Πώς είναι να είσαι αιτητής ασύλου στην Κύπρο; Πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Τους πρώτους εννέα μήνες δεν επιτρέπεται να εργάζονται ενώ στη συνέχεια πολλοί δεν μπορούν να εργαστούν είτε επειδή δεν βρίσκουν δουλειά ή δεν μπορούν να εργαστούν στους περιορισμένους τομείς της οικονομίας όπου επιτρέπεται με βάση τη νομοθεσία […]
Essential baby items that many take for granted are a luxury for Marie, and so many asylum-seeker mothers in Cyprus.
© Internet stock photo
Πώς είναι να είσαι αιτητής ασύλου στην Κύπρο; Πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Τους πρώτους εννέα μήνες δεν επιτρέπεται να εργάζονται ενώ στη συνέχεια πολλοί δεν μπορούν να εργαστούν είτε επειδή δεν βρίσκουν δουλειά ή δεν μπορούν να εργαστούν στους περιορισμένους τομείς της οικονομίας όπου επιτρέπεται με βάση τη νομοθεσία να εργαστούν, όπως για παράδειγμα γεωργία, κτηνοτροφία, συλλογή σκουπιδιών. Ορισμένοι πάλι έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας που τους εμποδίζουν να εργαστούν. Είναι η κοινωνική πρόνοια που λαμβάνουν από το κράτος επαρκής για να τους εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή διαβίωση όσον αφορά στην υγεία και στην επιβίωση αυτών των ατόμων και των οικογενειών τους; Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και τι ονειρεύονται για το μέλλον;
Ξεκινήσαμε τον περασμένο Μαϊο μια σειρά ιστοριών που απαντούν στις περισσότερες από τις παραπάνω ερωτήσεις και παρουσιάζουν την πραγματικότητα της καθημερινής ζωής ορισμένων αιτητών ασύλου.
Συνεχίζουμε σήμερα με την ιστορία της Μαρί*, αιτήτριας ασύλου από το Καμερούν
************
Η Μαρί, μια νεαρή μητέρα τριών παιδιών και μηχανικός αυτοκινήτων από το Καμερούν, θα ήταν ευτυχής αν μπορούσε να εργάζεται σε συνεργείο επισκευής αυτοκινήτων. Σήμερα είναι αιτήτρια ασύλου στην Κύπρο και ζει στη Λευκωσία με την κόρη της οχτώ μηνών και δύο άλλες νεαρές μητέρες – όλες σε αναμονή για μια απόφαση στην αίτησή τους για άσυλο. Τα δύο από τα τρία της παιδιά ζουν στη Γιαούντε, πρωτεύουσα του Καμερουν, μαζί με την αδελφή της η οποία έχει αναλάβει τη φροντίδα τους.
Όταν έφτασε στην Κύπρο, έγκυος και άστεγη, κοιμότανε στο πάρκο για μερικές εβδομάδες μέχρι να βρει προσωρινό καταφύγιο σε κρατικό ίδρυμα φροντίδας ηλικιωμένων και αναπήρων. Παρέμεινε τρεις μήνες εκεί μέχρι να βρεθεί στο δρόμο της η φιλανθρωπική οργάνωση Caritas, η οποία τη βοήθησε να βρει καταλληλότερη διαμονή και να εγγραφεί στο κυβερνητικό σύστημα κουπονιών.
Από τη γέννηση της κόρης της, η επιθυμία της να εργάζεται για να είναι σε θέση να φροντίζει από μόνη της το παιδί της, έγινε εντονότερη: «Θέλω να βρω μια δουλειά που να μου επιτρέπει να είμαι ανεξάρτητη και να διαχειρίζομαι εγώ τη ζωή μου. Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω το πρώτο μου μισθό για ν’ αγοράσω καινούργια ρούχα για την κόρη μου,» αναφέρει. Παρά το γεγονός ότι το σπίτι βρίσκεται σε καλή κατάσταση, η Μαρί στηρίζεται αποκλειστικά στις φιλανθρωπικές οργανώσεις για να καλύψει τις ανάγκες της ίδιας και του παιδιού για ρούχα.
Παρόλο που μοιράζεται το ενοίκιο με τις δύο άλλες γυναίκες και τα παιδιά τους που συγκατοικούν στο σπίτι, το μηνιαίο επίδομα ενοικίου των 100 Ευρώ που λαμβάνουν η καθεμιά δεν αρκεί για το ενοίκιο. Έτσι αναγκάζονται να χρησιμοποιούν το μηνιαίο επίδομα των 95 Ευρώ για τους λογαριασμούς και μικροέξοδα για να καλύψουν τη διαφορά στο κόστος του ενοικίου καθώς και τους λογαριασμούς νερού και ηλεκτρικό. “Δεν μένει σχεδόν τίποτα για φαγητό, πάνες και άλλα απαραίτητα για το μωρό μου,” λέει η Μαρί. Ενώ οι ανάγκες σίτισης θα έπρεπε να καλύπτονται από τα κουπόνια, η Μαρί εξηγεί πως η ζωή της έχει μπει σ’ένα φαύλο κύκλο λόγω του συστήματος των κουπονιών: «Πολλές φορές μέχρι να εκδοθεί η μηνιαία επιταγή δεν έχω να φάω… Τα καταστήματα όπου μπορώ να εξαργυρώσω τα κουπόνια είναι πολύ ακριβά και δεν έχουν όλα τα απαραίτητα για το μωρό μου, όπως γάλα φόρμουλας, πάνες, κρέμα . “Όσα χρήματα απομένουν μετά την πληρωμή του ενοικίου και των λογαριασμών δεν αρκούν για να μπορείς να κάνεις απευθείας αγορές από άλλα σούπερ μάρκετ ή φαρμακεία. Όταν τελικά εκδοθούν τα κουπόνια, φέρουν και ημερομηνία λήξης που σημαίνει ότι πρέπει να εξαργυρωθούν αμέσως, διαφορετικά ακυρώνονται, γεγονός που δεν επιτρέπει σε μια γυναίκα όπως τη Μαρί να προγραμματιστεί, αλλά ούτε να μεταφέρει κουπόνια από τον ένα μήνα στον επόμενο. Επιπλέον, η Mαρί μας εξηγεί ότι με τα κουπόνια χάνει συχνά πολλά ευρώ για κάθε αγορά καθώς ο ιδιοκτήτης του καταστήματος δεν επιτρέπεται να δώσει ρέστα αν το προϊόν είναι φθηνότερο από την αγοραστική αξία του κουπονιού
«Συχνά αισθάνομαι άβολα όταν ψωνίζω με κουπόνια», λέει η Mαρί. “Πολύ συχνά οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων με παρακολουθούν καχύποπτα και συχνά μου μιλούν υποτιμητικά”.
Η Μαρί εκφράζει την ευγνωμοσύνη της προς τις φιλανθρωπικές οργανώσεις και τα άτομα που την βοήθησαν και ονειρεύεται τη μέρα που θα μπορεί να εργαστεί και να φροντίσει για τον εαυτό της και την οικογένειά της. Μέχρι τότε θα εξαρτάται η επιβίωσή της από το ανεπαρκές σύστημα κοινωνικής πρόνοιας των € 320 μηνιαίως και της γραφειοκρατείας, την καλή θέληση ανθρώπων που νοιάζονται για το συνάνθρωπό τους και από φιλανθρωπικές οργανώσεις.
* Το όνομα άλλαξε για λόγους προστασίας
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
