Inheemse volken worden het hardst getroffen door het coronavirus. Een veldhospitaal in Boa Vista helpt hen met levensreddende zorgen.
Toen Dialisa's COVID-19 test positief bleek, maakte ze zich zorgen dat ze zou moeten worden gescheiden van haar zoontje. Gelukkig konden ze samen in het veldhospitaal in quarantaine gaan. ©UNHCR/Allana Ferreira
Toen haar COVID-19 test een positief resultaat kende, kon Dialisa Mata haar tranen niet bedwingen. Ze had gehoord hoe gevaarlijk het virus kon zijn, en als inheemse vrouw wiens bevolking al eeuwenlang hard getroffen wordt door besmettelijke ziekten, greep de angst haar om de keel.
Het coronavirus bij inheemse volken
“Ik dacht dat ik zou sterven,” zei de 25-jarige moeder van drie. Ze is een Warao uit Venezuela die twee duidelijke symptomen van COVID-19 kreeg: extreme kortademigheid en vermoeidheid. Dat gebeurde terwijl ze in een volgepakt onderkomen in het noorden van Brazilië woonde. “Ik dacht aan mijn familie, mijn kinderen… Wat zou met hen gebeuren? Wat zou mij overkomen?”
“Ik huilde veel omdat ik zo bang was,” zei ze. Ze voegde eraan toe dat ze zich ook zorgen maakte om anderen te besmetten in het opvangcentrum waar zij en haar familie onderdak hebben gevonden sinds ze Venezuela in 2018 hebben ontvlucht.
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie werden sinds begin juli wereldwijd onder inheemse volken meer dan 70.000 gevallen van COVID-19 en meer dan 2.000 sterfgevallen gemeld. De Pan-Amerikaanse Gezondheidsorganisatie stelde dat bijna 8.000 gevallen van COVID-19 en 177 sterfgevallen zijn gemeld onder de inheemse bevolking die in Brazilië leeft.
“Ik dacht dat ik zou sterven.”
UNHCR biedt levensreddende hulp in veldhospitaal in Boa Vista
Om levens te redden, ondersteunt UNHCR, de VN-Vluchtelingenorganisatie, een veldhospitaal in Boa Vista, de hoofdstad van de noordelijke grensstaat Roraima. Het heeft de capaciteit om tot 1.782 bevestigde en vermoedelijke patiënten te behandelen en te isoleren. Tot op vandaag hebben 625 Venezolanen en vele Brazilianen – waaronder inheemse volken – er zorg gekregen.
UNHCR is op de hoogte van ten minste 19 sterfgevallen door COVID-19 onder vluchtelingen, waarvan negen inheemse Venezolanen. Maar dankzij de tijdige zorg die ze in het ziekenhuis heeft gekregen, was Dialisa een van de meer dan 570 mensen die konden genezen. Gelukkig zijn haar familieleden, die in het ziekenhuis in quarantaine werden gehouden, van besmetting gespaard gebleven.
Voor de inheemse volken is COVID-19 de laatste in een lange rij ontberingen die teruggaan tot de koloniale periode, toen de inheemse bevolking in heel Amerika werd gedecimeerd door ziekten als de mazelen en verkoudheid.
Op de vlucht uit Venezuela
De afgelopen jaren, zolang de crisis in Venezuela is blijven verergeren, hebben duizenden Warao zich aangesloten bij de ongeveer vijf miljoen Venezolanen die zijn gevlucht voor wijdverbreide tekorten aan voedsel en medicijnen, de sterk stijgende inflatie en onveiligheid in eigen land. Naar schatting 3.300 Warao brachten zich in veiligheid in buurland Brazilië, samen met ongeveer 1.700 andere inheemse Venezolanen, afkomstig uit etnische groepen zoals de Pemon, E’ñepa en Kariña.
Velen zijn door de economische crisis weggedreven en kwamen terecht in drukke wijken of op straat, waar preventiemaatregelen tegen het coronavirus, zoals handen wassen en afstand bewaren, vaak onmogelijk zijn. Ze hebben hun inkomen zien dalen ten gevolge van lockdownmaatregelen en velen die in een gehuurde woning wonen, vrezen uitzetting.
“Gezondheid is een belangrijke prioriteit om inheemse gemeenschappen te ondersteunen.”
Schaarste en groeiende onveiligheid hebben Dialisa en haar familie er uiteindelijk toe aangezet om hun kleine, eens zo vredige dorp in het noorden van Monagas te verlaten.
“De markten begonnen te sluiten, en er was niets meer te eten,” herinnerde ze zich. “Toen de mensen meer en meer hongerleden, groeide het aantal diefstallen. De gemeenschap was niet meer zo veilig als vroeger.”
In 2018 verkocht haar familie hun spullen om de reis naar het zuiden te betalen, samen met verschillende andere Warao families. Ze raakten tot in Boa Vista en verzekerden er een plekje in een opvangcentrum.
Noodhulp door UNHCR in Brazilië en Venezuela
Meer dan de helft van de inheemse vluchtelingen en migranten in Brazilië hebben een vorm van steun van UNHCR gekregen, waaronder noodhulp, onderdak en toegang tot gezondheidszorg – essentieel tijdens een pandemie.
Terwijl Dialisa volledig herstelt, maakt ze zich elke dag zorgen over wat de pandemie zou kunnen betekenen voor haar moeder, die nog steeds in Venezuela is.
“Ik bel dikwijls om te zien hoe het met haar gaat. Ze spoort me steeds opnieuw aan om hier te blijven met mijn familie, en vertelt dat het daar heel moeilijk gaat,” zei Dialisa.
Deel op Facebook Deel op Twitter
