Lees het verhaal van 75-jarige Valentyna, wiens huis ernstig beschadigd werd toen het getroffen werd tijdens een bombardement.
Valentyna in haar huis in Zabuyannya nabij Kiev. © Oleksandr Diachenko
Oktober 2022
Sinds de escalatie van de oorlog in Oekraïne, zijn de leefomstandigheden van veel mensen steeds zorgwekkender geworden. Gezinnen hebben hun thuis moeten achterlaten, op de vlucht voor de bombardementen die vele huizen hebben beschadigd of verwoest. Velen verloren ook hun bestaansmogelijkheden. Duizenden gezinnen blijven onzeker en onvoorbereid achter nu de lange, koude winter voor de deur staat.
Terwijl de oorlog verder aansleept zijn de uitdagingen voor miljoenen mensen op de vlucht enorm. Wij werken samen met onze partners en de Oekraïense overheid om zo snel mogelijk te reageren op dringende noden. Onze steun omvat onder andere cash bijstand, herstelwerken aan huizen, winternoodhulp zoals thermische dekens en slaapzaken, en ondersteuning voor centra die mensen op de vlucht opvangen.
Dit is het verhaal van de 75-jarige Valentyna, in het dorp Zabuyannya nabij Kiev. Haar huis werd ernstig beschadigd tijdens de bombardementen.
In 1986, na de kernramp van Tsjernobyl, moesten Valentyna’s ouders hun thuis ten noorden van Kiev achterlaten. De overheid van wat toen nog de Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek was, zorgde voor een huis in het dorp Zabuyannya, ten westen van de hoofdstad, verder weg van radioactief gebied.
In haar kindertijd en jeugd verhuisde Valentyna vaak. Ze studeerde in Kiev en verhuisde later met haar man naar Charkiv, waar ze werk vond in een lokale bibliotheek.
Tien jaar geleden, toen haar man overleed, keerde Valentyna terug naar Zabuyannya om bij haar moeder in te trekken. Ze woonden gelukkig samen en vonden steun in elkaar, tot ook Valentyna’s moeder overleed in februari 2022. Slechts enkele dagen later begon de Russische invasie.
Ondanks de oorlog, heeft Valentyna het dorp nooit verlaten. Toen de gevechten in de streek heviger werden, moest ze schuil nemen. Gelukkig bleef ze ongedeerd. Maar haar huis werd ernstig beschadigd.
“Een bom viel recht hier neer, waar mijn tuin was en enkele bomen stonden,” vertelt ze. “De deuren werden omvergeblazen. De kracht van de ontploffing was enorm.”
Valentyna toont schade aangericht door bombardement aan UNHCR Vertegenwoordiger Karolina Lindholm. © Oleksandr Diachenko
Het is nu meer dan acht maanden geleden sinds de oorlog escaleerde, en met de winter in aantocht maakt Valentyna zich zorgen over de koude maanden die haar te wachten staan. Ze herinnert zich nog goed de temperaturen tijdens het begin van de invasie.
“Het was koud in maart. Ik sliep met een jas aan en een warme muts,” zegt ze. “’s Nachts was het -8 graden Celsius. Het was koud.”
Terwijl de oorlog verder aansleept voelt ze grote onzekerheid en is ze ongerust over de toekomst.
“Ik leef al lang, maar het is nog steeds moeilijk voor mij om te begrijpen hoe dit kon gebeuren, en waarom?”
Deel op Facebook Deel op Twitter
