Door Benjamin Mason en Frederik Bordon
Op 28 juni 2023 komen vluchtelingen uit heel Europa samen op het voetbalveld om hun opvangland te vertegenwoordigen tijdens het Unity Euro Cup-toernooi in Frankfurt, Duitsland. De Unity Euro Cup wordt georganiseerd in samenwerking met de UEFA, de Unie van Europese voetbalbonden, en UNHCR, de VN-Vluchtelingenorganisatie. Het toernooi is een mooi bewijs van hoe voetbal de lokale bevolking en vluchtelingen kan samenbrengen en zowel het mentale als fysieke welzijn van vluchtelingen kan bevorderen. In de aanloop naar het toernooi sprak UNHCR Brussel met twee leden van Team België over hun verwachtingen voor het toernooi en hun toekomst buiten het veld.
Op de grens tussen Vlaanderen en Wallonië, net ten zuiden van Brussel, ademt het hoofdkwartier van de Koninklijke Belgische Voetbalbond onder een stralende zomerzon sport en bedrijvigheid uit. Spaans, Frans, Arabisch en Engels worden door elkaar gebruikt op het veld en weerspiegelen zo de diversiteit en samenhorigheid van Team België. Met minder dan een maand tot de aftrap bereidt het team zich voor op de Unity Euro Cup van dit jaar.
Het team, dat bestaat uit een mix van vluchtelingen en inwoners van België, traint al wekenlang samen in de aanloop naar het toernooi op 28 juni in Frankfurt, waar ze het zullen opnemen tegen teams uit 14 andere landen.
De tweeënveertigjarige Kamal kwam in januari 2022 vanuit Syrië naar België en bracht een levenslange passie voor de sport met zich mee. “Toen ik jong was, speelde ik voetbal met mijn vrienden op school of in de buurt waar ik opgroeide. We stelden zelfs kleine teams samen en organiseerden toernooien met teams uit andere dorpen,” herinnert Kamal zich.
Vandaag werkt Kamal als chef-kok in een Libanees restaurant in Bergen en volgt hij intensieve lessen Frans. Maar hoe druk hij het ook heeft, Kamal zal altijd tijd blijven vrijmaken voor voetbal, wat goed is om zijn conditie op peil te houden, maar hem ook geholpen heeft om zich thuis te voelen in België. “Voetbal geeft me een reden om het huis uit te komen en nieuwe mensen te ontmoeten – we spelen elke week. Het heeft me absoluut geholpen om hier in de maatschappij te integreren. En uiteraard supporterde ik tijdens het WK voor de Rode Duivels!”
Voor Kamal is voetbal veel meer dan een hobby. Het dragen van de shirt van het land dat zijn nieuwe thuis is, maakt hem trots en stemt hem hoopvol. “Voetbal geeft me hoop. Als ik aan mijn vrienden vertel dat ik België vertegenwoordig in een voetbalteam van vluchtelingen, maakt me dat blij en trots. Het is zo belangrijk voor me… Ik hoop dat mijn kinderen later evenveel van voetbal zullen houden als ik, en misschien zelfs kunnen bereiken wat ik in Syrië niet kon. Hoop, dat zijn mijn kinderen voor mij”, zegt Kamal.
De twintigjarige Sophia vluchtte in 2019 met haar moeder en jongere zus van Venezuela naar België en is, ondanks het feit dat de voetbalwereld haar tot voor kort onbekend was, meer dan klaar voor de uitdaging van de Unity Euro Cup.
Sophia werd verliefd op de sport nadat ze haar vriend ontmoette, en sindsdien mist het paar nooit meer een wedstrijd wanneer de Belgen of hun favoriete club spelen. “Ik ben een grote fan van de Rode Duivels en mijn vriend supportert voor Real Madrid, dus nu zeg ik dat ik dat ook doe!”, lacht Sophia.
Sophia hoopt dat ze samen met haar familie en vrienden een verschil kan maken op het toernooi in Frankfurt, maar ze is er vooral op gebrand om van het spel te genieten, ongeacht het eindresultaat. “Voor mij is voetbal een manier om plezier te hebben, om mensen te ontmoeten. Het maakt niet uit of je wint of verliest, zolang je maar plezier hebt en alles geeft wat je in je hebt.”
Voor Sophia is Team België ook een kans om contacten te leggen met andere Belgen en vluchtelingen van over de hele wereld. Het is een welgekomen steun bij de aanpassing aan een nieuw leven ver van huis: “Het is een heel ander leven dan in Venezuela – de mensen, de cultuur, het eten zijn allemaal anders dan wat ik kende. Maar het leven is hier vreedzaam en rustig en we leren elke dag bij.”
Naast de overwinning die Sophia in de wacht hoopt te slepen op de Unity Euro Cup, is ze ook druk bezig geweest met het aanscherpen van haar artistieke talent en talenkennis. “In Venezuela danste ik veel. Hier waren er niet veel mogelijkheden om te dansen op school, dus in plaats daarvan studeer ik nu kunst. Dat heeft me veel geholpen met de taal, omdat ik samen met andere studenten workshops volg, en we voortdurend met elkaar praten en intussen samen ook al veel musea hebben bezocht. Ik vind vooral het Magrittemuseum erg boeiend.”
Hoewel Kamal en Sophia een ander verhaal en een andere relatie met de sport hebben, delen ze de liefde voor het spel en de overtuiging dat deelnemen het belangrijkste is. Zoals Sophia, Kamal en de rest van het team bewijzen, kan sport ons verenigen, waar we ook vandaan komen. Sport kan het leven veranderen van mensen die op de vlucht zijn voor conflicten en vervolging, door een gevoel van saamhorigheid te scheppen in hun nieuwe opvangland en door de mentale en fysieke voordelen van bewegen. Het overbrugt culturele barrières en brengt individuen en gemeenschappen samen in een sfeer van inclusie en integratie.
Kamal en Sophia zullen met de rest van Team België later deze maand schouder aan schouder staan en de strijd aangaan in Frankfurt. UNHCR Brussel nodigt iedereen uit om hen samen met ons van harte aan te moedigen.
Deel op Facebook Deel op Twitter