Υπεύθυνη Προγραμμάτων
Η Αντουανέτα σε μια αποστολή της Ύπατης Αρμοστείας το 2017 για τη διανομή προπληρωμένων καρτών σε πρόσφυγες στη βόρεια Ελλάδα. Το πρόγραμμα οικονομικής υποστήριξης, που υλοποιήθηκε από την Ύπατη Αρμοστεία και τους εταίρους της σε συνεργασία με το υπουργείο Μετανάστευσης και με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από το 2017 ως τον Οκτώβριο του 2021, όποτε και πέρασε στη διαχείριση της ελληνικής κυβέρνησης, προσέφερε ουσιαστική υποστήριξη σε χιλιάδες αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες, επιτρέποντάς τους να διαχειριστούν τα έξοδά τους ανάλογα με τις ατομικές τους ανάγκες. © UNHCR/Yorgos Kyvernitis
«Η δουλειά στο πεδίο μού έδωσε τη μοναδική ευκαιρία να δω άμεσα τη σπουδαιότητα του ανθρωπιστικού έργου, που σώζει ζωές μέσα από κάθε γραμμή καθήκοντος».
Πώς θα περιέγραφες τη δουλειά σου;
Μέχρι στιγμής έχω εργαστεί με την Ύπατη Αρμοστεία στην Ελλάδα, το Μεξικό και τον Λίβανο, ενώ τώρα βρίσκομαι στη Μολδαβία. Η εργασία μου περιλαμβάνει ποικίλα καθήκοντα σχετικά με τις δραστηριότητες και τις συνεργασίες με εταίρους της Ύπατης Αρμοστείας, τον στρατηγικό σχεδιασμό, τη λήψη αποφάσεων και τη διαχείριση οικονομικών πόρων, ενώ παράλληλα, σε όλα τα παραπάνω, διασφαλίζουμε τη συμμόρφωση με τις πολιτικές του Οργανισμού. Παρόλο που κατά κύριο λόγο τα καθήκοντά μου είναι διοικητικής φύσεως, είχα την τύχη, μέσα από την εμπειρία μου στην παρακολούθηση και αξιολόγηση συνεργασιών με εταίρους ΜΚΟ, να δω τον αντίκτυπο του έργου μας. Επίσης, η δουλειά μου με την Ύπατη Αρμοστεία στο πεδίο μού έδωσε τη μοναδική ευκαιρία να δω άμεσα τη σπουδαιότητα του ανθρωπιστικού έργου, που σώζει ζωές μέσα από κάθε γραμμή καθήκοντος, και φυσικά τον συνολικό θετικό αντίκτυπο του έργου του Οργανισμού.
Πώς αποφάσισες να εργαστείς στον ανθρωπιστικό τομέα;
Απ’ όταν ήμουν παιδί φιλοδοξούσα να έχω μια δουλειά με νόημα, μια δουλειά που θα βοηθούσε να γίνει ο κόσμος περισσότερο ασφαλής και φωτεινός, για τις γενιές του σήμερα και του αύριο, ένας κόσμος όπου όλοι οι άνθρωποι θα αντιμετωπίζονταν ισότιμα. Στο πλαίσιο των σπουδών μου έμαθα ακόμα περισσότερα για το έργο της Ύπατης Αρμοστείας και το 2014 ξεκίνησα την πρακτική μου άσκηση στο γραφείο του Οργανισμού στην Αθήνα. Τότε ένιωσα πως οι αξίες και τα όνειρά μου συμβάδιζαν με το έργο της Ύπατης Αρμοστείας και πως μέσα από τη δουλειά μου, αλλά και χάρη στις δεξιότητες και την προθυμία μου, θα μπορούσα να υποστηρίξω με ουσιαστικό τρόπο τους πρόσφυγες και τους αναγκαστικά εκτοπισμένους, οι οποίοι βιώνουν πολέμους, διωγμούς, απώλεια και τραύμα. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το αίσθημα αλληλεγγύης και την ενσυναίσθηση, που από τα πρώτα χρόνια της δουλειάς μου στην Ύπατη Αρμοστεία μεγάλωναν μέσα μου όλο και περισσότερο, ενδυναμώνουν την πεποίθησή μου ότι το να εργαστώ στον ανθρωπιστικό τομέα ήταν η σωστή απόφαση.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισες δουλεύοντας μακριά από την Ελλάδα;
Ως μέλος του διεθνούς προσωπικού της Ύπατης Αρμοστείας, θα έλεγα πως κάποιες φορές είναι δύσκολο να διαχειριστώ την απόσταση από τα αγαπημένα μου πρόσωπα και τα υψηλά επίπεδα αβεβαιότητας που συνοδεύουν τη δουλειά μας. Παρότι η αβεβαιότητα μπορεί να φέρει θετικές εκπλήξεις και ευκαιρίες για μια καινούρια αρχή, μπορεί επίσης να δημιουργήσει άγχος, καθώς το να διαχειριστείς το άγνωστο, η εξισορρόπηση της επαγγελματικής και προσωπικής ζωής αλλά και η δημιουργία μιας νέας καθημερινότητας που να σε γεμίζει, απαιτούν πολλή ενέργεια. Επιπλέον, δεδομένου ότι οι φίλοι και η οικογένειά μου είναι πολύ σημαντικοί για εμένα, είναι μεγάλη πρόσκληση να βρίσκομαι μακριά από την Ελλάδα, τόσο στις δύσκολες όσο και στις χαρούμενες στιγμές. Στα θετικά βέβαια συγκαταλέγεται το γεγονός ότι στο εξωτερικό είχα την τύχη να γνωρίσω συναδέλφους και φίλους με τους οποίους υπάρχει ένα κλίμα στήριξης και ενότητας που με έχει βοηθήσει στα καλά και στα δύσκολα.
Πρόσφυγες από την Ουκρανία εγκαθίστανται στο εκθεσιακό κέντρο MoldExpo στη Μολδαβία το οποίο μετατράπηκε σε κέντρο διαμονής για την υποδοχή προσφύγων από την Ουκρανία μετά την έναρξη του πολέμου. © UNHCR/Andrew McConnell
Μοιράσου μαζί μας μια εμπειρία από τη δουλειά σου στο πεδίο, που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.
Θα θυμάμαι για πάντα μια από τις πρώτες μου αποστολές με την Ύπατη Αρμοστεία στην Ελλάδα. Ξεκινήσαμε μια μεγάλη ομάδα από τα γραφεία της Αθήνας και μεταβήκαμε στη Βόλβη, στη Βόρεια Ελλάδα, για την πρώτη διανομή καρτών στο πλαίσιο ενός νέου τότε προγράμματος Παροχής Οικονομικού Βοηθήματος σε αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες στη χώρα. Οι άνθρωποι που διέμεναν στη δομή στέγασης που επισκεφθήκαμε μας καλωσόρισαν και, παρά τα όσα είχαν περάσει, ήταν γεμάτοι θετική ενέργεια. Στο τέλος της αποστολής μάς προσέφεραν απροσδόκητα το πιο υπέροχο γεύμα, φροντίζοντας να έχουμε όλοι αρκετό φαγητό και να μείνουμε ικανοποιημένοι. Η αίσθηση της φιλοξενίας, της αντοχής και της ενότητας που αισθάνθηκα εκεί θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου ως μια πολύ ξεχωριστή στιγμή στην καριέρα μου.
Τι σημαίνει για εσένα αλληλεγγύη και πώς μπορούμε να την καλλιεργήσουμε περαιτέρω;
Για εμένα η αλληλεγγύη είναι η υπέρτατη μορφή ενσυναίσθησης και κατανόησης. Είναι ένα αίσθημα κι ένα κίνητρο που ενώνει και φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου και δείχνουμε έμπρακτα την υποστήριξή μας. Σημαίνει να νοιάζεσαι, να συνδέεσαι, να περιορίζεις αυτά που μας χωρίζουν και να καταρρίπτεις το πρότυπο του ατομικισμού. Πιστεύω ακράδαντα ότι ως μια συνδεδεμένη κοινωνία, όταν ερχόμαστε κοντά ο ένας με τον άλλο μέσα από τη συμπόνια, μπορούμε να γίνουμε πολύ δυνατοί. Δημιουργώντας δεσμούς μέσω των σχολείων, των πανεπιστημίων, των τοπικών και δημοτικών δομών, χρησιμοποιώντας αυτούς τους χώρους για να ανταλλάξουμε απόψεις, να ακούσουμε τις εμπειρίες άλλων ανθρώπων και να τους υποστηρίξουμε, μπορούμε να φέρουμε ευρεία αλλαγή με μεγάλο αντίκτυπο. Αρκεί να εμπλακούμε πραγματικά και να πιστέψουμε στη δύναμη της ενότητας, της κοινής δράσης, της συμπόνιας και της αγάπης.
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο αφιερώματος της Ύπατης Αρμοστείας για την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπιστικής Δράσης 2023.
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
