Lyudmyla, 87, en haar kleindochters Sasha en Lera worden geholpen door UNHCR in het ontvangstcentrum in Uzhhorod, west Oekraïne. © UNHCR/Igor Karpenko
Dit is een samenvatting van wat Karolina Lindholm Billing, UNHCR Vertegenwoordiger in Oekraïne, heeft gezegd op de persconferentie die vandaag plaatsvond in het Palais des Nations in Genève. De geciteerde tekst kan aan haar worden toegeschreven.
Ik heb de laatste weken doorgebracht in Kiev, Poltava, Dnipro, Zaporizja, en nu in Vinnytsja, waar ik ontmoetingen had met Oekraïners die in eigen land op de vlucht zijn. Ik sprak ook met plaatselijke autoriteiten, hulpdiensten en vrijwilligers uit de gastgemeenschappen.
De situatie is zeer onstabiel en de vooruitzichten voor de onschuldige slachtoffers van deze wrede en zinloze oorlog zijn broos.
Er zijn nog steeds mensen op de vlucht voor het geweld, anderen verblijven op de plaatsen waarnaar zij in de afgelopen 100 dagen zijn gevlucht. Sommigen keren al terug om hun huizen weer op te bouwen.
Ik heb ook een aantal mensen ontmoet die in tussentijd waren teruggekeerd naar huis, maar toen moesten vaststellen dat het te onveilig was, waardoor ze opnieuw moesten vluchten.
In Dnipro zag ik bussen aankomen met mensen die waren geëvacueerd uit plaatsen zoals Bachmoet. Ze waren zichtbaar zwak en in shock. De meesten waren ouderen, konden moeilijk alleen lopen en hadden hulp nodig. Dit zijn mensen die vrijwel niets meer hebben.
Voor sommigen is dit al de tweede keer sinds 2014 dat ze moesten vluchten om te overleven. Ze hebben onmiddellijk humanitaire noodhulp nodig: een slaapplaats, kleding, hygiënische artikelen, voedsel, financiële bijstand en – wat belangrijk is – psychologische ondersteuning.
Tot nu toe heeft UNHCR, de VN-Vluchtelingenorganisatie, samen met haar partners meer dan 1,2 miljoen mensen in heel Oekraïne geholpen. 233.000 mensen kregen beschermingsadvies en -diensten; 500.000 mensen ontvingen essentiële goederen zoals matrassen, dekens en lampen op zonne-energie in gebieden zonder elektriciteit; en 73.400 mensen verkregen essentiële hulp via humanitaire konvooien die in zwaar getroffen gebieden werden ingezet.
Wij hebben ook de capaciteit van 182 opvangcentra uitgebreid, zodat mensen die net gevlucht zijn een waardige en warme plek hebben om even tot rust te komen.
Deze week heb ik gesproken met veel mensen op de vlucht binnen de Oekraïnse landsgrenzen die in tijdelijke opvangvoorzieningen wonen. Vannacht hebben ze een warme slaapplaats, maar ze weten niet hoe het morgen of de komende maanden zal zijn. Het is zoals een oudere vrouw zei die ik gisteren in Koziatyn, Vinnytsja oblast, ontmoette: “Onze belangrijkste vraag is: waar gaan we nu heen?” Zij wist dat hun verblijf in dat opvangcentrum tijdelijk zou zijn.
In Dnipro ontmoette ik de 60-jarige Iryna in de slaapzaal van de Staatsacademie voor Lichamelijke Opvoeding en Sport.
Zij vluchtte voor de bombardementen in Charkov samen met haar man, dochter, schoonzoon en hun twee kinderen. Ze proberen een appartement te huren in Dnipro, maar hebben het moeilijk om de huur te betalen.
Iryna vertelde: “We wilden allemaal terug naar huis, maar het is nog steeds gevaarlijk in Charkov. En vanwege de kinderen kunnen we niet gaan. Eén van mijn kleinzonen heeft al neurologische reacties op de stress – zijn gezicht raakt soms verwrongen.”
In een slaapzaal in Poltava ontmoette ik mensen die teruggekeerd waren naar Charkov, enkel om te ondervinden dat het nog niet mogelijk was om hun huizen opnieuw op te bouwen of terug aan het werk te gaan – dus moesten ze opnieuw vluchten naar Poltava.
We blijven proberen noodhulp te leveren aan mensen in schuilkelders in regio’s die zwaar gebombardeerd worden, maar we zijn ook ons actieterrein aan het uitbreiden om mensen op de vlucht te helpen op middellange en lange termijn, om de basis te leggen voor herstel en duurzame oplossingen.
Bescherming moet de kern vormen van onze respons, aangezien de risico’s en noden groter worden. Iedereen is getraumatiseerd. Psychosociale begeleiding is essentieel voor herstel. De noden zijn enorm. Sommigen zijn gevlucht zonder identiteitsdocumenten en hebben hulp nodig om zich te kunnen beroepen op hun rechten en diensten. Het risico op uitbuiting en nefaste overlevingsstrategieën wordt groter, terwijl steeds meer mensen behoeftig zijn.
Meerdere mensen vertelden me over anderen die noodgedwongen moesten terugkeren naar huis, zelfs naar regio’s zoals Loehansk, omdat ze de kosten van op de vlucht zijn niet konden dragen.
UNHCR breidt ook programma’s uit om mensen te helpen met beschadigde huizen, om daken, ramen, deuren en muren te herstellen. In de Donetsk en Loehansk provincies, en in buurten rond Kiev, hebben we noodhuisvestingspakketten uitgedeeld om te vermijden dat het binnen regent. 24.300 huishoudens hebben deze noodhuisvestingspakketten reeds ontvangen.
We ondersteunen ook de verbouwing en herbestemming van gebouwen die gebruikt kunnen worden voor opvangcentra op middellange termijn, voor mensen die tijdelijke opvangcentra moeten verlaten maar niet genoeg middelen hebben om een appartement te huren.
Maar dit is niet voldoende.
Na de zomer wordt het weer winter. En de winters in Oekraïne zijn hard. Warme, veilig en waardige onderkomens redden levens. UNHCR, die de leiding heeft van de Emergency Shelter/Non-Food Items cluster, stelt samen met onze partners een overzicht op van de specifieke ondersteuning die kwetsbare families nodig zullen hebben komende winter. Dit ter ondersteuning van de bijstand aangeboden door nationale overheden, de Verenigde Naties en onze humanitaire partners.
Deel op Facebook Deel op Twitter
