Η βάρκα που δεν βούλιαζε, 2018

Συγγραφέας: Χριστόφορος Χριστοφόρου
Εικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη

Το παιδικό βιβλίο “Η βάρκα που δεν βούλιαζε” με μια ζωντανή αφήγηση από το κορίτσι που πρωταγωνιστεί, τοποθετεί τους αναγνώστες απέναντι σε διλήμματα και πραγματικότητες ενός πρόσφυγα που ταξιδεύει στριμωγμένα σε μια ψαρόβαρκα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα ενός σκοτεινού διακινητή.

Εκπαιδευτικό υλικό:
http://ivarkapoudenvouliaze.com/

Σημειώσεις τα Ταξίδια μου, Αντζελίνα Τζολί. Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗΣ Α.Α., 2008

Πριν από μερικά χρόνια, η βραβευμένη ηθοποιός Αντζελίνα Τζολί ανέλαβε έναν ολότελα διαφορετικό ρόλο, ως πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR). Στο βιβλίο αυτό καταθέτει τις αναμνήσεις της από τα ταξίδια της στη Σιέρα Λεόνε, στην Τανζανία, στο Πακιστάν, στην Καμπότζη και στον Ισημερινό, όπου έζησε, εργάστηκε και έδωσε την καρδιά της σ’ εκείνους που υφίστανται την πιο συντριπτική βία του κόσμου και γίνονται θύματά της. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2003.

 

Χαρταετοί Πάνω απ’την Πόλη, Καλέντ Χοσεϊνί (The Kite Runner). Ξένοι Λογοτέχνες, 2005

Ο νεαρός Αμίρ ζει στην Καμπούλ με τον στοργικό αλλά αυστηρό πατέρα του. Αποφασισμένος να του αποδείξει την αξία του, παίρνει μέρος σ έναν παραδοσιακό αγώνα με χαρταετούς. Ο Χασάν, πιστός φίλος και υπηρέτης του, είναι πρόθυμος, όπως πάντα, να τον βοηθήσει. Κανένα απ τα δυο αγόρια όμως δεν μπορούσε να προβλέψει ότι αυτό που θα συνέβαινε στον Χασάν εκείνο το απόγευμα του αγώνα θα άλλαζε για πάντα τη ζωή τους. Μετά την εισβολή των Ρώσων και τη φυγή του Αμίρ στην Αμερική, ο νεαρός Αφγανός θα συνειδητοποιήσει ότι κάποια μέρα θα αναγκαστεί να επιστρέψει στην πατρίδα του μόνο και μόνο για να βρει αυτό που δεν μπορεί να του χαρίσει ο καινούργιος κόσμος του: τη λύτρωση. Μια ιστορία θυσίας, προδοσίας και ανθρωπίνων σχέσεων με φόντο την πολυτάραχη ιστορία του Αφγανιστάν- την μαζική έξοδο των προσφύγων στο Πακιστάν μετά την εισβολή των Σοβιετικών καθώς και το καθεστώς των Ταλιμπάν.

 

Στη χώρα των χρυσών ήλιωv, Καλέντ Χοσεϊνί. Ξένοι Λογοτέχνες, 2008

Το δεύτερο βιβλίο του Καλέντ Χοσεϊνί μετά τους Χαρταετούς Πάνω από την Πόλη. “Αμέτρητα τα φεγγάρια που λάμπουν πάνω στις στέγες της, κι οι χίλιοι αστραφτεροί ήλιοι που κρύβονται πίσω από τους τοίχους της.” Αυτή είναι η Καμπούλ. Μέσα στους δρόμους της, δυο γυναίκες, τη Μαριάμ και τη Λεϊλά, με αρκετά χρόνια να τους χωρίζουν και με πολύ διαφορετικές ιδέες για την αγάπη και την οικογένεια, τους φέρνει κοντά ο πόλεμος, η απώλεια και η μοίρα. Καθώς έρχονται αντιμέτωπες με τους κινδύνους στην πόλη τους αλλά και μέσα στο σπιτικό τους, η αρχική απέχθεια της μίας για την άλλη μεταμορφώνεται σε μια μοναδική σχέση μητέρας-κόρης, μια σχέση που αποδεικνύει ότι η αγάπη μιας γυναίκας για την οικογένειά της μπορεί να την οδηγήσει στην αυτοθυσία κι ότι, τελικά, η αγάπη ή η ανάμνηση της αγάπης είναι το κλειδί για την επιβίωση. Ένα συγκλονιστικό χρονικό των τριών τελευταίων δεκαετιών του Αφγανιστάν και υπέροχο μυθιστόρημα για μια ανελέητη εποχή, μια μοναδική φιλία και έναν μεγάλο έρωτα. Αφιερωμένο από τον συγγραφεά στις γυναίκες του Αφγανιστάν.

 

Το λουλούδι της Ερήμου, Γουόρις Ντίρι. Εκδόσεις Ωκεανίδα, 1997

Η δωδεκάχρονη Γουόρις ζει σ’ ένα χωριό νομάδων στην έρημο της Σομαλίας. Όταν αντιλαμβάνεται ότι ο πατέρας της έχει αποφασίσει να την παντρέψει με έναν εβδομηντάχρονο βοσκό, το σκαει από τους δικούς της και πηγαίνει στην πρωτεύουσα Μογκαντίσου να βρει τη γιαγιά της. Εκείνη όμως, ντροπιασμένη από την συμπεριφορά της εγγονής της, δεν την κρατά κοντά της αλλά τη στέλνει στο Λονδίνο, να δουλέψει ως καθαρίστρια εσώκλειστη στην πρεσβεία της Σομαλίας κοντά σε κάποιους συγγενείς. Για τα επόμενα χρόνια, η νεαρή Γουόρις ζει σε κατάσταση αιχμαλωσίας μέσα στην πρεσβεία μέχρι την ημέρα που ξεσπά εμφύλιος στην πατρίδα της και όλοι οι αξιωματούχοι τρέπονται σε φυγή. Ξαφνικά βρίσκεται να περιφέρεται μόνη, με μια βαλίτσα με τα ελάχιστα υπάρχοντά της στο χέρι, για πρώτη φορά στους δρόμους του Λονδίνου. Με τη βοήθεια της Μέριλιν, μιας κοπέλας με την οποία γνωρίστηκε τυχαία και η οποία την πήρε να μείνει μαζί της, βρίσκει δουλειά σε ένα εστιατόριο. Σύντομα η τύχη θα της χαμογελάσει όταν τραβά την προσοχή του διάσημου φωτογράφου Τέρι Ντόναλντσον και από εκείνη τη στιγμή η ζωή της θα αλλάξει για πάντα…

 

Δέκα ετών και διαζευγμένη, Delphine Minoui. Εκδόσεις Mόντέρνοι Καιροί, 2010

«Θέλω να μιλήσω στο δικαστή» Αυτά τα λόγια δε θα προκαλούσαν καμία έκπληξη αν δεν προέρχονταν από ένα δεκάχρονο κορίτσι σε ένα δικαστήριο της Υεμένης. Η δεκάχρονη Νοζούντ μεγάλωσε σε ένα χωριό της Υεμένης. Παρόλη τη φτώχια της οικογένειας ζούσε ανέμελα μαζί με τα αδέλφια της όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας της. Μία μέρα όμως όλα άλλαξαν και η μικρή Νοζούντ έζησε τον πιο τρομακτικό εφιάλτη. Οι γονείς της την ανάγκασαν να παντρευτεί έναν άνδρα που είχε τα τριπλάσια χρόνια από αυτή. Ο βάναυσος σύζυγος την κακοποιούσε σεξουαλικά και τη χτυπούσε αδιάκοπα. Ένα πρωί η Νοζούντ βγήκε να πάρει ψωμί, αντί όμως να κατευθυνθεί προς το φούρνο, πήρε το λεωφορείο πήγε στο δικαστήριο αποφασισμένη να μην το κουνήσει από εκεί αν δεν της δώσουν διαζύγιο. Η αληθινή αυτή ιστορία του δεκάχρονού κοριτσιού που αψήφησε τις παραδόσεις της χώρας της και διεκδίκησε το δικαίωμα για διαζύγιο, συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Σήμερα η διαζευγμένη πλέον Νοζούντ με τη βοήθεια της γαλλίδας δημοσιογράφου Delphine Minou, που εξειδικεύεται σε θέματα της Μέσης Ανατολής, διηγείται τη συγκλονιστική ιστορία της για να ενθαρρύνει και άλλες κοπέλες της ηλικίας της να ανατρέψουν τη μοίρα τους.
 

O Bιβλιοπώλης της Καμπούλ, Όσνε Σέιερσταντ. Εκδόσεις Κριτική, 2003

H ‘Oσνε Σέιερσταντ είναι η μόνη Σκανδιναβή δημοσιογράφος που βρίσκεται στην Καμπούλ στη διάρκεια του πολέμου. Όταν η παγκόσμια κοινότητα έχει πια χάσει το ενδιαφέρον της για το Αφγανιστάν, εκείνη παραμένει στην ερειπωμένη από τον πόλεμο πρωτεύουσα, που επιστρέφει στην καθημερινότητα γεμάτη σκόνη και αβεβαιότητα, με την ελπίδα να δει έναν καινούργιο κόσμο να γεννιέται. Φιλοξενείται στο διαμέρισμα του Σουλτάν Χαν, στο κέντρο της Καμπούλ, και μοιράζεται τα τρία δωμάτια με τη δεκαμελή οικογένεια του. Κρύβοντας τα βόρεια χαρακτηριστικά της πίσω από την παραδοσιακή μπούρκα, κινείται απαρατήρητη και καταγράφει τις ζωές και τις σχέσεις των ανθρώπων, τα συναισθήματα και τα όνειρα τους, με όση αμεροληψία διαθέτει χάρη στη δυτική της κουλτούρα. Ο προοδευτικός βιβλιοπώλης οραματίζεται ένα σύγχρονο νέο Αφγανιστάν που πρέπει πια ν’άναδυθεί σ’αυτό το κομμάτι του κόσμου ύστερα από τα εικοσιπέντε χρόνια οπισθοδρόμησης που επέφεραν οι πόλεμοι και η θεοκρατική διακυβέρνηση των Ταλιμπάν. Ωστόσο, στο όραμά του αυτό δεν χωράνε τα μέλη της μεγάλης του οικογένειας. Οι εικόνες μιας μουδιασμένης από τις αντιξοότητες κοινωνίας παρουσιάζονται ανάγλυφες, ρεαλιστικές, και συγκινητικές καθώς η συγγραφέας σηκώνει το πέπλο μιας βαθιά ριζωμένης παράδοσης και μπαίνει στη ζωή των απλών ανρθώπων του Αφγανιστάν.

 

Ελντοράντο, Λοράν Γκοντέ. Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2006

Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για το δράμα που εκτυλίσσεται στις ακτές της Μεσογείου με πρωταγωνιστές τους λαθρομετανάστες οι οποίοι αναζητούν τη γη της επαγγελίας, το δικό τους Ελντοράντο, στην πολιτισμένη Ευρώπη. Με ήρωα τον κυβερνήτη Πιράτσι που περιπολεί στις ακτές της Νότιας Ιταλίας και έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος με πολλές τραγικές ιστορίες, ο βραβευμένος Λοράν Γκοντέ στήνει μια καλοδουλεμένη αφήγηση για την αναζήτηση του προσωπικού Ελντοράντο του καθενός από εμάς.
 

Μαουτχάουζεν, Ιάκωβος Καμπανέλλης. Κέδρος, 1981

Το χρονικό – όπως χαρακτηρίζει το βιβλίο του – του Ιάκωβου Καμπανέλλη “Μαουτχάουζεν”, βασισμένο στα προσωπικά του βιώματα ως κρατούμενος στο στρατόπεδο,  μας μεταφέρει σ’ενα απελευθερωμένο  Μαουτχάουζεν. Ένα πρώην κολαστήριο, το οποίο όμως είχε ξαναγίνει από το Μάιο του 1945 μέχρι τον τέλος Ιουλίου “ένας τόπος που συγκέντρωνε χιλιάδες ανθρώπους με δράματα και τραγωδίες”. Για χιλιάδες πρώην κρατούμενους η μέρα της απελευθέρωσήςς τους ήταν το τέλος μιας δυστυχίας κι η αρχή μια άλλης, και το στρατόπεδο, ο μόνος τόπος που μπορούσαν να μείνουν μια και δεν είχαν πια πού αλλού να πάνε. Ταυτόχρονα, ωστόσο, το Μαουτχάουζεν ήταν ένας τόπος όπου οι πρώην μελλοθάνατοι  ξαναγυρνούσαν στη ζωή με τη δίψα για χαρά, για έρωτα, με την αίσθηση ότι “ο κόσμος είναι πραγαματικά ωραίος”.   Μια συναρπαστική, ιστορική αφήγηση.