Λευκωσία, ΚΥΠΡΟΣ, 20 Νοεμβρίου 2013 – ‘Οταν ο Ραμάντ*, ανιθαγενής Κούρδος από τη Συρία, έλαβε τον προηγούμενο μήνα την επιστολή που περίμενε τόσο καιρό από τις…
©
Λευκωσία, ΚΥΠΡΟΣ, 20 Νοεμβρίου 2013 – ‘Οταν ο Ραμάντ*, ανιθαγενής Κούρδος από τη Συρία, έλαβε τον προηγούμενο μήνα την επιστολή που περίμενε τόσο καιρό από τις Κυπριακές αρχές, ότι το αίτημα του για διεθνή προστασία αναγνωρίστηκε, δεν ένιωσε ανακούφιση. Χωρίς την υπηκοότητα της χώρας που γεννήθηκε, νιώθει ότι το δράμα του θα τελειώσει μόνο όταν αποκτήσει την υπηκοότητα της χώρας όπου ζει τώρα.«Πάντα ζούσα σαν ένα φάντασμα, δεν θέλω τα παιδιά μου να έχουν την ίδια τύχη,» αναφέρει ο Ραμάντ στην Υ.Α.Ο Ραμάντ είναι ένας από τους 3000 πρόσφυγες που ζουν στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αν και πληροί τα τυπικά κριτήρια για να αιτηθεί Κυπριακή υπηκοότητα, διστάζει να το κάνει λόγω της μακράς διαδικασίας και των αρνητικών αποφάσεων που συνήθως ακολουθούν. «Οι περισσότεροι πρόσφυγες που αιτούνται Κυπριακή υπηκοότητα δεν την παίρνουν, έτσι δεν βλέπω το λόγο να κάνω την αίτηση,» αναφέρει. Αν και η πολιτογράφηση είναι κυρίαρχο δικαίωμα κάθε κράτους, αυτό περιορίζεται από τη διεθνή υποχρέωση των κρατών να διευκολύνουν την πολιτογράφηση των προσφύγων. Ωστόσο, λίγες αιτήσεις έχουν εγκριθεί από την Κυπριακή κυβέρνηση, ακόμα και αν ο αιτητής πληρούσε τα κριτήρια, όπως της διάρκειας διαμονής και καλού χαρακτήρα. Παρόλο που το καθεστώς πρόσφυγα παρέχει μία σειρά νομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, οι πρόσφυγες συνεχίζουν να νιώθουν ευάλωτοι χωρίς ουσιαστική υπηκοότητα.Αφενός δεν μπορούν να επιστρέψουν στη χώρα καταγωγής τους, και αφετέρου δεν έχουν την ολοκληρωμένη προστασία που συνήθως απολαμβάνουν οι υπήκοοι μιας χώρας, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται ην αβεβαιότητά τους στην Κύπρο.Για την Υ.Α. του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η διευκόλυνση της πολιτογράφισης είναι μια σημαντική παράμετρος στην ολοκλήρωση της διαδικασίας για την κοινωνική ένταξη των προσφύγων.Η Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες απαριθμεί τα δικαιώματα τα οποία αποσκοπούν στην κονωνική ενσωμάτωση και καλεί τα κράτη να διευκολύνουν την ένταξη και την πρόσβαση των προσφύγων στην πολιτογράφηση. Η Υ.Α εκτιμά ότι κατά την διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, 1.1 εκατομύρια πρόσφυγες ανά τον κόσμο έγιναν πολίτες της χώρας ασύλου. Η παραχώρηση υπηκοότητας αποτελεί, επιπλέον, αναγνώριση της συμβολής τους και επιτρέπει σε ανθρώπους όπως το Ραμάντ να κάνουν μια νέα αρχή στη ζωή τους. Βασικό ανθρώπινο δικαίωμα: το αίσθημα ότι ανήκεις κάπου «Η διεθνής κοινότητα έχει αναγνωρίσει εδώ και καιρό ότι κάθε άνθρωπος, όπου και αν βρίσκεται στον κόσμο, πρέπει να έχει το νομικό σύνδεσμο μ’ενα Κράτος, κάτι το οποίο απορρέει απο την παροχή υπηκοότητας,» εξηγεί ο Αντιπρόσωπος της Υ.Α στην Κύπρο, Damtew Dessalegne. «Ωστόσο, η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των προσφύγων, στερούνται αυτό το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα.»Υπάρχουν πρόσφυγες που έχουν ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στην Κύπρο, έχουν εργαστεί σκληρά κι έχουν καταφέρει να ξανακτίσουν τη ζωή τους στο νησί. Ωστόσο νιώθουν ότι με το καθεστώς του πρόσφυγα δεν μπορούν να νιώσουν ότι ανήκουν πλήρως στην Κύπρο. «Ο γιος μου μεγάλωσε στην Κύπρο αλλά δεν ξέρει πού ανήκει. Με ρωτάει συνέχεια αν είναι Κύπριος ή Ιρανός», λέει ο Μοράντι, ένας Ιρανός πρόσφυγας, μαραγκός στο επάγγελμα, ο οποίος ήρθε στην Κύπρο πριν από 14 χρόνια και σήμερα διατηρεί την δική του ξυλουργική επιχείρηση.Είναι το καθεστώς πρόσφυγα «αρκούντως προνομιακό»;Ο Μοράντι είχε μια δυσάρεστη έκπληξη όταν η αίτηση πολιτογράφησης του απορρίφθηκε επειδή το καθεστώς αναγνωρισμένου πρόσφυγα είναι «επαρκώς προνομιακό» κι επειδή «η Δημοκρατία δεν έχει όφελος από την πολιτογράφησή του ούτε εξυπηρετείται με οποιοδήποτε τρόπο το δημόσιο συμφέρον.»Εξαιτίας της απουσίας πολιτογράφισης τους, οι πρόσφυγες θεωρούνται ως πολίτες τρίτων χωρών και αντιμετωπίζουν πολλά εμπόδια σχετικά με τις εμπορικές τους συναλλαγές. Επιπλέον, δεν μπορούν να ταξιδεύουν σε όποια χώρα επιθυμούν, γεγονός που αποτελεί ιδιίατερο πρόβλημα για τους επιχειρηματίες πρόσφυγες, όπως ο Μοράντι.«Τα ταξιδιωτικά μου έγγραφα ως πρόσφυγας είναι αποδεκτά στην ΕΕ, αλλά δεν μπορώ να ταξιδέψω για επαγγελματικούς λόγους σε άλλους προορισμούς,» αναφέρει ο Μοράντι και αναρωτιέται: «Πάντα εργαζόμουν στην Κύπρο, έχω τη δική μου επιχείρηση, πληρώνω τους φόρους μου και ανταποκρίνομαι σε όλες τις υποχρεώσεις μου. Αυτό δεν είναι προσφορά στην κοινωνία;».*Αλλαγή ονόματος για σκοπούς προστασίας
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
