Προσωπικό και εταίροι της Ύπατης Αρμοστείας γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Τρανσφοβίας και Αμφιφοβίας (IDAHOTB) στις 17 Μαΐου 2020 στα κεντρικά γραφεία του οργανισμού στη Γενεύη. © UNHCR/Susan Hopper
Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Τρανσφοβίας και Αμφιφοβίας (IDAHOTB). Είναι μια σημαντική ευκαιρία να αναλογιστούμε τους ανθρώπους που αναγκάζονται να ξεριζωθούν εξαιτίας ενός συγκεκριμένου είδους δίωξης και διακριτικής μεταχείρισης – τους ανθρώπους που τρέπονται σε φυγή λόγω της ταυτότητας ή έκφρασης φύλου, των χαρακτηριστικών φύλου ή του σεξουαλικού τους προσανατολισμού.
Σε υπερβολικά πολλές χώρες του κόσμου παραμένει παράνομο το να έχει κάποιος σχέση με άτομο του ίδιου φύλου. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις κάτι τέτοιο τιμωρείται με θάνατο. Υπάρχουν χώρες οι οποίες έχουν υιοθετήσει νόμους που κάνουν διακρίσεις κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Ορισμένες από αυτές αρνούνται – ή δεν είναι σε θέση -να προστατεύσουν όσους υφίστανται ή διατρέχουν κίνδυνο να υποστούν βία και κακοποίηση από συμμορίες ή ομοφοβικές ομάδες, από τις κοινότητές τους, μερικές φορές ακόμα και από τις ίδιες τις οικογένειές τους.
Αντιμέτωπα με την πραγματικότητα αυτή, πολλά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από το να τραπούν σε φυγή. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και στην προσπάθειά τους να βρουν ασφάλεια, πολλές φορές συνεχίζουν να απειλούνται από φαινόμενα όπως η βία ή η σεξουαλική κακοποίηση. Συχνά, το μόνο πράγμα που δεν μπορούν οι ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσφυγες να αφήσουν πίσω τους είναι οι διακρίσεις που υφίστανται. Τους ακολουθούν και αφού έχουν διασχίσει σύνορα, καθώς εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν εμπόδια στο να βρουν ένα ασφαλές μέρος να μείνουν, μια δουλειά, ή ακόμα και έναν γιατρό.
Γι’ αυτό, η Ύπατη Αρμοστεία έχει ανανεώσει πολλαπλάσια τη δέσμευσή της να προστατεύει την αυτονομία, τη δυνατότητα δράσης και τα δικαιώματα όλων των αναγκαστικά εκτοπισμένων και ανιθαγενών ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
Σήμερα τιμούμε τη δύναμη των ΛΟΑΤΚΙ+ προσφύγων και αιτούντων άσυλο σε όλο τον κόσμο, που προσπαθούν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους με ασφάλεια και ειρήνη. Καθώς επαναλαμβάνω την έκκλησή μου προς όλες τις χώρες να συνεχίσουν να κρατούν την πόρτα τους ανοιχτή σε όλους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από ένα καταφύγιο, τις προτρέπω να κάνουν το ίδιο και για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που έχουν ξεριζωθεί.
Θέλω να αναφερθώ ιδιαίτερα στις οργανώσεις για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων – πολλές από τις οποίες έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι οι πρόσφυγες – που βρίσκονται στο πεδίο παρέχοντας στήριξη σε όσους αναζητούν προστασία. Αυτές οι θαρραλέες και αποφασισμένες ομάδες είναι συχνά οι πρώτες που υποδέχονται τους ανθρώπους που έχουν διαφύγει και συνεχίζουν να τους παρέχουν βοήθεια ενώ προσαρμόζονται στη νέα τους κοινότητα.
Δεν μπορούμε, ωστόσο, να τις αφήσουμε να κάνουν αυτό το κρίσιμης σημασίας έργο μόνες τους. Ο κάθε ένας και η καθεμία από εμάς έχουμε ευθύνη να αντισταθούμε στην ομοφοβία, την τρανσφοβία και την αμφιφοβία και να κάνουμε πραγματικότητα έναν κόσμο όπου τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα δεν θα χρειάζεται να τρέπονται σε φυγή και θα μπορούν όλα να ζουν -στην πατρίδα τους- με ασφάλεια, αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια.
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
