Na twee jaar oorlog namen Khadija en Mohammad de moeilijke beslissing om Syrië te verlaten en een veilige plek voor hun gezin te vinden. Ze brachten zeven jaar door in Libanon, voordat ze door UNHCR werden hervestigd in België. Maak kennis met Khadija, Mohammad en hun vier kinderen die dankzij de steun van lokale vrijwilligers in Belœil een nieuw thuis hebben gevonden.
Khadija en Mohammad en hun kinderen zijn de oorlog in Syrië ontvlucht en werden hervestigd in België. © Caritas/Isabel Corthier
Van zo’n warme ontvangst had het gezin niet durven dromen. “Voordat we naar België vertrokken, waren we toch wat ongerust. We kenden het land en de taal niet en wisten niet hoe het leven hier zou zijn. Toen we op de luchthaven ontvangen werden door mensen met een warme glimlach, voelde het alsof een nieuwe periode aanbrak,” vertelt Mohammad. “Alles was geregeld, tot en met het avondeten toe. Er lagen zelfs kleren klaar. Dat heeft me diep geraakt.”
Dankzij de steun van de gemeenschap in de vorm van community sponsorship heeft het gezin de kans gekregen om in een gastvrije omgeving in een nieuw land hun leven weer op te bouwen. Het initiatief maakt deel uit van het ruimere Belgische hervestigingsprogramma, waarbij erkende vluchtelingen worden overgeplaatst naar een derde land omdat ze niet in hun land van asiel kunnen blijven. Dankzij de steun van een groep lokale vrijwilligers voelen Khadija, Mohammad en hun kinderen zich ondertussen al helemaal thuis in Belœil, een dorp van ongeveer 14.000 inwoners in de provincie Henegouwen.
Ontdek hier meer over hervestiging
Lees verder onder de foto:
Pater Vanneste is een van de vele personen die het gezin helpt wegwijs maken in hun nieuwe omgeving © Caritas/Isabel Corthier
Het gezin kan rekenen op een twintigtal vrijwilligers, aangevuld met mensen die hen van tijd tot tijd helpen, zoals pater Vanneste. Dankzij hem ontdekte Khadija de voedselbank “Ailes du Phoenix”. Ze ging er aan de slag als vrijwilliger, amper drie weken na haar aankomst in België. “Zo heb ik het gevoel dat ik iets teruggeef aan de gemeenschap die ons opvangt,” legt Khadija uit. In de Syrische cultuur is geven erg belangrijk en de familie wil graag hun steentje bijdragen.
Ondertussen wil Mohammad zich verder concentreren op het leren van de taal. “Dat is echt het allerbelangrijkste op dit moment. Zodra ik de taal spreek, zal ik makkelijker werk vinden. Dan kan ik ook een rijbewijs halen, wat mijn kansen op werk nog vergroot.” Khadija denkt er net zo over en grijpt het vrijwilligerswerk aan om haar Frans te oefenen. “Ik oefen soms nieuwe woorden met mijn collega Annie. Salade, tomate, poivron, pomme de terre, …” lacht ze.
Lees verder onder de foto:
Dankzij de ondersteuning van haar mede-vrijwilliger Annie ontpopt Khadija zich in sneltempo tot volwaardige werkkracht bij de voedselbank. © Caritas/Isabel Corthier
“Wat zo bijzonder is aan community sponsorship is dat de vluchtelingengezinnen op lokaal niveau een netwerk kunnen opbouwen én kunnen rekenen op de steun van de vele vrijwilligers. Dat is altijd goed meegenomen bovenop de diensten waarop ze beroep kunnen doen via het inburgeringstraject in hun regio, zoals Franse lessen en socioprofessionele oriëntatie,” vertelt Bo Coenen, integratieconsulent bij Caritas International.
Fares, de zoon van Mohammad en Khadija, vond het in het begin moeilijk om zich aan te passen. Gelukkig wordt de familie omringd door zorgzame mensen met wie de band elke dag sterker wordt. Sinds hij zijn nieuwe boezemvriend en voetbalkameraadje Hugo heeft ontmoet, is hij helemaal opengebloeid. Fares droomt ervan om profvoetballer te worden en laat dan ook geen gelegenheid voorbijgaan om te trainen.
Lees verder onder de foto:
De lokale voetbalclub ontving Fares met open armen. Samen met zijn vriend Hugo droomt hij van een carrière als Rode Duivel. © Caritas/Isabel Corthier
“Een dag waarop we niemand van de groep zien, voelt raar aan. Het is alsof die dag niet compleet is, er ontbreekt dan iets,” vertelt Mohammad. “Niet enkel voor de kinderen, ook voor ons.”
De community sponsorship heeft een golf aan solidariteit teweeggebracht in Belœil. Khadija en Mohammad krijgen niet alleen hulp van de vrijwilligers, maar ook van hun vrienden, kennissen en buren. Ze maken weleens eten, geven oude kledij, nemen de rol op van chauffeur of helpen met vertalen.
Ook Khadija voelt zich geïnspireerd door al die solidariteit: “Zodra ik vloeiend Frans spreek, wil ik zelf deel uitmaken van een onthaalgroep en eventueel een ander gezin helpen wegwijs te worden in België. Voor ons, een gezin dat haar familie verloor, is het alsof we een nieuwe familie hebben gevonden.”
Community sponsorship is een programma waarbij lokale vrijwilligers hervestigde vluchtelingengezinnen verwelkomen en ondersteunen. In België wordt het initiatief geleid door Fedasil, het federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers, in samenwerking met Caritas International. De lokale gemeenschap helpt de gezinnen met het vinden van een woning en staat minstens één jaar klaar om hen te helpen waar nodig.
Wil jij je ook samen met je gemeenschap engageren voor mensen op de vlucht? Ontdek hier hoe je bij Caritas International als onthaalgroep een vluchtelingenfamilie op weg kan helpen.
Je kan ook buddy worden voor een individuele vluchteling. De manieren waarop je je steentje kan bijdragen zijn talrijk: je kan een vluchteling bijstaan in de zoektocht naar een woonst, de taal helpen oefenen, begeleiden bij het solliciteren, of elkaar ook gewoon gezelschap houden.
Ontdek hier alles over buddy worden en vind het programma dat het beste bij jou past
Dit verhaal is gebaseerd op een artikel van Caritas International Belgium dat tot stand kwam in het kader van het MIND-project, dat financiële ondersteuning krijgt van de Europese Unie (DEAR – Development Education and Awareness Raising Programme). De inhoud van dit artikel valt uitsluitend onder de verantwoordelijkheid van Caritas International en geeft niet noodzakelijk de mening van de Europese Unie weer.
Deel op Facebook Deel op Twitter
