Η Widad, πρόσφυγας που έχει βιώσει το φόβο του πολέμου, οραματίζεται ειρηνικές και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνίες άτομο. © UNHCR Cyprus/Sebastian Rich
Η Widad Al Banna είναι Παλαιστίνια από τη Λωρίδα της Γάζας και κατέφυγε στην Κύπρο με τον σύζυγο και τα τρία παιδιά τους πριν από έξι χρόνια αναζητώντας ασφάλεια από τον πόλεμο. Σήμερα ζουν στην Κύπρο ως αναγνωρισμένοι πρόσφυγες.
«Τα παιδιά μου δεν γνώρισαν ποτέ τι σημαίνει ειρηνική ζωή κι έχουμε χάσει στενούς συγγενείς και φίλους από τις πολυετείς συγκρούσεις.»
Ωστόσο κανείς δεν παίρνει εύκολα την απόφαση να εγκαταλείψει το σπίτι του και τους οικείους του. «Συνεχώς καθυστερούσαμε την απόφασή μας να φύγουμε. Ο πατέρας και η μητέρα μου, οι συγγενείς μου ήταν όλοι εκεί. Δεν είναι εύκολο να αφήσεις τα πάντα πίσω»
Κάτοχος πτυχίου στην Ιατρική Εργαστηριακή Επιστήμη η Widad εργάστηκε σε διάφορα δημόσια νοσοκομεία στην πατρίδα της. Όταν όμως ξέσπασε η σύγκρουση των επτά εβδομάδων το 2014, μία από τις χειρότερες συγκρούσεις μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραήλ με χιλιάδες θανάτους, η Widad, με τον σύζυγο και τα τρία τους παιδιά πήραν την απόφαση να φύγουν.
Αυτό που καθόρισε την απόφαση ήταν η στιγμή που το γειτονικό τους σπίτι καταστράφηκε από τις αεροπορικές επιδρομές, ενώ το δικό τους γλίτωσε από τύχη και μόνο.
«Εκείνη τη στιγμή, η μικρότερη μου κόρη, η οποία ήταν μόλις τριών χρονών τότε, με κοίταξε στα μάτια και μου είπε με όλη την ειλικρίνεια και αθωότητα της ηλικίας της… Μαμά θέλω να φύγω. Δεν θέλω να μείνω εδώ. Θέλω να πάω σε ένα ασφαλές μέρος ».
«Είπαμε ότι δεν πάει άλλο, χρειαζόμαστε μια ασφαλή χώρα».
Οι συνθήκες διαβίωσης στη Γάζα που επιδεινώνονταν συνέβαλαν στην απόφαση της οικογένειας να φύγουν.
«Η πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια ήταν περιορισμένη – φανταστείτε τι σημαίνει να ζείτε με ηλεκτρικό ρεύμα μόνο τέσσερις ώρες την ημέρα. Το νερό δεν ήταν καθαρό και η ατμόσφαιρα επίσης ήταν μολυσμένη. Οι συνθήκες διαβίωσης για τα παιδιά επιδεινώθηκαν, » αναφέρει.
«Και θεωρώ ότι η Κύπρος είναι ένα ασφαλές μέρος για τα παιδιά μας.»
Η Widad Al Banna είναι Παλαιστίνια από τη Λωρίδα της Γάζας και κατέφυγε στην Κύπρο με τον σύζυγο και τα τρία παιδιά τους πριν από έξι χρόνια αναζητώντας ασφάλεια από τον πόλεμο. © UNHCR Cyprus/Sebastian Rich
Η Widad είναι επίσης εθελόντρια στο Πρόγραμμα Εθελοντών Προσφύγων της UNHCR. © UNHCR Cyprus/Sebastian Rich
Η Widad φοιτά με υποτροφία στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου γι’απόκτηση μεταπτυχιακού στον τομέα Διοίκησης Επιχειρήσεων (MBA). © UNHCR Cyprus/Sebastian Rich
Τα παιδιά της φοιτούν στο δημόσιο σχολείο, μιλούν και γράφουν Ελληνικά απταίστως. Ένας από τους γιους της ξεχωρίζει στα Μαθηματικά και ο Σύμβουλος στο σχολείο τον συμβούλεψε να σπουδάσει Μαθηματικά. «Αλλά έχει ήδη αποφασίσει ότι θέλει να σπουδάσει Οικονομικά και να γίνει μια μέρα επιχειρηματίας», λέει η Widad χαμογελώντας.
Όσο για τη Widad, προσπαθεί από τότε που ήρθε στην Κύπρο να βρει δουλειά. Παρόλο που το πτυχίο της έχει αναγνωριστεί από την αρμόδια αρχή στην Κύπρο, KYΣATΣ, οι προσπάθειές της να βρει δουλειά στον τομέα της ή αλλού παραμένουν προς το παρών άκαρπες.
Ωστόσο δεν τα βάζει κάτω. Καθώς συνεχίζει να ψάχνει για δουλειά, φοιτά με υποτροφία στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου γι’απόκτηση μεταπτυχιακού στον τομέα Διοίκησης Επιχειρήσεων (MBA). Ταυτόχρονα, συνεχίζει να παρακολουθεί προγράμματα κατάρτισης για να εμπλουτίσει περαιτέρω τις δεξιότητές της, ενώ εργάζεται ως εθελόντρια στο Πρόγραμμα Εθελοντών Προσφύγων της UNHCR.
«Από την πρώτη μέρα που έφτασα στην Κύπρο ήξερα ότι θα αντιμετώπιζα δυσκολίες, αλλά αποφάσισα να αντιμετωπίσω κάθε πρόκληση με αυτοπεποίθηση, να συνεχίσω να προσπαθώ μέχρι να βρω λύσεις και ν’ αποδέχομαι τις επιτυχίες και τις αποτυχίες ως μέρος του ταξιδιού της ζωής.
Μέσω της εθελοντικής εργασίας, αρχικά στο CARITAS και τώρα με την Ύπατη Αρμοστεία, έχω αποκτήσει μια βαθύτερη γνώση των διαδικασιών αλλά και προκλήσεων που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι πρόσφυγες.
Νιώθω ότι είναι σημαντικό να βοηθώ τους πρόσφυγες που έχουν χάσει τα πάντα, την οικογένεια και τους φίλους τους, να ξαναχτίσουν τη ζωή τους.»
Η Widad είναι μια δυναμική προσωπικότητα και ως άτομο που επιδιώκει πρακτικές λύσεις στα καθημερινά προβλήματα θεωρεί ότι η οικονομική αυτάρκεια των προσφύγων είναι βασική παράμετρος στην διαδικασία ενσωμάτωσης τους∙ κι έχει συγκεκριμένες προτάσεις προς αυτή την κατεύθυνση.
«Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να δημιουργήσουμε μια λέσχη προσφύγων όπου οι αιτητές ασύλου και οι πρόσφυγες με δεξιότητες να φτιάχνουν χειροποίητα προϊόντα και να τα πουλούν στο διαδίκτυο καθώς και σε υπαίθριες αγορές όταν τελειώσει η πανδημία. Γνωρίζω πολλούς πρόσφυγες που είναι τεχνίτες και θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις δεξιότητές τους για ν’αποκτήσουν οικονομική ανεξαρτησία και να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους.»
Όντας ρεαλίστρια αναγνωρίζει ότι υπάρχουν εμπόδια στην υλοποίηση μίας τέτοιας δράσης, αλλά πιστεύει ακράδαντα ότι υπάρχουν τρόποι να ξεπεραστούν.
Και ως άτομο που έχει βιώσει τον φόβο του πολέμου, δεν βλέπει να υπάρχει άλλη επιλογή από το να οικοδομήσουμε ειρηνικές και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνίες: «Η ειρήνη και η αρμονική συμβίωση είναι βασικά συστατικά για ένα καλύτερο κόσμο για όλους. Πιστεύω ότι πρόσφυγες και ντόπιοι μπορούν να ζήσουν μαζί ειρηνικά και να συνεργαστούν για ένα καλύτερο μέλλον για όλους.»
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
