Οικογένεια από το Κονγκό μετά την επανένωσή της: (από αριστερά προς δεξιά) η Estelle, η Grace και η Eliane έξω από το διαμέρισμά τους στη Dijon, Γαλλία. © UNHCR/Benjamin Loyseau
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε σήμερα δείχνει ότι 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι από κράτη με τις μεγαλύτερες μετακινήσεις προσφυγικών πληθυσμών έγιναν δεκτοί από 35 χώρες του ΟΟΣΑ και τη Βραζιλία, με άδειες εισόδου για λόγους οικογενειακούς, εργασίας και σπουδών κατά τη δεκαετία ακριβώς πριν από την πανδημία του COVID-19.
Η τελευταία έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και του ΟΟΣΑ, του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, με τίτλο «Ασφαλείς οδοί για τους Πρόσφυγες ΙΙ» (“Safe Pathways for Refugees II”), εξετάζει την εισδοχή, από το 2010 έως το 2019, ανθρώπων προερχόμενων από επτά χώρες όπου υπάρχει αναγκαστικός εκτοπισμός: το Αφγανιστάν, την Ερυθραία, το Ιράν, το Ιράκ, τη Σομαλία, τη Συρία και τη Βενεζουέλα.
Από τις 1,5 εκατομμύρια μη ανθρωπιστικές άδειες που εκδόθηκαν μέσα στη δεκαετία αυτή για να βοηθήσουν τους ανθρώπους από αυτές τις χώρες, 156.000 χορηγήθηκαν μόνο το 2019. Αυτό υπερβαίνει τον ετήσιο στόχο των 120.000 που έχει τεθεί στην παγκόσμια στρατηγική επανεγκατάστασης και συμπληρωματικών οδών που ξεκίνησε από τις κυβερνήσεις, την κοινωνία των πολιτών και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
«Παίρνουμε κουράγιο από τις σημαντικές προσπάθειες πολλών κρατών να δεχτούν πρόσφυγες μέσω αυτών των επιπρόσθετων ασφαλών οδών. Μέσω αυτών, έχουν επανενωθεί εκτοπισμένες οικογένειες και έχει δοθεί η ευκαιρία στους πρόσφυγες να χρησιμοποιήσουν τα ταλέντα, τις δεξιότητες και τις γνώσεις τους για να προσφέρουν κι αυτοί με τη σειρά τους στις νέες κοινότητές τους, αλλά και για να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους», δήλωσε η επικεφαλής Διεθνούς Προστασίας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Gillian Triggs.
Αν και δεν έχει γίνει ακόμα συλλογή των στοιχείων για το 2020, οι δύο οργανισμοί αναμένουν ότι ο αριθμός των εισόδων κατά την περίοδο αυτή θα είναι σημαντικά μικρότερος λόγω των κλειστών συνόρων και των ταξιδιωτικών περιορισμών εξαιτίας της πανδημίας του COVID-19.
«Δεν πρέπει να αφήσουμε τον COVID-19 να ανατρέψει την εξαιρετική πρόοδο που έχει σημειωθεί για να διευρυνθούν αυτές οι οδοί. Αν και δεν αποτελούν υποκατάστατο της επανεγκατάστασης και των αδειών εισόδου για ανθρωπιστικούς λόγους, οι οποίες προσφέρουν πιο ισχυρές και πιο μακροπρόθεσμες μορφές νομικής προστασίας, είναι ασφαλείς και οργανωμένοι τρόποι εισόδου που μπορούν να σώσουν ζωές και να ωφελήσουν πολλούς πρόσφυγες», τόνισε η κα Triggs.
Η έκθεση παρέχει επίσης στοιχεία για τον αριθμό των ατόμων που προέρχονται από τις επτά χώρες προέλευσης προσφύγων οι οποίοι έχουν λάβει καθεστώς πρόσφυγα ή άδεια διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους και οι οποίοι έχουν επανεγκατασταθεί.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετούς περιόδου αναφοράς, τέσσερα εκατομμύρια νέες αιτήσεις ασύλου από άτομα από αυτές τις χώρες υποβλήθηκαν στα κράτη μέλη του ΟΟΣΑ και στη Βραζιλία. Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι αναγνωρίστηκαν ως πρόσφυγες ή έλαβαν επικουρική μορφή προστασίας ενώ 572.000 έγιναν δεκτοί μέσω προγραμμάτων επανεγκατάστασης προσφύγων.
Καθώς οι αναπτυσσόμενες και οι λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες είναι αυτές που φιλοξενούν το 85% των 26 εκατομμυρίων προσφύγων στον κόσμο, ένας από τους βασικούς στόχους του Παγκόσμιου Συμφώνου για τους Πρόσφυγες είναι η αύξηση του αριθμού των επανεγκαταστάσεων και των συμπληρωματικών οδών με σκοπό την καλύτερη προστασία εκείνων που αναγκάζονται να τραπούν σε φυγή και την υποστήριξη των χωρών υποδοχής.
Σε αυτό το πνεύμα του παγκόσμιου καταμερισμού ευθυνών, η Ύπατη Αρμοστεία προτρέπει περισσότερες χώρες να επανεγκαταστήσουν πρόσφυγες, να αυξήσουν τη διαθεσιμότητα συμπληρωματικών οδών και να μειώσουν τα εμπόδια στην εισδοχή προσφύγων.
Τα εμπόδια στην πρόσβαση των προσφύγων σε αυτά τα προγράμματα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τη συλλογή των απαιτούμενων εγγράφων, τη δυσκολία πρόσβασης σε πρεσβείες και προξενεία της χώρας προορισμού, τα τέλη αίτησης, τα έξοδα ταξιδιού και την έλλειψη πληροφόρησης και παροχής βοήθειας.
Αν και υπάρχουν διαδικασίες οικογενειακής επανένωσης στις περισσότερες χώρες, διοικητικά και οικονομικά εμπόδια περιορίζουν την πρόσβαση σε αυτές. Πολλοί πρόσφυγες που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν επανένωση μέσω ασφαλών και νόμιμων οδών συχνά καταφεύγουν στο να διασχίσουν διεθνή σύνορα επιχειρώντας επικίνδυνα ταξίδια μέσα από ξηρά και θάλασσα.
Η πλήρης έκθεση είναι διαθέσιμη εδώ.
Σημείωμα:
Η έκθεση Safe Pathways for Refugees II είναι η δεύτερη στατιστική έκθεση που δημοσιεύεται από κοινού από την Ύπατη Αρμοστεία και τον ΟΟΣΑ για τις συμπληρωματικές οδούς. Ενώ ακολουθεί τη μεθοδολογία της αρχικής έκθεσης του 2018, αυτή η τελευταία μελέτη διευρύνει τη συλλογή δεδομένων ακολουθώντας τις τρέχουσες τάσεις εκτοπισμού και περιλαμβάνει δύο επιπλέον εθνικότητες (από Ιράν και Βενεζουέλα) και δύο επιπλέον χώρες υποδοχής (την Κολομβία, το νεότερο κράτος μέλος του ΟΟΣΑ, και τη Βραζιλία).
Αυτές οι εθνικότητες έχουν επιλεγεί με βάση διάφορους δείκτες και παράγοντες. Αντιπροσωπεύουν περισσότερους από τους μισούς πρόσφυγες του κόσμου που εμπίπτουν στην εντολή της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες σε κάθε ένα από τα έτη που καλύπτονται από αυτή τη συλλογή δεδομένων (2010-2019) και εμφανίζουν επίσης υψηλούς δείκτες χορήγησης προσφυγικού καθεστώτος στις χώρες του ΟΟΣΑ και τη Βραζιλία, που κυμαίνονταν από 50% έως 96% το 2019.
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
