Αν και αυτοδίδακτος, χωρίς μουσική παιδεία, ο George εξηγεί ότι η μουσική τον έχει στηρίξει στις δύσκολες στιγμές και τον βοηθά να επιβιώσει.
Ο George Nouneh είναι Σύρος πρόσφυγας που διαμένει στην Κύπρο τα τελυταία δύο χρόνια. Είναι αυτοδίδακτος κιθαρίστας, συνθέτει και παίζει τη δική του μουσική αν και δεν μπορεί να διαβάσει ή να γράψει νότες. Την Τετάρτη, 20 Ιουνίου, θα είναι ο σολίστας στη Συναυλία Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες στη Λευκωσία που διοργανώνει η Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων.
Πριν από τον πόλεμο ήταν ένας ονειροπόλος έφηβος που μεγάλωνε στη Δαμασκό, ακούγοντας hip-hop και συνθέτοντας τη δική του ραπ μουσική και στίχους. Το ενδιαφέρον του για τη μουσική επεκτάθηκε σταδιακά και σε άλλα είδη μουσικής, αλλά το μεγάλο του πάθος ήταν ανέκαθεν η κιθάρα. «Την πρώτη φορά που πήρα κιθάρα στα χέρια μου – ήταν η κιθάρα του ξαδέλφου μου – χάθηκα μέσα στις χορδές και τους ήχους … νόμιζα ότι δεν θα μπορούσα να παίξω αυτό το θαυμάσιο όργανο,» λέει ο George.
Έφυγε από τη Συρία το 2014 λόγω του πολέμου, κατέφυγε αρχικά στην Τουρκία για ν’αποτολμήσει στη συνέχεια το επικίνδυνο ταξίδι αναζήτησης ασφάλειας στην Ευρώπη, μέσω θάλασσας και διακινητών. Έφτασε στην Ελλάδα με βάρκα κι από εκεί ήρθε Κύπρο πριν από ένα χρόνο μέσα από το Πρόγραμμα Μετεγκατάστασης (Relocation Programme) της ΕΕ.
Αφότου έφυγε από τη Συρία, πέρασε πολύς καιρός για να ξαναπαίξει κιθάρα. «Είχα τρεις κιθάρες – δύο ηλεκτρικές και μια κλασική – τις άφησα σε μια γωνία του δωματίου μου. Ύστερα από σχεδόν ένα χρόνο στην Κύπρο, κατάφερα να ξαναπάρω στα χέρια μου μια κιθάρα,» θυμάται ο George ο οποίος ανέκτησε σιγά – σιγά τις τεχνικές του ικανότητες. Από τον περασμένο Οκτώβριο, αφότου ανταποκρίθηκε σε ανακοίνωση του Γραφείου στην Κύπρο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες ζητώντας πρόσφυγες με μουσικό υπόβαθρο, ο George συνεργάζεται με τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, όπου θα συμμετέχει ως σολίστας στη Συναυλία Αλληλεγγύης, κάτω από την καλλιτεχνική διεύθυνση του Jens Georg Bachmann.
Σπούδασε Αγγλική λογοτεχνία κι εργάστηκε στις πωλήσεις, χρηματο-οικονομικά και μάρκετινγκ. Στην Κύπρο, εργάζεται και στον ελεύθερο του χρόνο γράφει ποίηση κι έχει γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα, αλλά η μουσική είναι η μεγάλη του αγάπη. Αν και αυτοδίδακτος, χωρίς μουσική παιδεία, ο George εξηγεί ότι η μουσική τον έχει στηρίξει στις δύσκολες στιγμές και τον βοηθά να επιβιώσει.
Θετικός άνθρωπος, με όνειρα: “Παρά τα όσα συνέβησαν, παραμένω πράος και κοινωνικός. Πιστεύω ότι η μάθηση δεν σταματά ποτέ και είναι αυτή η δύναμη της θέλησης που μου δίνει την ώθηση να συνεχίσω να πορεύομαι στη ζωή , να συνεχίσω να μαθαίνω, ν’αποκτήσω περισσότερα προσόντα, δεξιότητες και γνώσεις ώστε να βελτιώνομαι ως άνθρωπος…. Όνειρό μου ν’αφήσω το δικό μου στίγμα στον κόσμο αυτό, κάτι που θα με θυμούνται όταν φύγω.»
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter