Η πολιτική του φόβου έχει αντικαταστήσει τη λογική πολύ πριν από τη φρίκη του Παρισιού. Ένα παραλλήρημα εναντίον των προσφύγων έχει οδηγήσει τη μια χώρα μετά την άλλη στην ανέγερση τειχών προκειμένου ν’ανακόψει τη ροή των προσφύγων και των μεταναστών. Θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων […]
A Syrian man wearing a life jacket carries his two children off a boat after arriving on Lesvos.
© UNHCR
Η πολιτική του φόβου έχει αντικαταστήσει τη λογική πολύ πριν από τη φρίκη του Παρισιού. Ένα παραλλήρημα εναντίον των προσφύγων έχει οδηγήσει τη μια χώρα μετά την άλλη στην ανέγερση τειχών προκειμένου ν’ανακόψει τη ροή των προσφύγων και των μεταναστών.
Θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που έρχονται στην Ευρώπη, περιλαμβανομένης και της Κύπρου, είναι άνθρωποι που δραπετεύουν από εμφύλιους πολέμους, διώξεις και παραβιάσεις των ανθρωπίνων τους δικαιωμάτων. Πολλοί δραπετεύουν από τον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία. Η απώλεια της ελπίδας ότι ο πόλεμος στην πατρίδα τους θα τερματιστεί, σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα που επικρατεί στις πρώτες χώρες ασύλου και την έλλειψη νόμιμων οδών προκειμένου να βρουν ασφάλεια στην Ευρώπη, αναγκάζει πολλούς πρόσφυγες να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους μέσω του επικίνδυνου περάσματος στην Μεσόγειο. Το να ταυτίζει κανείς τους πρόσφυγες με τους τρομοκράτες είναι παράλογο και ακόμα χειρότερα, είναι επικίνδυνο.
Μέχρι στιγμής, κανένας πρόσφυγας δεν έχει βρεθεί υπεύθυνος για οποιαδήποτε τρομοκρατική επίθεση στην Ευρώπη. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχουν προκλήσεις αναφορικά με την ασφάλεια στις κοινωνίες υποδοχής σε περιπτώσεις μεγάλων προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών. Πρέπει να βρισκόμαστε σε εγρήγορση. Ωστόσο, η αντιμετώπιση των προσφύγων ως πιθανή τρομοκρατική απειλή και όχι ως άνθρωποι που έχουν ανάγκη προστασίας από τη βία και τις διώξεις είναι απάνθρωπη, αναποτελεσματική και αντιπαραγωγική. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να διαχωρίσουμε τα γεγονότα από τους μύθους. Πρέπει να καταπολεμήσουμε την πόλωση και τα στερεότυπα.
Πιστεύουμε ακράδαντα στη σημασία της διατήρησης της ακεραιότητας του συστήματος ασύλου. Οι πρόσφυγες έχουν με βάση το διεθνές δίκαιο το δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο και να μην επιστραφούν σε χώρα ή περιοχή όπου κινδυνεύει η ζωή τους. Χρειάζονται την κατανόησή μας και την υποστήριξη για να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους σε συνθήκες ειρήνης και ασφάλειας. Χρειάζονται τη στήριξή μας για να ενταχθούν αποτελεσματικά στον κοινωνικο-οικονομικό, πολιτιστικό και πολιτικό ιστό της κοινωνίας υποδοχής.
Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι το άσυλο και η τρομοκρατία δεν συμβαδίζουν. Συγκεκριμένα, η Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες αποκλείει από το πεδίο εφαρμογής της άτομα που έχουν διαπράξει σοβαρά εγκλήματα, όπως τρομοκρατικές επιθέσεις. Η δημιουργία κατάλληλων συνθηκών υποδοχής και διαδικασιών διαλογής (screening), μπορεί να διασφαλίσει την προστασία των προσφύγων καθώς επίσης και ν’ αντιμετωπίσει ανησυχίες αναφορικά με την ασφάλεια, σύμφωνα με τις νομικές αρχές και πρότυπα.
Σαφώς, τα κράτη πρέπει να εξασφαλίζουν την ασφάλεια και την προστασία των πολιτών τους. Ωστόσο, θα πρέπει παράλληλα να διασφαλιστεί η προστασία των ατόμων που την έχουν ανάγκη – αξία εγγενής σε δημοκρατικές κοινωνίες καθώς και αρχή που εκπηγάζει από το διεθνές δίκαιο.
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
