UNHCR, de VN-Vluchtelingenorganisatie, roept op tot nieuwe steun en oplossingen voor ontheemde en staatloze Rohingya, zowel binnen als buiten Myanmar.
Rohingya-kinderen in een kindvriendelijke ruimte in vluchtelingenkamp Kutupalong, Bangladesh, in juli 2019. © UNHCR/Antoine Tardy
Drie jaar nadat Rohingya-vluchtelingen massaal Myanmar ontvluchtten en sinds augustus 2017 een toevluchtsoord zochten in Bangladesh, blijven uitdagingen zich voordoen. De COVID-19 pandemie heeft voor extra problemen gezorgd. De internationale gemeenschap moet niet alleen steun aan vluchtelingen en hun gastgemeenschappen blijven bieden, maar deze steun ook aanpassen aan de kritieke behoeften en harder zoeken naar oplossingen.
Geschat wordt dat zo’n driekwart van de Rohingya-bevolking tegenwoordig buiten Myanmar leeft. UNHCR en de regering van Bangladesh hebben meer dan 860.000 Rohingya-vluchtelingen geregistreerd in de vluchtelingennederzettingen in Cox’s Bazar. Bangladesh heeft bescherming en levensreddende humanitaire hulp geboden, en biedt onderdak aan negen op de tien Rohingya-vluchtelingen die zijn geregistreerd in de regio Azië-Pacific. Deze vrijgevigheid moet worden erkend door te investeren in zowel Rohingya-vluchtelingen als Bengaalse gastgemeenschappen.
Uiteindelijk ligt de oplossing voor de benarde toestand van de Rohingya in Myanmar, en in de uitvoering van alle aanbevelingen van de Adviescommissie voor de staat Rakhine, waaraan de regering van Myanmar zich heeft verbonden.
Om omstandigheden te creëren voor een veilige en duurzame terugkeer van de Rohingya-bevolking, is betrokkenheid van de hele samenleving vereist, evenals het hervatten en versterken van de dialoog tussen de autoriteiten van Myanmar en de Rohingya-vluchtelingen, en andere maatregelen die vertrouwen opbouwen. Deze omvatten het opheffen van de beperkingen op bewegingsvrijheid, herbevestiging dat ontheemde Rohingya binnen Myanmar kunnen terugkeren naar hun eigen dorpen en het bieden van een duidelijke weg naar burgerschap.
Buiten Myanmar moeten de gezamenlijke inspanningen niet alleen gericht zijn op het waarborgen van de waardigheid en het welzijn van de Rohingya, maar ook op het behouden van hun hoop en het verbeteren van de vooruitzichten voor hun toekomst. Dit betekent werken aan duurzame oplossingen, niet alleen in Myanmar zelf, maar ook door studie- en werkkansen te bieden buiten asiellanden, en hervestigingsmogelijkheden naar andere landen voor de meest kwetsbaren.
De kracht en veerkracht van de Rohingya-bevolking in ballingschap in Bangladesh en elders vormden de ruggengraat van de humanitaire respons van de afgelopen drie jaar, en boden steun aan de gemeenschappen die hen opvangen.
Hun moed en capaciteiten respecteren en erkennen, betekent ervoor zorgen dat ze niet worden vergeten nu de crisis het vierde jaar ingaat.
Deel op Facebook Deel op Twitter
