Noura’s gezin heeft, net als duizenden andere vluchtelingenfamilies, bescherming nodig tegen de strenge winter die in aantocht is.
“Vanaf het moment dat we een voet op Libanese bodem zetten, voelden we ons veilig omdat er geen bombardementen waren.” Noura herinnert zich dat ze opgelucht was toen ze de grens tussen Syrië en Libanon overstaken. De moeder van vier moest jarenlang in angst leven in de ooit vreedzame, maar nu bloederige stad Homs. Terwijl Noura haar verhaal vertelt, zit haar negen maanden oude zoontje Hammoudi op haar schoot.
Noura’s gezin werd in Syrië twee keer ontheemd vooraleer ze besloten hun verscheurde vaderland te verlaten, op zoek naar veiligheid. Noura woont nu met haar man Hussein en hun vier jonge kinderen in de Bekavallei, net zoals het merendeel van de ruim 900.000 Syrische vluchtelingen in Libanon.
Hoewel ze de belegerde stad Homs konden ontvluchten, wordt hun veiligheid in Libanon elke winter opnieuw bedreigd.
Zo ziet de winter er in Libanon uit
De wintermaanden kunnen een aanslag zijn op de gezondheid van zowel jong als oud. Noura, bijvoorbeeld, lijdt aan chronische reuma in de armen. In de wintermaanden, wanneer het koud en vochtig is, heeft ze daar eens zoveel last van. Hussein lijdt aan epilepsie. Hij heeft dus nood aan medicatie en moet regelmatig onderzocht worden. Hoewel hun aandoeningen behandelbaar zijn, is het koppel, zoals veel vluchtelingen zonder werk of spaarpotje, gedwongen geld te lenen om medicijnen te kopen.
Noura herinnert zich afgelopen winter veel beter dan ze zelf zou willen. “Het was een enorm strenge winter, strenger dan andere.” Dagenlang werd het kamp door sneeuw en regen getroffen. Later transformeerde de bittere wind de sneeuw en regen in ijs.
“Het was een enorm strenge winter, strenger dan andere.”
Het is vaak de nasleep van een winterstorm waar men het meest bang voor is: sneeuw smelt, waardoor kampen met ijskoud water overstromen. Overstroomde tenten zijn trouwens niets nieuws tijdens de winters in Libanon. Vorig jaar kon het onderkomen van Noura niet standhouden tegen de harde wind en regens, met als gevolg dat het overstroomde.
Tijdens de winter biedt UNHCR vluchtelingengezinnen financiële noodhulp. Dat stelt hen in staat om noodzakelijke middelen te kopen. Voor Noura betekende die winterhulp dat ze voor het eerst verwarming en brandstof kon betalen, bijvoorbeeld om doorweekte kleren en dekens te drogen. “Ze zeggen dat warmte het allerbelangrijkste is tijdens de winter. Ik heb mijn kinderen echt warm kunnen houden.” UNHCR’s winterhulp is voor veel families, zoals die van Noura, een redding gebleken.
Noura met haar man Hussein en hun vier jonge kinderen. © UNHCR/Amine Abou Ghanem
UNHCR biedt financiële ondersteuning aan mensen in nood, zoals Noura, en deelt winterhulpmiddelen uit zoals thermische dekens en brandstof. Daarnaast helpt de VN-Vluchtelingenorganisatie ook om onderkomens te versterken zodat ze stand kunnen houden bij extreme weersomstandigheden.
Dankzij de extra hulp kan Noura ook een aantal van haar medische rekeningen betalen. Zo kan ze vermijden dat ze een grote schuldenberg opbouwt. “De winterhulp was een redding in nood.”
De winter staat opnieuw voor de deur, en die zal weer zorgen voor een reeks nieuwe uitdagingen. Noura’s gezin kan zich nu al geen voedzaam eten meer veroorloven. Geen fruit, groenten of vlees. Gisterenavond stond er alleen maar rijst op het menu en vandaag zal dat niet anders zijn. Het breekt Noura’s hart. “Het is zo moeilijk als mijn kinderen zeggen dat ze honger hebben, maar ik niet genoeg geld heb om voor hen te koken of hen iets te geven. Dat ik niet genoeg eten heb, dat kan ik verdragen, maar dat mijn kinderen niet genoeg hebben, dat absoluut niet.”
“Het is zo moeilijk als mijn kinderen zeggen dat ze honger hebben, maar ik niet genoeg geld heb om voor hen te koken of hen iets te geven”
Noura voelt zich gevangen in een vicieuze cirkel, waarbij de meest bittere maanden het hardst zijn. “Een paar zonnige dagen en we kunnen onze kleren drogen, maar dan gebeurt er opnieuw een overstroming. Het is een vicieuze cirkel.”
Het vooruitzicht van winterhulp is voor het gezin daarom een sprankeltje hoop aan een anders zeer sombere horizon. Noura en Houssein houden zich vast aan de hoop dat ze dit jaar financiële hulp krijgen zodat ze deze winter in de basisbehoeften van hun kinderen kunnen voorzien. “Dat zal een enorme last van onze schouders zijn”, zegt Hussein.
Deel op Facebook Deel op Twitter
