English Καθώς η κρίση στη Συρία εισέρχεται στον δέκατο χρόνο, ο λαός της Συρίας εξακολουθεί να βιώνει μια τεράστια τραγωδία. Ένας στους δύο άνδρες, γυναίκες και παιδιά στη Συρία έχει αναγκαστεί να εκτοπιστεί, συχνά περισσότερες από μία φορές, από την αρχή των συγκρούσεων τον Μάρτιο του 2011. Σήμερα, ο αριθμός […]
Kutna, a refugee from Syria, sits among family members in the room where they are living in an apartment block in Mount Lebanon, Lebanon.
Καθώς η κρίση στη Συρία εισέρχεται στον δέκατο χρόνο, ο λαός της Συρίας εξακολουθεί να βιώνει μια τεράστια τραγωδία. Ένας στους δύο άνδρες, γυναίκες και παιδιά στη Συρία έχει αναγκαστεί να εκτοπιστεί, συχνά περισσότερες από μία φορές, από την αρχή των συγκρούσεων τον Μάρτιο του 2011. Σήμερα, ο αριθμός των Σύρων προσφύγων είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο.
Χρόνο με τον χρόνο, ο συριακός λαός έχει επιδείξει τρομερό σθένος. Ενώ στην πλειοψηφία τους οι πρόσφυγες στις γειτονικές χώρες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αγωνίζονται να επιβιώσουν και να δημιουργήσουν ένα μέλλον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Θέλουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, συμβάλλοντας παράλληλα στην οικονομία των χωρών που τους φιλοξενούν γενναιόδωρα, για όσο διάστημα παραμένουν εκεί. Στη βορειοδυτική Συρία, οι μάχες έχουν αναγκάσει σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους να εκτοπιστούν στο εσωτερικό της χώρας από τον Δεκέμβριο του 2019, ζώντας σε φοβερές συνθήκες. Ταυτόχρονα, σε άλλες περιοχές της χώρας, πολλές οικογένειες και κοινότητες προσπαθούν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους και να προχωρήσουν, παρά τις εκτεταμένες καταστροφές σε υπηρεσίες και περιουσίες, αλλά και τις οικονομικές δυσκολίες.
Τα τελευταία εννέα χρόνια είδαμε επίσης μια ιστορία αξιοσημείωτης αλληλεγγύης. Οι κυβερνήσεις και οι λαοί της Τουρκίας, του Λιβάνου, της Ιορδανίας, του Ιράκ, της Αιγύπτου, καθώς και χωρών εκτός της περιοχής, έχουν προσφέρει ασφάλεια και προστασία στους Σύρους πρόσφυγες, ανοίγοντας τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα σπίτια τους.
Η διεθνής ανταπόκριση σε επίπεδο ανθρωπιστικής βοήθειας έχει επεκταθεί τα τελευταία χρόνια και σε μέγεθος και σε βάθος, χάρη στις γενναιόδωρες συνεισφορές από κυβερνήσεις-δωρητές, από τον ιδιωτικό τομέα και από ιδιώτες. Αυτό που ξεκίνησε ως ανθρωπιστική ανταπόκριση, έχει επεκταθεί με τη συμμετοχή σημαντικών αναπτυξιακών φορέων, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, παρέχοντας δομημένη υποστήριξη στις κυβερνήσεις και τους θεσμούς των χωρών υποδοχής και ενισχύοντας τόσο τις κοινότητες υποδοχής όσο και τους πρόσφυγες. Περισσότερα από 14 δισεκατομμύρια δολάρια έχουν διοχετευθεί μέσω του Περιφερειακού Σχεδίου για τους Πρόσφυγες και την Αποκατάσταση της Συρίας (3RP) από το 2012 και έχουν αξιοποιηθεί μέσα από έναν συνασπισμό με πάνω από 200 εταίρους, υπό τον συντονισμό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.) και του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη (UNDP). Πολύ περισσότερα έχουν δοθεί μέσω διμερούς βοήθειας και άλλων πολυμερών μηχανισμών.
«Νιώθω ένα αίσθημα βαθιάς ταπεινότητας απέναντι στο κουράγιο και το σθένος των ανθρώπων της Συρίας. Κάθε μέρα που περνάει, έρχονται αντιμέτωποι με κακουχίες και στερήσεις», δήλωσε ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Filippo Grandi. «Καθώς αυτή η κρίση συνεχίζει για δέκατο χρόνο, απευθύνω έκκληση στον κόσμο να μην ξεχάσει τους ανθρώπους που παραμένουν εκτοπισμένοι μέσα στη Συρία, αλλά και εκείνους που αναγκάστηκαν να διαφύγουν σε άλλες χώρες. Πρέπει να αναγνωρίσουμε και να υποστηρίξουμε τη γενναιοδωρία των γειτονικών χωρών – μια από τις σημαντικότερες πράξεις αλληλεγγύης εδώ και δεκαετίες. Ωστόσο, πρέπει να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο. Χρειάζονται ακόμα περισσότερα», πρόσθεσε.
Πράγματι, εδώ και εννέα χρόνια, είναι μια πρόκληση το πώς θα διατηρηθεί και θα επεκταθεί η στήριξη στην περιοχή, ειδικά σε μια εποχή που οι κοινότητες υποδοχής, όπως για παράδειγμα στον Λίβανο, περνούν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Το Περιφερειακό Σχέδιο για τους Πρόσφυγες και την Αποκατάσταση στη Συρία (3RP) για το 2019 εξασφάλισε το 58 τοις εκατό της χρηματοδότησης έναντι του ποσού των 5,4 δις. δολαρίων που είχε ζητηθεί. Η απόσταση μεταξύ των πραγματικών αναγκών και των διαθέσιμων πόρων μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Η έλλειψη βοήθειας και η περιορισμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και στην εκπαίδευση αυξάνουν τα καθημερινά έξοδα και υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγηθούν οικογένειες προσφύγων σε έναν μη αναστρέψιμο κύκλο ευαλωτότητας. Από την απελπισία τους, κάποιοι πρόσφυγες αναγκάζονται να μη στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο προκειμένου να εργαστούν για να στηρίξουν τις οικογένειές τους. Άλλοι, μειώνουν τα καθημερινά γεύματα τους. Έκθετοι στην εκμετάλλευση και την κακοποίηση, κάποιοι καταλήγουν στους δρόμους ή καταφεύγουν σε πρόωρους γάμους ή την παιδική εργασία.
Εννέα χρόνια κρίσης έχουν αφήσει το σημάδι τους σε ολόκληρη την περιοχή. Οι χώρες φιλοξενίας εξακολουθούν να έχουν ανάγκη από προβλέψιμη και έγκαιρη χρηματοδότηση για να μπορούν να συνεχίσουν να υποστηρίζουν εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Συρία, να διασφαλίσουν ότι οι εθνικές υπηρεσίες είναι σε θέση να ανταποκριθούν και να διευρύνουν τις ευκαιρίες τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για τις κοινότητες υποδοχής. Επιπλέον, είναι ανάγκη να στηριχθούν όσοι άνθρωποι επιθυμούν να ασκήσουν το δικαίωμά τους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Το Παγκόσμιο Σύμφωνο για τους Πρόσφυγες, το οποίο υιοθετήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη τον Δεκέμβριο του 2018, προσφέρει στις κυβερνήσεις και στον ιδιωτικό τομέα ένα πλαίσιο προσέγγισης της προσφυγικής κρίσης από ολόκληρη την κοινωνία μέσα από πιο προβλέψιμη ανταπόκριση και δίκαιο επιμερισμό των ευθυνών. Οι πρόσφυγες από τη Συρία και όσοι τους φιλοξενούν βασίζονται σε αυτήν.
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
