Από τη Συρία στο Χαλάνδρι

Η εμπειρία μιας μητέρας-πρόσφυγα από τη Συρία, η οποία ξέφυγε από τον πόλεμο με τα δυο μικρά της παιδιά, αποτελεί μια τυπική ιστορία πολλών οικογενειών, οι οποίες καταφθάνουν στην Ελλάδα αναμένοντας μια φιλόξενη και θερμή ανταπόκριση από τους Έλληνες.

Πριν λίγους μήνες, η Fatima Alsulayman, 34 ετών, ζούσε στην βορειοανατολική πόλη της Συρίας, Al-Qamishli και εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο σοκολάτας.

Πλέον, η ίδια μαζί με τα παιδιά της φιλοξενούνται σ’ ένα μεσοαστικό προάστιο της Αθήνας, το Χαλάνδρι, από την κα Γεωργία και τον κ. Χριστόδουλο Μηλιώτη, δύο συνταξιούχους, καθώς περιμένουν με ανυπομονησία την έγκριση της αίτησής τους για άσυλο.

«Ο άντρας μου εγκατέλειψε τη Συρία πριν 18 μήνες, όταν οι διαμάχες έφτασαν στην πόλη που διαμέναμε. Έφτασε στην Γερμανία μέσω της Βουλγαρίας» , λέει η Fatima. «Σκοπός του ήταν να βρει δουλειά και να μας στείλει χρήματα για να φύγουμε από τη Συρία, όπου η κατάσταση χειροτέρευε μέρα με τη μέρα.»

Βρήκε δουλειά σαν οικοδόμος και κατάφερε να τους στείλει αρκετά χρήματα για να βοηθήσει τη Fatima να ξεφύγει από τον εφιάλτη του πολέμου. Έφτασε στη Λέσβο μαζί με τον τρίχρονο γιό της Kharuan και τη δίχρονη κόρη της Karine προς το τέλος του Φλεβάρη, ένα μήνα πριν ενεργοποιηθεί η συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας. Η οικογένεια, μουσουλμάνοι Κουρδικής καταγωγής, έφτασε στο νησί διασχίζοντας το Αιγαίο σε μια μη αξιόπλοη πλαστική βάρκα, μέχρι να καταλήξουν τελικά στο λιμάνι του Πειραιά στην Αθήνα.

Η Fatima είχε δει τη θάλασσα μόνο στην τηλεόραση και δεν ήξερε κολύμπι. «Όταν την είδα για πρώτη φορά τρόμαξα!» λέει μέσω της διερμηνέως στο σπίτι του ζεύγους Μηλιώτη στο Χαλάνδρι.

Το ταξίδι από τη Συρία στην Τουρκία τους κόστισε 800 ευρώ και η διαδρομή με τη βάρκα  προς τη Λέσβο άλλα 1.200 ευρώ.

Αφού έφτασαν στην ηπειρωτική Ελλάδα, αποφάσισαν να αποπειραθούν να περάσουν τα βόρεια σύνορα μέσω της Π.Γ.Δ.Μ. ώστε να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τη Γερμανία. Παρ’ όλα αυτά, τα σύνορα στην Ειδομένη είχαν ήδη κλείσει, γι’ αυτό και επέστρεψαν πίσω στο λιμάνι του Πειραιά στην Αθήνα.

Όταν πια έφτασαν Πειραιά, ήταν όλοι άρρωστοι και χρειάζονταν επειγόντως ιατρική φροντίδα. Η Fatima είχε υψηλό πυρετό και λιποθυμούσε συνέχεια ενώ τα παιδιά είχαν διάρροια, δεν έτρωγαν , είχαν βρογχίτιδα και έκαναν εμετούς.

Η Έλενα Μηλιώτη, μια οδοντίατρος που στον ελεύθερό της χρόνο βοηθούσε εθελοντικά τους πρόσφυγες στον Πειραιά, όταν είδε ότι ήταν σε τραγική κατάσταση ζήτησε από τη μητέρα της, τη Γεωργία, βοήθεια.

«Δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένη γι’ αυτό που αντίκρισα» λέει η κα Γεωργία Μηλιώτη, συνταξιούχος πολιτικός μηχανικός. «Δεν έχω ξαναδεί ανθρώπους να βρίσκονται σε τέτοια άθλια κατάσταση. Δεν είχαν ούτε μια αλλαξιά ρούχα να φορέσουν.»

«Κάναμε τα μικρά ένα μπάνιο, και βρήκα μερικά ρούχα των εγγονών μου, που είχα κρατήσει για ενθύμιο, για να τα φορέσουν και να κρατηθούν ζεστά. Τα παιδιά δεν μπορούσαν να φάνε στην αρχή, γι’ αυτό τους δώσαμε λίγο τσάι με μέλι».

Το σπίτι της οικογένειας είχε γίνει ένα πρόχειρο νοσοκομείο. «Ευτυχώς ο γαμπρός μου είναι γιατρός, επομένως ξέραμε τι να κάνουμε», λέει η κα Μηλιώτη. Η ίδια τους παραχώρησε ένα άνετο δωμάτιο με δύο διπλά κρεβάτια και το δικό τους μπάνιο.

«ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΣ ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ»

Όταν αρχίσανε να ανακτούν τη δύναμη τους, η Γεωργία και ο Χριστόδουλος, συνταξιούχος οικονομολόγος, τους πήγαν στις ελληνικές αρχές για να κάνουν αίτηση ασύλου. Η Fatima επίσης έκανε επίσημη αίτηση για οικογενειακή επανένωση, ώστε να επανενωθεί με τον άντρα της που βρίσκεται στη Γερμανία.

«Αυτό είναι άλλο ένα παράδειγμα της φιλοξενίας και της θερμής αγκαλιάς με την οποία υποδέχτηκαν οι Έλληνες τους πρόσφυγες, έτσι αυθόρμητα», υπογραμμίζει ο Philippe Leclerc, Aντιπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα. «Είναι απίστευτο.»

Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές, υπάρχουν περίπου 54.000 πρόσφυγες στη χώρα από τις 20 Απριλίου. Κάποιοι από αυτούς ζούνε σε επίσημα κέντρα υποδοχής προσφύγων, αλλά πολλοί άλλοι ζούνε σε ανεπίσημα καταλύματα, στην Ειδομένη στα σύνορα, στο λιμάνι του Πειραιά και στο Ελληνικό.

Μετά από έναν μήνα επικοινωνίας μέσω της  νοηματικής γλώσσας και σχεδίων σε χαρτιά, η Γεωργία και η Fatima επικοινωνούν σήμερα για πρώτη φορά χάρη στη Λιβανέζικης καταγωγής καλλιτέχνιδα Eliane Choucair, η οποία ζει στην Ελλάδα και εργάζεται ως εθελόντρια διερμηνέας για την Ύπατη Αρμοστεία.

Με την Eliane να μεταφράζει, η συναισθηματική Fatima λέει ότι η γενναιοδωρία και η στοργή της οικογένειας Μηλιώτη την έχουν συγκινήσει βαθύτατα, παρόλο που οι συγγενείς της πίσω στη Συρία δεν ήταν τόσο ευχαριστημένοι με την όλη κατάσταση.

Όταν μίλησε στα ξαδέρφια της και στις αδελφές της από το τηλέφωνο, μας λέει η Eliane «τη ρώτησαν πώς στο καλό μπορεί να μένει σε ένα σπίτι που ανήκει σε κάποιους Χριστιανούς αγνώστους».

Η απάντηση της Fatima ήταν διαφωτιστική: είπε ότι βάσει της εμπειρίας της η αληθινή φιλία είναι δυνατότερη από κάθε εμπόδιο που θέτουν οι κοινωνικές διαφορές. «Είναι τόσο καλοί άνθρωποι. Καλωσόρισαν αγνώστους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Αν το καλοσκεφτείς, δεν είχαν ιδέα ποιοι ήμασταν αλλά παρόλα αυτά μας δέχτηκαν. Δε θα το ξεχάσω ποτέ αυτό.»

Η οικογένεια Μηλιώτη προσπαθεί να βρει έναν χώρο μόνιμης διαμονής για τη Fatima και τα παιδιά της. Το διαμέρισμά τους είναι στενάχωρο για τις ανάγκες των νηπίων και η καθημερινή επικοινωνία παραμένει μια πρόκληση.

Η κα Γεωργία είναι γεμάτη θαυμασμό για τη νεαρή μητέρα και τις προσπάθειες που η ίδια κάνει για να φροντίσει ώστε τα παιδιά της να είναι σε ένα ασφαλές περιβάλλον, μακριά από τις βόμβες του Al-Qamishli. Κι όπως λέει στη Fatima, κάτι που δείχνει τον στενό δεσμό που έχει αναπτυχθεί μεταξύ τους: «Έχεις μια νέα οικογένεια εδώ στην Ελλάδα. Το σπίτι μας θα είναι πάντα ανοιχτό για σένα και τα παιδιά σου».

Από τη Μαρία Νταλιάνη, Αθήνα, Ελλάδα

Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter