Vier maanden na de eerste coronavaccinlevering via COVAX, het wereldwijde initiatief dat zorgt voor een eerlijke verdeling van de vaccins, roept UNHCR, de VN-Vluchtelingenorganisatie, landen op om hun vaccinatiecampagnes te versnellen en obstakels weg te nemen die de toegang tot vaccins beperken voor de 82,4 miljoen mensen die wereldwijd op de vlucht zijn.
Angela del Valle (76) uit Venezuela krijgt haar eerste dosis van het coronavaccin in Guayaquil, Ecuador. © UNHCR/Santiago Arcos Veintimilla
UNHCR monitort de opname van vluchtelingen en asielzoekers in de vaccinatieprogramma’s van 162 landen. Van de 126 landen (met een vluchtelingenpopulatie van meer dan 500 personen) heeft UNHCR bevestigd dat 123 landen vluchtelingen expliciet in hun vaccinatieplannen hebben opgenomen, of de garantie hebben gegeven dat ze dit zullen doen. Dit is ook het geval voor asielzoekers in 93 van de 96 landen. 91 van de 162 landen zijn al begonnen met het vaccineren van vluchtelingen en asielzoekers. UNHCR is erg blij met de beslissing van deze landen om mensen op de vlucht op te nemen in hun vaccinatieprogramma’s en dringt er bij andere landen op aan om hun voorbeeld te volgen.
“Over de hele wereld hebben we een niet-aflatende inzet gezien om vluchtelingen niet achter te laten bij de vaccinatieplanning,” aldus Ann Burton, hoofd van de afdeling Volksgezondheid bij UNHCR. “Maar de obstakels voor de toegang tot vaccinatie blijven bestaan. Er zijn grotere inspanningen nodig om ervoor te zorgen dat de beloftes van landen om vluchtelingen op te nemen in hun vaccinatieprogramma’s ook effectief in daden worden omgezet.”
In sommige landen heb je identiteitspapieren nodig om je te laten vaccineren, maar die hebben vluchtelingen vaak niet. Andere landen hebben online registratiesystemen opgezet waardoor toegang tot het vaccins voor mensen die geen toegang hebben tot internet of niet over de nodige computerkennis beschikken, onbereikbaar blijft.
Daarnaast liggen in verschillende landen de vaccinatiecentra ver van waar vluchtelingen wonen, wat hen ervan kan weerhouden om zich te laten inenten. Dit is vooral zo in Sub-Sahara-Afrika, waar het aantal nieuwe coronagevallen toeneemt.
Andere factoren die mensen ervan weerhouden zich te laten vaccineren, zijn de reële of vermeende kosten van een inenting, taalbarrières, een gebrek aan informatie, de actieve verspreiding van misinformatie en beperkte mogelijkheden om vragen te stellen, wat kan leiden tot vaccintwijfel.
UNHCR is blij met de inspanningen van landen om deze obstakels te overwinnen. Moldavië en Servië hebben prioriteit gegeven aan het vaccineren van mensen in asielcentra. In Servië zijn ook al alle vluchtelingen gevaccineerd die zelfstandig wonen. In Senegal en Kameroen kunnen vluchtelingen zich registreren voor een vaccin bij speciale gezondheidsklinieken en stadsbesturen in de buurt van hun woonplaats. De Portugese regering heeft een specifiek registratiesysteem ingevoerd voor mensen zonder papieren om ervoor te zorgen dat niemand uitgesloten wordt van het vaccinatieprogramma. Ondertussen heeft, sinds het begin van de pandemie, een grote bewustmakingscampagne rond COVID-19 al meer dan 1,7 miljoen mensen bereikt in de Democratische Republiek Congo (DRC).
UNHCR staat klaar om met alle landen samen te werken om ervoor te zorgen dat tegen eind 2021 ten minste 20% van de vluchtelingen is gevaccineerd, wat ook het doel is van de COVAX-campagne. UNHCR dringt er ook bij staten op aan om eventuele vaccinoverschotten te delen met lage- en middeninkomenslanden en het COVAX-programma te steunen.
“Afgezien van de morele verplichting, is dit ook in ons collectief belang,” zegt Burton.
“Zolang de pandemie ergens ter wereld niet onder controle is, vormt het virus een bedreiging voor ons allemaal.”
Deel op Facebook Deel op Twitter
