Van het herontwerpen van de hulpgoederen die we uitdelen tot het minimaliseren van het afval dat ze produceren, UNHCR zet zich volop in om de impact van haar humanitaire hulpverlening op het milieu te verminderen.
Tzitzi Caldera Fonseca, medewerker duurzame bevoorrading, in een UNHCR-magazijn in Ullo, Hongarije. © UNHCR/Timea Vanka
Wanneer vluchtelingen hun huizen ontvluchten, doen ze beroep op UNHCR, de VN-Vluchtelingenorganisatie, om hen te voorzien van levensreddende hulp zoals dekens, tenten en kookmateriaal. Maar de productie, verpakking, het transport en de distributie hebben een impact op de uitstoot van broeikasgassen. Zo vertegenwoordigt dit proces naar schatting 60 procent van de totale koolstofuitstoot van de organisatie. Daarbij nemen 10 goederen in het bijzonder een groot deel van het totaal voor hun rekening.
Nu de klimaatcrisis het leven van mensen op de vlucht nog onzekerder maakt, zijn we de wijze waarop we bescherming en hulp bieden aan het veranderen. We trachten onder andere om de koolstofvoetafdruk van onze hulpgoederen tegen 2025 met 20 procent te verminderen. Hiervoor zoeken we naar manieren om onze hele toeleveringsketen duurzamer te maken en tegelijkertijd lokale economieën te ondersteunen en kansen te creëren voor vluchtelingen en hun gastgemeenschappen.
Zo doen we dat:
Volgens Ben Safari, hoofd van de Supply Management Service van UNHCR, houdt dit in dat er rekening wordt gehouden met de hele levenscyclus van een artikel, van de grondstoffen die worden gebruikt om het te maken tot de manier waarop het wordt geproduceerd, opgeslagen, getransport en gerecycleerd of verwerkt tot afval. Tot nu toe zijn zes artikelen – dekens, slaapmatten, jerrycans, emmers, lampen op zonne-energie en keukensets – opnieuw ontworpen. De grootste verandering is de vervanging van nieuw plastic door gerecycleerd materiaal. Onze nieuwe thermische dekens zijn bijvoorbeeld gemaakt van 100% gerecycleerd plastic. Ze zijn ook compacter dan de oude dekens, waardoor het opslaan, verpakken en vervoeren ervan minder CO2-uitstoot genereert. Andere goederen als dekzeilen en tenten ondergaan momenteel een soortgelijk herontwerpproces. Deze veranderingen hebben niet alleen de uitstoot verminderd, maar ook de kosten, waardoor we mensen op de vlucht beter kunnen helpen.
Leden van het bevoorradingsteam inspecteren de inhoud van een hygiënekit voor gezinnen. ©UNHCR/Timea Vanka
We verminderen de hoeveelheid verpakking waar mogelijk en vervangen plastic voor eenmalig gebruik door biologisch afbreekbaar materiaal. In plaats van kookgerei in plastic zakken te doen, scheiden en bewaren we het bijvoorbeeld met bruin papier. Andere artikelen worden bewaard in verpakkingen die voor andere doeleinden kunnen worden gebruikt. Het witte karton dat voor dozen werd gebruikt, is vervangen door karton met natuurlijke kleuren. Zelfs de blauwe inkt die wordt gebruikt om het UNHCR-logo op dozen te drukken, is vervangen door bruine en zwarte inkt. Volgens Safari gaat het om een kleine verandering die de uitstoot en de kosten aanzienlijk heeft teruggedrongen. We denken ook na over de manier waarop we artikelen vervoeren. Van oudsher worden er luchttransporten gebruikt als we op een noodsituatie reageren, maar die zijn erg vervuilend en duur. We proberen het gebruik ervan te verminderen door meer regionale opslagfaciliteiten te creëren en een betere capaciteit om goederen over land en zee te vervoeren.
Hulpgoederen voor het noordwesten van Syrië worden vervoerd na de dodelijke aardbevingen in februari.© UNHCR/Tugba Mater
UNHCR koopt nu al tussen de 50 en 60 procent van haar goederen van lokale leveranciers om de uitstoot van internationaal transport te beperken en lokale economieën te ondersteunen. Volgens Safari is de huidige uitdaging om er samen met die leveranciers voor te zorgen dat de producten die we van hen kopen lokaal en duurzaam worden gemaakt. Zo maakt het gebruik van gerecycleerde materialen en hernieuwbare energiebronnen nu deel uit van onze wereldwijde criteria voor het selecteren en evalueren van leveranciers. “We veranderen de manier waarop we zaken doen”, aldus Safari. Hij voegt er bovendien aan toe dat er wordt gewerkt aan het berekenen van de CO2-uitstoot voor elk hulpartikel dat we uitdelen. Zo kunnen we de afname van CO2-uitstoot die wij en onze leveranciers realiseren nauwkeurig meten en een uitgangswaarde vaststellen voor UNHCR en andere humanitaire organisaties.
Een Rohingya-vluchteling naait een UNHCR-tas in het juteproductiecentrum in kamp Kutupalong in Bangladesh.© UNHCR/Kamrul Hasan
Het beperken en beheren van afval dat wordt geproduceerd door hulpgoederen vereist samenwerking met leveranciers, personeel, andere humanitaire organisaties en vluchtelingen zelf. Veel vluchtelingen zijn al betrokken bij pogingen om deze spullen te recycleren, te herstellen en opnieuw te gebruiken. Er is ook een onderzoek gaande om beter te begrijpen wat vluchtelingen doen met voorwerpen zoals lantaarns op zonne-energie en tenten wanneer deze kapot gaan of onbruikbaar worden. Safari gelooft dat er meer mogelijkheden zijn voor vluchtelingen en leden van de gastgemeenschappen om kleine recyclagebedrijven en reparatiewerkplaatsen op te zetten in de kampen en omliggende gebieden. Het duurzamer of gemakkelijk repareerbaar maken van hulpgoederen, zodat ze langer meegaan, is ondertussen ook een onderdeel van de lopende herontwerpinspanningen. De artikelen krijgen daarnaast een QR-code met informatie over de materialen waarvan ze gemaakt zijn en hoe ze gerecycleerd kunnen worden.
Hulpgoederen worden uitgedeeld aan pas aangekomen Soedanese vluchtelingen op een locatie in de regio Ouaddaï in Tsjaad. © UNHCR/Colin Delfosse
De toeleveringsketen van UNHCR maakt deel uit van een veel breder humanitair hulpsysteem. Actie om onze impact op het milieu te verminderen kan bijgevolg niet geïsoleerd plaatsvinden. We werken samen met andere VN-organisaties en NGO’s, zodat we consensus kunnen bereiken over de beste aanpak en normen voor de sector kunnen vaststellen. We zijn goed op weg om het doel te bereiken om de CO2-uitstoot van onze toeleveringsketen te verminderen tegen 2025 en willen dat doel bovendien bijstellen naar een vermindering van 30 procent tegen 2030
Deel op Facebook Deel op Twitter
