να πορευτούμε με την άβολη διαπίστωση ότι ενώ ο οργανισμός μας υπάρχει για να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα εκείνων που αναγκάστηκαν να εκτοπιστούν, ορισμένοι ανάμεσά μας έχουν βιώσει αποκλεισμό και ανισότητα. Πρέπει να προσπαθήσουμε να συμφιλιωθούμε με αυτή την εσωτερική αντίφαση, καθώς γινόμαστε μάρτυρες μιας παράλληλης έλλειψης ισορροπίας στον κόσμο.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η καταστροφική ανθρωπιστική κρίση που έχει προκαλέσει έχει επίσης διαμορφώσει προκλήσεις και ευκαιρίες για συνεχή δέσμευση και επαγρύπνηση στον αγώνα κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων.
Ο κόσμος παρακολουθεί με δυσπιστία τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες. Αμέτρητες ζωές έχουν χαθεί, ενώ εκατομμύρια άλλες έχουν ολοκληρωτικά ανατραπεί. Περισσότεροι από τρία εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να γίνουν πρόσφυγες, ενώ υπολογίζεται ότι οι εσωτερικά εκτοπισμένοι ξεπερνούν τα έξι εκατομμύρια.
Στον αντίποδα της απόγνωσης, παρακολουθούμε επίσης συγκλονιστικές πράξεις υποδοχής και ανθρωπιάς, καθώς οι γειτονικές χώρες, και ιδιαίτερα όσοι ανταποκρίθηκαν τοπικά, άνοιξαν τις καρδιές και τα σπίτια τους στους Ουκρανούς. Ένα παγκόσμιο κύμα υποστήριξης, μας υπενθύμισε την κοινή μας ανθρώπινη υπόσταση και τη δύναμη της αλληλεγγύης. Ενώ όμως εγώ και οι συνάδελφοί μου στην Ύπατη Αρμοστεία βλέπουμε καθημερινά πώς οι κοινότητες υποδοχής και οι οικογένειες σε όλο τον κόσμο δείχνουν την αλληλεγγύη τους, θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι ο παγκόσμιος επιμερισμός της ευθύνης θα ενισχυθεί για όλους τους πρόσφυγες, από όπου κι αν προέρχονται.
Ενώ εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δικαίως έχουν συγκινηθεί από τo δράμα του Ουκρανικού λαού, τις ίδιες κακουχίες – τον ίδιο πόνο και θλίψη, την ίδια απώλεια και αγωνία, την ίδια ανακούφιση όταν βρίσκουν ασφάλεια και τον ίδιο φόβο απέναντι σε ένα αβέβαιο μέλλον – βιώνουν οι πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι αξίζουν εξίσου τη συμπόνια, την ανθρωπιά και την υποστήριξή μας.
Και ενώ είμαι βαθιά συγκινημένος από την τεράστια υποστήριξη που είδαμε από τις χώρες και τις κοινότητες υποδοχής, γίναμε επίσης μάρτυρες μιας άσχημης πραγματικότητας όταν κάποια μαύρα και μελαμψά άτομα που διέφυγαν από την Ουκρανία – και άλλους πολέμους και συρράξεις σε όλο τον κόσμο – δεν είχαν την ίδια μεταχείριση όπως οι πρόσφυγες από την Ουκρανία. Είναι εξαιρετικά ανησυχητικές οι αναφορές τους για περιστατικά διακρίσεων, βίας και ρατσισμού. Αυτές οι διακρίσεις είναι απαράδεκτες και χρησιμοποιούμε πολλά κανάλια και μέσα για να διασφαλίσουμε ότι όλοι οι άνθρωποι προστατεύονται ισότιμα.
Μπορούμε και πρέπει να χαιρετίζουμε την αλληλεγγύη, καταδικάζοντας παράλληλα με αποφασιστικότητα τις πράξεις που ενέχουν διακρίσεις και προκατάληψη.
Μπορούμε να απορρίπτουμε τις ενέργειες που απειλούν τις θεμελιώδεις αξίες μας ή στερούν από άλλους τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά τους, ενώ συνεχίζουμε να αναγνωρίζουμε και να μαθαίνουμε από τις δικές μας προκαταλήψεις.
Ο αντιρατσισμός σημαίνει να αναγνωρίζουμε και να αντιστεκόμαστε ενεργά στον ρατσισμό και τις φυλετικές διακρίσεις. Σήμερα – και κάθε μέρα – απευθύνω έκκληση σε καθέναν και καθεμία από εμάς να υψώσουμε τη φωνή μας ενάντια σε πολιτικές, πρακτικές και συμπεριφορές που αποκλείουν. Όλοι μπορούμε να προωθήσουμε τον αντιρατσισμό μέσα από την προσωπική και συλλογική μας πορεία.
Δεν θα τα καταφέρνουμε κάθε φορά, αλλά θα διατηρούμε τη δέσμευσή μας να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, να παραμένουμε ταπεινοί και ανοιχτοί.
Ελπίζω να μας ακολουθήσετε, καθώς αυτό το σημαντικό έργο χρειάζεται τη συμμετοχή όλων μας.
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
