Ibrahim Al Hussein, 27 ετών: «Ήταν μεγάλη τιμή να κρατήσω την Ολυμπιακή Φλόγα. Ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου έγινε πραγματικότητα. Ένα όνειρο είκοσι και πλέον ετών. Η κολύμβηση και το μπάσκετ δεν είναι απλά ένα παιχνίδι για μένα. Είναι η ζωή μου. Στόχος μου είναι να μην το βάλω ποτέ κάτω, αλλά […]
«Η κολύμβηση και το μπάσκετ δεν είναι απλά ένα παιχνίδι για μένα. Είναι η ζωή μου», δηλώνει ο 27χρονος Ibrahim, που ονειρευόταν από μικρό παιδί να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
© «Η κολύμβηση και το μπάσκετ δεν είναι απλά ένα παιχνίδι για μένα. Είναι η ζωή μου», δηλώνει ο 27χρονος Ibrahim, που ονειρευόταν από μικρό παιδί να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ibrahim Al Hussein, 27 ετών: «Ήταν μεγάλη τιμή να κρατήσω την Ολυμπιακή Φλόγα. Ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου έγινε πραγματικότητα. Ένα όνειρο είκοσι και πλέον ετών. Η κολύμβηση και το μπάσκετ δεν είναι απλά ένα παιχνίδι για μένα. Είναι η ζωή μου. Στόχος μου είναι να μην το βάλω ποτέ κάτω, αλλά να συνεχίσω, να πηγαίνω μπροστά, πάντα. Και αυτό μπορώ να το κάνω μέσα από τον αθλητισμό». Για τον 27χρονο Σύρο αθλητή και αναγνωρισμένο πρόσφυγα που κάποτε ονειρευόταν να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες και του οποίου η αθλητική πορεία ανακόπηκε από τον πόλεμο και τον τραυματισμό του στο πόδι, η στιγμή ήταν συγκλονιστικά μεγάλη.
«Ανέκαθεν ο αθλητισμός αποτελούσε κομμάτι της ζωής μου. Όταν ήμουν παιδί στο Ντέιρες Ζορ στη Συρία, έκανα κολύμβηση, μπάσκετ και τζούντο. Είχα λάβει τη δεύτερη θέση σε εθνικούς αγώνες τζούντο το 2004 και μετάλλιο σε φιλικούς αγώνες κολύμβησης. Στην Ελλάδα έφτασα το 2014 στη Σάμο, με βάρκα. Σήμερα ζω στην Αθήνα, έχει γίνει πλέον η βάση μου. Δε σκέπτομαι το παρελθόν: τον πόλεμο στη Συρία και το πώς διέφυγα πριν από τρία χρόνια, τους δικούς μου που έμειναν πίσω, τον τραυματισμό μου».
«Αποφάσισα να μείνω στην Ελλάδα. Νιώθω πολύ άνετα εδώ. Αγαπώ τους Έλληνες. Μοιάζουν πολύ με τους Σύρους. Λένε “καλημέρα”, “καλησπέρα”, ρωτάνε “πώς είσαι;”, όπως κάνουμε και στη Συρία».
«Η κολύμβηση και το μπάσκετ δεν είναι απλά ένα παιχνίδι για μένα. Είναι η ζωή μου», δηλώνει ο 27χρονος Ibrahim, που ονειρευόταν από μικρό παιδί να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
O 27χρονος Ibrahim έξω από το Ολυμπιακό Στάδιο, όπου προπονείται στην κολύμβηση. Στις 26 Απριλίου 2016, ο Ibrahim, έγινε ο πρώτος πρόσφυγας που κράτησε την Ολυμπιακή Φλόγα στη διαδρομή της με τελικό προορισμό τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο στη Βραζιλία.
Προπόνηση στο Ολυμπιακό Κολυμβητήριο για τον 27χρονο Ibrahim al-Hussein, με τον Σύλλογο Προσαρμοσμένων Δραστηριοτήτων, Alma.
Έτοιμος για βολή ο Ibrahim κατά τη διάρκεια της προπόνησής του στο Κλειστό Γυμναστήριο «Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι, με την τοπική ομάδα μπάσκετ με αμαξίδιο.
Μετά την αναγκαστική διακοπή που έκανε στην κολύμβηση εξαιτίας του τραυματισμού του από βόμβα στη Συρία, ο Ibrahim χρειάστηκε να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του στο νερό. Σήμερα, διανύει τα 50 μ. ελεύθερο σε 28 δευτερόλεπτα, περίπου 3 δευτερόλεπτα λιγότερο από ό,τι πριν διακόψει.
Ο Ibrahim μένει σε ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Πληρώνει μόνος του το ενοίκιο. Μετά την προπόνηση, δουλεύει σε καφετέρια, πολλές φορές έως και δώδεκα ώρες.
Ο Ibrahim στη λαϊκή της γειτονιάς του στο κέντρο της Αθήνας. «Αγαπώ τους Έλληνες. Λένε “καλημέρα”, “καλησπέρα”, ρωτάνε “πώς είσαι;”, όπως κάνουμε και στη Συρία», αναφέρει.
Στις 26 Απριλίου 2016, ο Ibrahim, έγινε ο πρώτος πρόσφυγας που κράτησε την Ολυμπιακή Φλόγα στη διαδρομή της με τελικό προορισμό τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο στη Βραζιλία. Η Φλόγα πέρασε μέσα από τη Δομή Φιλοξενίας Προσφύγων στον Ελαιώνα, όπου σήμερα διαμένουν πάνω από 2.000 πρόσφυγες. Ο συμβολισμός της κίνησης, μεγάλος: είναι η αλληλεγγύη απέναντι στους πρόσφυγες σε όλον τον κόσμο, καθώς εκατομμύρια εγκαταλείπουν τον τόπο τους καθημερινά, με τον αριθμό των αναγκαστικά εκτοπισμένων να είναι ο μεγαλύτερος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μέχρι και την εφηβεία του, ο Ιμπραήμ κολυμπούσε σε αγωνιστικό επίπεδο, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως ηλεκτρολόγος. Όταν όμως ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία το 2011, όλα άλλαξαν. Μια μέρα, ο Ibrahim έτρεξε να βοηθήσει ένα φίλο του, βαριά τραυματισμένο από έκρηξη. Έτσι τραυματίστηκε και ο ίδιος. Μια βόμβα έπεσε σε κοντινή απόσταση και τον ακρωτηρίασε από τη μέση της γάμπας και κάτω. Την επόμενη χρονιά, διέφυγε στην Τουρκία, όπου πέρασε ένα διάστημα αναρρώνοντας.
Στην Ελλάδα, ο Ibrahim δουλεύει για να βγάλει τα προς το ζην, σε μία καφετέρια, πολλές φορές ακόμη και δέκα ώρες, μέχρι αργάτη νύχτα. Παράλληλα, είναι αφοσιωμένος στην προπόνησή του. Τρεις φορές την εβδομάδα προπονείται στο Ολυμπιακό Στάδιο με το Σύλλογο Προσαρμοσμένων Αθλημάτων «Πρωτοπόροι», το αθλητικό σωματείο του Πανελληνίου Συλλόγου Προσαρμοσμένων Δραστηριοτήτων ALMA. Συμμετέχει επίσης στην ομάδα του Αμαρουσίου στο μπάσκετ με καρότσι, όπου προπονείται πέντε φορές την εβδομάδα και λαμβάνει μέρος στους αγώνες.
Δείξε την αλληλεγγύη σου με τους πρόσφυγες όπως o Ibrahim υπογράφοντας σήμερα την έκκληση #WithRefugees.
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
