Vandaag is het exact 10 jaar geleden dat de crisis in Syrië uitbrak. Filippo Grandi, VN Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen, benadrukt in zijn verklaring dat we zowel de Syrische vluchtelingen als de gastgemeenschappen die hen opvangen moeten blijven steunen.
Een jonge Syrische vluchtelinge voor haar huis in een informeel kamp in de Bekavallei, Libanon. © UNHCR/Diego Ibarra Sánchez
Tien jaar crisis in Syrië heeft onvoorstelbaar veel menselijk leed en pijn veroorzaakt. De wereld heeft de Syriërs in de steek gelaten. Als VN Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen leid ik de respons voor een van de grootste vluchtelingencrisissen van deze tijd. Ik herdenk deze tragische datum vandaag met pijn in het hart. Voor wereldleiders is deze dag een grimmige herinnering aan het feit dat dit decennium van dood, verwoesting en ontheemding zich onder hun toeziend oog heeft voltrokken.
Na tien jaar is de helft van de Syrische bevolking moeten vluchten. Meer dan 5,5 miljoen mensen zijn op de vlucht in de regio, terwijl honderdduizenden anderen verspreid zijn over 130 landen over de hele wereld. Nog eens 6,7 miljoen Syriërs zijn in eigen land op de vlucht. In tien jaar tijd is bijna geen enkele stad of dorp in Syrië gespaard gebleven van geweld. Het lijden en de ontberingen van de mensen in Syrië zijn ondraaglijk.
De combinatie van de afnemende hulp en de economische achteruitgang door de coronacrisis heeft de Syrische vluchtelingen in ongeziene ellende gestort. In Libanon leven nu negen op de tien Syriërs in extreme armoede. Ook miljoenen burgers van de Jordaanse, Libanese, Turkse en Iraakse gastgemeenschappen zijn onder de armoedegrens geduwd door het verlies van hun levensonderhoud, de stijgende werkloosheid en de coronapandemie.
Tegelijkertijd zijn we getuige geweest van de buitengewone vrijgevigheid die de levens van miljoenen Syriërs heeft gered. De buurlanden van Syrië hebben miljoenen vluchtelingen opgevangen en een enorme verantwoordelijkheid op zich genomen. Hun economieën, schaarse hulpbronnen, infrastructuur en samenlevingen staan onder enorme druk.
In de rest van de wereld heeft een golf van solidariteit met Syrische vluchtelingen veel regeringen ertoe aangezet hun beleid aan te passen en concrete hulp te bieden aan vluchtelingen en landen die vluchtelingen opvangen: gezinshereniging, hervestiging, humanitaire visa, studiebeurzen en andere veilige en legale trajecten voor Syrische vluchtelingen.
De ernst van deze crisis mag onze solidariteit met de Syriërs niet aantasten. Integendeel: we moeten onze collectieve inspanningen verdubbelen om zowel de vluchtelingen als de gemeenschappen die hen opvangen te steunen.
We zijn het de Syrische vluchtelingen en de regio verschuldigd.
Deel op Facebook Deel op Twitter
