Ο Obaida μοιράζεται την ιστορία του με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, καθώς και ιδέες του για τη στήριξη που θα μπορούσαν να έχουν οι Σύροι για να ενταχθούν στην Κύπρο. © UNHCR Cyprus
Ο Yarub, ένας 37χρονος πατέρας τριών παιδιών από το Χαλέπι, ζει στην Πάφο με τη σύζυγο και την οικογένειά του με καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Είναι τεχνίτης που κατεργάζεται την πέτρα, κάτι που έχει μάθει από τον πατέρα του στην πατρίδα του, και τώρα εργάζεται στις οικοδομές. Διατηρεί μια μικρή εργοληπτική εταιρεία μαζί με τον αδελφό του όπου απασχολούν έξι άτομα και αναλαμβάνουν έργα ανακαίνισης κτιρίων και σπιτιών στην Πάφο και αλλού στην Κύπρο.
Ο Yarub παρέμεινε στη Συρία ακόμη και μετά την έναρξη του πολέμου, αλλά καθώς οι βομβαρδισμοί έγιναν καθημερινό φαινόμενο αναγκάστηκε να πάρει τη δύσκολη απόφαση να αφήσει τους γονείς του και την επιχείρησή του και να αναζητήσει ένα ασφαλέστερο μέλλον σε άλλη χώρα. Ερωτόμενος αν θα ήθελε να επιστρέψει πίσω στη Συρία, ο Yarub ανέφερ: «Ακόμα κι αν το έκανα, δεν υπάρχει τίποτα για να επιστρέψω. Δεν υπάρχει καν σχολείο για τα παιδιά μου». Ο Yarub μας είπε πώς η γυναίκα του, η οποία είναι επίσης από το Χαλέπι, νοσταλγεί περισσότερο όταν σκέφτεται το σπίτι. «Αλλά δεν έχει ζήσει αυτό που βίωσα – είδα παιδιά να σκοτώνονται από βόμβες στον δρόμο μου. Δεν μπορώ ποτέ να σβήσω αυτές τις εικόνες από το μυαλό μου».
Ως δικαιούχοι συμπληρωματικής προστασίας, ο Yarub και η οικογένειά του δεν μπορούν να ταξιδέψουν, όπως επίσης δεν μπορούν να διεκδικήσουν οικογενειακή επανένωση με ασφαλή τρόπο, μέσα από νομοθετικές ρυθμίσεις «Για πολλά χρόνια δεν μπορούσα ούτε να συναντηθώ με τους γονείς μου», είπε ο Yarub. Μέχρι που η μητέρα και ο πατέρας του, εξήντα χρόνων, πλήρωσαν διακινητές για να τους μεταφέρουν με βάρκα στην Κύπρο με κίνδυνο της ζωής τους, προκειμένου να ξανασμίξουν με τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Έπρεπε επίσης να περάσουν αρκετές εβδομάδες στο Πρώτο Κέντρο Υποδοχής στην Πουρνάρα αφού υπέβαλαν αίτηση για άσυλο. «Δεν ήταν εύκολο για αυτούς», είπε ο Yarub. «Πήγαινα κάθε μέρα να τους δω. Η μητέρα μου μου έλεγε ότι έκανε κρύο». Ευτυχώς για τους γονείς του Yarub, δεν χρειάστηκε να υπομείνουν για πολύ τις δυσχερείς συνθήκες στο κέντρο υποδοχής. Άλλωστε η προσμονή ότι σύντομα θα έμεναν με την οικογένειά τους κράτησε το πνεύμα τους ζωντανό.
Όσο για το μέλλον του Yarub και της οικογένειάς του, επιθυμία του είναι να υποβάλει αίτηση πολιτογράφησης για να γίνει Κύπριος πολίτης. H Κύπρος είναι το σπίτι του, η οικογένειά του, η επιχείρησή του, η ζωή του. Ως δικαιούχος συμπληρωματικής προστασίας, μπορεί να υποβάλει αίτηση για πολιτογράφηση αφού συμπληρώσει τουλάχιστον πέντε χρόνια διαμονής στην Κύπρο, καθώς και αδιάλειπτη παραμονή 12 μηνών πριν από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης. Οι άλλες προβλεπόμενες από το νόμο προϋποθέσεις για την ιθαγένεια περιλαμβάνουν το να είναι κάποιος καλός χαρακτήρας και να έχει πρόθεση να ζήσει στην Κυπριακή Δημοκρατία.
«Η ζωή είναι καλή για εμάς εδώ», λέει ο Nawar. «Η οικογένειά μου είναι ασφαλής, τα παιδιά μου μπορούν να πάνε σχολείο και μπορώ να δουλέψω για να τους φροντίσω. Δεν είμαστε πλούσιοι, αλλά μας φτάνει».Ωστόσο, ως δικαιούχοι συμπληρωματικής προστασίας, ο Yarub και η οικογένειά του βρίσκονται σε μια συνεχή αβεβαιότητα για το μέλλον τους. Με την απόκτηση της υπηκοότητας, το μέλλον της οικογένειας θα ήταν πιο ασφαλές.
Nawar (αριστερά) και Obaida (δεξιά) στο κατάστημα του Nawar. © UNHCR Cyprus
Η σύζυγος του Obaida, Marwa, στο περίπτερό τους στη Χλώρακα της Πάφου. © UNHCR Cyprus
Nawar (αριστερά) και Yarub (δεξιά) στο κατάστημα του Nawar στην Πάφο. © UNHCR Cyprus
Ο Nawar και ο Obaida μαζί με άλλους Σύρους εργάζονται εθελοντικά για να βοηθήσουν τον Δήμο Πάφου σε έργο αποκατάστασης διατηρητέου στην Πάφο. © UNHCR Cyprus
Ο Obaida είναι ένας 48χρονος εργολάβος οικοδομών από το Idlib της Συρίας και ζει στη Χλώρακα με τη γυναίκα του και τον 4χρονο γιο τους. Μιλώντας στην Κυπριακή διάλεκτο μάς εξήγησε ότι από τότε που έφτασε στην Κύπρο, το 2003 πολύ πριν από τον πόλεμο, έμενε πάντα στη Χλώρακα.
«Ήταν πάντα ήσυχη η ζωή στη Χλώρακα -δουλειά, οικογένεια, φίλοι», είπε. Για μερίδα νεαρών που έχουν φθάσει τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο, ο Obaida αποδίδει τις παραβατικές τους συμπεριφορές στο γεγονός ότι μεγάλωσαν στον πόλεμο και στις συγκρούσεις. «Δημιουργούν προβλήματα γιατί δεν ξέρουν καλύτερα. Δεν ξέρουν τι σημαίνει κανόνες και κανονική ζωή», είπε. «Χωρίς δουλειά και χρήματα θα κάνουν παρανομίες. Προσπαθώ να τους βοηθήσω όσο μπορώ, αλλά η απασχόλησή τους είναι πρόβλημα χωρίς τα κατάλληλα χαρτιά».
Όταν έφτασε στην Κύπρο ο Obaida εργάστηκε αρχικά ως ελαιοχρωματιστής και σιγά- σιγά έμαθε άλλες δεξιότητες ώσπου να καταλήξει στις οικοδομές. Πρόσφατα ίδρυσε μια εργοληπτική εταιρεία όπου απασχολεί και Σύρους. Ανάλογα με το μέγεθος της εργασίας, μπορεί να εργοδοτήσει από 5 έως 30 άτομα. Εκτός από ανακαινίσεις, η εταιρεία του αναλαμβάνει και μεγαλύτερα οικοδομικά έργα και πρόσφατα κατασκεύασε 18 κατοικίες στην περιοχή της Πάφου. «Οι νέοι χρειάζονται δουλειά», είπε ο Obaida. «Πρέπει να μάθουν να κερδίζουν οι ίδιοι το ψωμί τους και να μην εξαρτώνται από επιδόματα».
«Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν», υπογραμμίζει Obaida. «Όχι μόνο στις κατασκευές. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν άλλες γνώσεις, προσόντα και εμπειρίες, ακόμη και στη γεωργία και την γαλακτοκομία. Υπάρχουν τόσες πολλές ευκαιρίες για αυτούς, αλλά δεν έχουν τα μέσα να ξεκινήσουν ούτε μια μικρή επιχείρηση. Θα ωφελούσε και τους Κύπριους. Υπάρχουν τόσα πολλά άδεια χωράφια που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν», είπε, εξηγώντας το όραμά του.
«Δεν είναι βιώσιμο για την κυβέρνηση να παρέχει παροχές σε τόσους πολλούς ανθρώπους κάθε μήνα για τόσα χρόνια. Τα προβλήματα στη Συρία δεν θα τελειώσουν σύντομα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εδώ. Νομίζω ότι θα ήταν πολύ καλύτερο να τους δώσουμε την ευκαιρία να εργαστούν και να ξεκινήσουν επιχειρήσεις και να απασχολήσουν άλλους», μας είπε ο Obaida. «Αυτό θα βοηθούσε επίσης να κρατήσουν τους νέους μακριά από προβλήματα».
Μαζί με τη σύζυγό του Marwa είχαν ανοίξει περίπτερο στην Πάφο, αλλά λόγω της πανδημίας έχασαν πολλά χρήματα και αναγκάστηκαν να το κλείσουν. Πρόσφατα, άνοιξαν άλλο ένα περίπτερο στη Χλώρακα και ελπίζουν ότι θα πάει καλύτερα. «Είναι ακόμη νωρίς», είπε ο Obaida, εξηγώντας ότι είναι σημαντικό για τη γυναίκα του να εργάζεται και η ίδια. «Εν τω μεταξύ κάνω ό,τι μπορώ στις οικοδομές.Τα βγάζουμε πέρα». Ο Obaida μας είπε ότι η ζωή στην Κύπρο έχει τις δυσκολίες της, ειδικά το κόστος ζωής, κι ότι εξακολουθούν να νοικιάζουν καθώς δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια ν’ αγοράσουν ένα σπίτι. «Από τότε που ήρθα εδώ δεν πήρα ποτέ ούτε ένα σεντ από την κυβέρνηση», μας είπε περήφανα.
Ο Obaida μας λέει ότι του αρέσει η ήσυχη απλή ζωή και είναι χαρούμενος που μπορεί να εργάζεται για να εξασφαλίσει την οικογένειά του και να μοιράζεται ποιοτικό χρόνο μαζί τους τα Σαββατοκύριακα. «Έχω περάσει τη μισή μου ζωή εδώ. Το μόνο που ελπίζω τώρα είναι να εξοικονομήσω λίγα χρήματα και να αγοράσω ένα μικρό σπίτι, ώστε να νιώθουμε πιο άνετα. Η Συρία έχει καταστραφεί. Δεν μπορώ να επιστρέψω. ΄Εχει τελειώσει, δεν υπάρχει ζωή εκεί, ούτε δουλειά. Το παιδί μου, εδώ γεννήθηκε, εδώ πάει σχολείο. Δεν είμαι μόνο εγώ πια. Πρέπει να σκεφτώ την οικογένειά μου».
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
