Naast het serveren van heerlijke gerechten uit de Libanese keuken, zet het restaurant Chiche! in op inclusie en creëert het voor mensen op de vlucht niet enkel werkgelegenheid maar ook een gemeenschapsgevoel in Luxemburg.
Door Benjamin Mason en Frederik Bordon
Op de gelijkvloers van een alledaags appartementsgebouw in de Limpertsberg wijk van Luxemburg-Stad, maakt een buitengewoon restaurant zich klaar voor de dag. Aan de inrichting alleen al zie je dat Chiche! een plaats is waar verschillende werelden, culturen en mensen samenkomen, van het eclectisch assortiment antieke fauteuils en retrodecor tot de verlichting in de vorm van een wereldbol boven de toog.
Ihab werkt al jaren in het restaurant. Hij zit neer op een tweedehands zetel en bezint over de diversiteit die Chiche! draaiende houdt:
“Eigenlijk is het een sociaal project. Bij Chiche! kom je vluchtelingen uit allerlei landen tegen, met verschillende mentaliteiten en culturele achtergronden.”
Chiche! telt inmiddels al drie restaurants, heeft zo’n 45 werknemers in dienst, en helpt vluchtelingen en migranten in Luxemburg om een betere toekomst op te bouwen. Naast het serveren van heerlijke gerechten, reikt het project een helpende hand aan mensen van rondom de wereld en zorgt het restaurant voor toegang tot werk, onderwijs en integratie voor haar werknemers.
Chiche! zag het licht in 2017, toen Marianne Donven, Luxemburgse en sociaal ondernemer, de zaak samen met vluchtelingen en migranten oprichtte, met als doel om voor werkgelegenheid te zorgen.
“Voor mensen die toekomen in Luxemburg, is werkgelegenheid de belangrijkste factor die hen toestaat zich te kunnen integreren,” legt Marianne uit.
Ihab, een vluchteling uit Syrië, werkte als vrijwillige vertaler Arabisch-Engels bij het Luxemburgse Rode Kruis toen hij Marianne vervoegde als deel van het team in de keuken dat aanvankelijk slechts uit drie personen bestond.
Ondanks dit bescheiden begin, heeft Chiche! steeds een ambitieus en duidelijk doel voor ogen gehad: om mensen gedwongen op de vlucht samen te brengen, te ondersteunen en aan werk te helpen.
Sinds Chiche! de deuren opende, is het op alle vlakken een echt succes geworden. Naast het eerste restaurant zijn er inmiddels twee andere Chiche! restaurants bijgekomen – één in Esch-sur-Alzette, de tweede grootste stad van Luxemburg, en één in Leudelange, in het zuidwesten van het land. In de drie restaurants samen werken ondertussen zo’n 45 mensen.
De groeiende multiculturele groep werknemers in het restaurant Chiche! weerspiegelt de diversiteit van het land waar ze naartoe migreerden of waar ze veiligheid vonden. Zoals Ihab opmerkt:
“We hebben zo veel verschillende nationaliteiten hier. We hebben Irakezen, Syriërs, Afghanen. We hebben mensen uit Afrika, Eritrea, Ethiopië, Tunesië. We hebben mensen uit Marokko. We hebben mensen uit de Filippijnen.”
Naast werkgelegenheid, gebruiken werknemers van Chiche! hun ervaring ook om zich verder te integreren door hun lokale klanten beter te leren kennen.
Iets dat ook Ihab bevestigt: “Je kan hier Luxemburgers ontmoeten. Dus is het een goede kans om je talenkennis uit te breiden.”
Lees ook: UNHCR en economische integratie
Bovendien krijgt Chiche! ook lovende beoordelingen van klanten:
“Een pluim aan de eigenaars/managers voor hun sociale missie en ondernemerschap. Bravo voor de teams en hun heerlijke gerechten en vriendelijke bediening.”
Het publiek van Chiche! dat niet kan weerstaan aan de heerlijke geuren die uit de keuken komen, is al bijna net zo divers als haar werknemers. Plaatselijke inwoners naast inwijkelingen, studenten naast werkende mensen, gewone burgers naast functionarissen – allemaal komen ze samen om het project te steunen. Ook de VN Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen, Filippo Grandi, bracht een bezoek aan het restaurant in november vorig jaar, om de mensen achter het project te leren kennen en natuurlijk ook om van het lekkere eten te proeven.
Ondanks het grote succes van de restaurants, rusten de eigenaars niet op hun lauweren. Terwijl ze hun zaak uitbreiden, verwelkomen ze sinds de escalatie van het internationale gewapende conflict in Oekraïne ook vluchtelingen uit dat land.
Naast falafel (Midden-Oosterse gefrituurde balletjes) en chiche taouk (Midden-Oosterse kippenspiesjes), staan er nu ook Oekraïense gerechten op het menu, zoals borscht (Oekraïense rode bietensoepen) en vareniki (Oekraïense dumplings). In de keuken is Svitlana druk in de weer om deze nieuwe geliefde gerechten klaar te maken.
Svitlana ontvluchtte Odessa na de invasie en kwam terecht in Luxemburg. Ze werd in contact gebracht met Chiche! via een netwerk van vluchtelingen uit Oekraïne. Haar huisbereide gerechten konden al snel het team en het cliënteel bekoren.
Chiche! heeft Svitlana niet enkel een vast inkomen gegeven, maar ook een doel en een gevoel van samenhorigheid.
“Mijn collega’s hier helpen me, ze proberen me nieuwe talen aan te leren en met me te communiceren.”
Ondanks de uitdagingen waar ze als vluchtelinge voor staat, heeft Luxemburg en het Luxemburgse volk Svitlana geborgenheid en een nieuwe thuis gegeven.
“Ik voel mij hier goed… In tegenstelling tot de situatie in Oekraïne, ben ik hier volledig veilig… Odessa is een stad met veel verschillende nationaliteiten… die smeltkroes heb je in Luxemburg ook… het land is heel mooi en de mensen zijn erg vriendelijk en hulpvaardig.”
Vluchtelingen kunnen kracht putten uit netwerken en initiatieven waarvan zij zelf aan het hoofd staan, en zo een actievere rol spelen in hun nieuwe thuis. Initiativen zoals Chiche! bevorderen integratie, wat leidt tot een groter gevoel van samenhorigheid en geborgenheid. De steun van lokale inwoners, zoals Marianne en de vele klanten van Chiche!, dragen enkel bij tot het succes van de restaurants.
Zoals Ihab toelicht: “Dankzij Chiche! krijg je een contract, krijg je een kans om je te integreren in dit land, en stelt het je in staat, geloof ik, om ook je familie te helpen.”
Chiche! heeft vluchtelingen zoals Ihab en Svitlana samengebracht met lokale inwoners, met lekker eten als bindmiddel. Ze delen kun passie en recepten van thuis en, samen met hun nieuwe vrienden, bouwen ze een betere toekomst op in Luxemburg.
Deel op Facebook Deel op Twitter