Uit een nieuw rapport blijkt dat de COVID-19 respons van UNHCR slechts een derde van de benodigde middelen voor dit jaar heeft ontvangen. Hierdoor wordt de gezondheid en het welzijn van vluchtelingen overal ter wereld bedreigd.
Gezondheidswerkers staan klaar om in het nieuwe isolatie- en behandelcentrum voor ernstige acute luchtweginfecties (ARI) van het UNHCR te gaan werken (mei 2020). UNHCR/Louise Donovan
Wereldwijde inspanningen om vluchtelingen te beschermen tegen de medische en economische gevolgen van het coronavirus, worden bedreigd door een ernstig tekort aan financiering. Dit blijk uit een nieuw UNHCR-rapport over de meest onder gefinancierde noodsituaties in 2021.
Andere noodsituaties waarin UNHCR wordt geconfronteerd met een mogelijk rampzalig gebrek aan middelen, zijn onder meer Irak en Syrië. De veiligheid en het welzijn van miljoenen mensen staat op het spel terwijl ze zich opmaken voor de gevolgen van de naderende winter.
Lees hier het rapport [Engels]
Uit het rapport blijkt dat slechts $307.3 miljoen is aangetrokken voor coronahulp. Dit is slechts een derde van de $924 miljoen die nodig is. Door dit tekort worden vluchtelingen, ontheemden en staatlozen blootgesteld aan het virus en de economische gevolgen ervan, waaronder inkomensverlies en de dreiging van uitzetting.
“De pandemie heeft vluchtelingen geraakt op manieren die veel verder reiken dan het risico van het virus zelf. Het onvermogen om onze respons adequaat te financieren maakt hun benarde situatie alleen maar erger”, zei Ann Burton, Hoofd Volksgezondheid van UNHCR, tijdens een persconferentie in Genève. “Vluchtelingen dragen de volledige lasten van de economische tegenslagen”, voegde Burton eraan toe.
Toen de luiken naar beneden kwamen voor bedrijven en werkplekken, waren hun kwetsbare middelen van bestaan vaak de eersten die verdwenen. Deze economische tegenslagen resulteerden in een groter risico op uithuiszetting en een toenemende last om eten en andere basisbehoeften te kopen. Dit vergroot het risico op uitbuiting en gender-gerelateerd geweld voor zowel kinderen als volwassenen.
Door lockdowns en grensbeperkingen die door landen zijn ingevoerd als reactie op de pandemie konden mensen niet altijd de grens oversteken in hun zoektocht naar veiligheid. Tegelijkertijd dreigt de ongelijke toegang tot vaccins in landen die vluchtelingen opvangen ervoor te zorgen dat vluchtelingen en staatlozen in de kou blijven staan.
“UNHCR vraagt de staten nogmaals om tijdig overtollige doses via het COVAX-initiatief te delen om ongelijke toegang tot vaccins aan te pakken en te voorkomen dat de pandemie langer aanhoudt”, aldus Burton.
In Irak hebben de operaties van UNHCR voor dit jaar tot dusver slechts 34% van de totale nodige financiering ontvangen, op de voet gevolgd door de Syrië waar slechts 39% van de nodige fondsen zijn verzameld.
In de landen die zijn getroffen door de noodsituaties in Irak en Syrië heeft corona de al-bestaande uitdagingen van 3,3 miljoen vluchtelingen, ontheemden en repatrianten aanzienlijk vergroot. Zij hebben daardoor nog dringender hulp nodig hebben om zich voor te bereiden op de komende winter.
Naast andere interventies is cash bijstand cruciaal om in hun basisbehoeften te voorzien. Het gebrek aan voldoende financiële middelen om aan hun behoeften te voldoen brengt het levensonderhoud en welzijn van de meest kwetsbaren in groot gevaar.
Andere crises waar UNHCR werkzaam is maar onvoldoende financiële middelen heeft om alle kwetsbare mensen te bereiken zijn o.a. Venezuela, Zuid-Soedan en de Democratische Republiek Congo. In deze landen heeft UNHCR minder dan de helft van de benodigde financiering voor 2021 ontvangen.
Het rapport maakt duidelijk dat geen enkele situatie onherstelbaar is. Dit werd aangetoond door de golf van financiering die onlangs is toegezegd voor de oproep van UNHCR in Afghanistan, waardoor het niet meer bij de 10 meest ondergefinancierde noodsituaties hoorde.
Afghanistan blijft echter de uitzondering die de regel bevestigt: veel ontheemdingssituaties worden over het hoofd gezien, met gevaarlijk lage financieringsniveaus die pas worden aangepakt als ze leiden tot levensbedreigende noodsituaties die hen bovenaan de internationale agenda duwen.
Deel op Facebook Deel op Twitter
