Υπεύθυνη για την Επανεγκατάσταση και τις Συμπληρωματικές Οδούς
Η Αναστασία κατά τη διάρκεια παροχής συμβουλευτικής σε πρόσφυγα που διαμένει στον προσφυγικό καταυλισμό Djabal στην Gozbeida, στο Τσαντ, σχετικά με την υπόθεσή του για επανεγκατάσταση. © Ava-Devi Thancanamooto
«Πάντοτε θα θυμάμαι και θα θαυμάζω την αντοχή και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που επέζησαν περιστατικών έμφυλης βίας».
Πώς θα περιέγραφες τη δουλειά σου;
Εργάζομαι στην Gozbeida, μια πόλη που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό Τσαντ, μόλις 70 χλμ από τα σύνορα με το Δυτικό Νταρφούρ. Στο πλαίσιο της δουλειάς μου παίρνω συνεντεύξεις από πρόσφυγες που είναι σε διαδικασία επανεγκατάστασης[1] και προχωρώ σε εισηγήσεις για τις ατομικές υποθέσεις των προσφύγων αυτών και των οικογενειών τους, ενώ στηρίζω την επανεγκατάστασή τους στις χώρες υποδοχής. Στο ανατολικό Τσαντ, εργαζόμαστε κυρίως με ανθρώπους που εκδιώχθηκαν βίαια από το Δυτικό Νταρφούρ. Aυτό που με συγκινεί και με κινητοποιεί περισσότερο είναι ότι πρόκειται για ανθρώπους που έχουν ζήσει όλη τους τη ζωή ως πρόσφυγες, μέσα σε καταυλισμούς και η επανεγκατάσταση μπορεί πραγματικά να αλλάξει δραματικά τη ζωή τους.
Πώς αποφάσισες να εργαστείς στον ανθρωπιστικό τομέα;
Πάντοτε μου προκαλούσε μεγάλη συγκίνηση το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, αυτό που λέμε «φευγιό». Ίσως να έχει να κάνει με την ιστορία της οικογένειάς μου, αφού ο παππούς μου ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία και στις οικογενειακές αφηγήσεις υπήρχε πάντα η αίσθηση του ξεριζωμού και της χαμένης πατρίδας. Στο πλαίσιο των σπουδών μου ειδικεύτηκα στα ανθρώπινα δικαιώματα, το προσφυγικό και το ανθρωπιστικό δίκαιο, ενώ κατά τη διάρκεια της πρακτικής μου άσκησης πριν από 15 χρόνια, αρχικά στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και μετέπειτα στο γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας στην Ελλάδα, κατάλαβα ότι αυτό που ήθελα να ακολουθήσω επαγγελματικά ήταν να βοηθώ, μέσα από τη δουλειά μου, τους ανθρώπους που έχουν εκτοπιστεί βίαια από τις εστίες τους.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισες δουλεύοντας μακριά από την Ελλάδα;
Το να σπεύδεις στο πεδίο, ειδικά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρέπει να προσαρμοστείς ταυτόχρονα στα πιο απλά αλλά και τα πιο περίπλοκα πράγματα: από το να συνηθίσεις την τοπική κουζίνα ή να μάθεις να ζεις χωρίς ζεστό νερό ή ηλεκτρισμό μέχρι το να προσαρμοστείς στην κουλτούρα και τη δυναμική του νέου εργασιακού περιβάλλοντος. Νομίζω πως η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να μάθεις να δίνεις χρόνο. Οι αλλαγές δεν είναι πάντα εύκολες και έπρεπε να εκπαιδεύσω τον εαυτό μου να αποδεχθεί ότι θα βίωνα μια μεταβατική περίοδο και ότι έπρεπε να είμαι «καλή μαζί του».
Παροχή συμβουλευτικής σε προσφύγισσα στον προσφυγικό καταυλισμό Djabal στην Gozbeida, στο Τσαντ, σχετικά με την υπόθεσής της για επανεγκατάσταση. ©Ava-Devi Thancanamooto
Μοιράσου μαζί μας μια εμπειρία από τη δουλειά σου στο πεδίο, που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.
Πάντοτε θα θυμάμαι και θα θαυμάζω την αντοχή και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που επέζησαν περιστατικών έμφυλης βίας, με τους οποίους συνεργάστηκα. Όταν εργαζόμουν στην Αντις Αμπέμπα στην Αιθιοπία γνώρισα μια 29χρονη γυναίκα, η οποία φρόντιζε μόνη της τον γιό, τις ανιψιές και την ανάπηρη μητέρα της. Ήταν προσφύγισσα από την Ερυθραία, που είχε περάσει μια ζωή γεμάτη προκλήσεις. Είχε βιώσει βία, εκμετάλλευση αλλά και αναγκαστικό εκτοπισμό μέσα στη χώρα όπου είχε ζητήσει άσυλο λόγω πολέμου, όμως ποτέ δεν σταμάτησε να αναζητά ασφαλές καταφύγιο για την οικογένειά της. Η δύναμη εκείνης της γυναίκας και το βλέμμα της καθώς στεκόταν μπροστά μου και μου διηγούνταν τη ζωή της, η ιστορία της και η αλληλεπίδρασή μου με τους πρόσφυγες αποτελούν κίνητρο για μένα.
Τι σημαίνει για εσένα αλληλεγγύη και πώς μπορούμε να την καλλιεργήσουμε περαιτέρω;
Αλληλεγγύη για εμένα σημαίνει να υποστηρίζεις και να βοηθάς με ενσυναίσθηση και κατανόηση. Ως εργαζόμενη στον ανθρωπιστικό τομέα προσπαθώ να υποστηρίζω, να βοηθώ και να ενδυναμώνω ανθρώπους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, δουλεύοντας μαζί τους και πάντα με σεβασμό στην αξιοπρέπειά τους. Ώστε να καταφέρουν να καλύψουν τις ανάγκες τους και να αξιοποιήσουν τις ικανότητες και τη δυναμική τους. Η εργασία στον ανθρωπιστικό τομέα δεν είναι φιλανθρωπία. Απαιτεί ακεραιότητα, συμπόνια και ουσιαστική σύνδεση με τα άτομα και τις ομάδες ανθρώπων με τους οποίους συνεργάζεσαι, καθώς επίσης και πλήρη δέσμευση και σεβασμό στις αρχές και τον κώδικα δεοντολογίας της ανθρωπιστικής δράσης.
[1] Ως επανεγκατάσταση (resettlement) ορίζεται η μεταφορά προσφύγων από τη χώρα ασύλου σε ένα τρίτο κράτος, το οποίο έχει συμφωνήσει να υποδεχτεί πρόσφυγες και να τους χορηγήσει καθεστώς μόνιμης διαμονής.
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο αφιερώματος της Ύπατης Αρμοστείας για την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπιστικής Δράσης 2023.
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
